Λόγοι του Αγίου Γρηγόριου του Θεολόγου

Είναι λοιπόν άπειρο το θείο και δυσκολονόητο. Το μόνο δε το οποίον είναι κατανοητό απ’ αυτό είναι το ότι είναι άπειρο και ακατανόητο.

Ζήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ.

Ο ευεργετημένος πρέπει να θυμάται το καλό που του έκαναν, ο ευεργέτης όμως καθόλου.

Ας κερδίζουμε τις ψυχές μας με τις ελεημοσύνες, ας δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, για να γίνουμε πλούσιοι σε ουράνια αγαθά.

Μη θέλεις να πείσεις με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Μισώ την διδασκαλία που δεν συμβαδίζει με την πολιτεία σου.

Η αλήθεια είναι απλή, το ψέμα πολύπλοκο.

Όποιος απαρνιέται επίγειους θρόνους, κερδίζει τους ουράνιους.

Θράσος είναι το θάρρος γι’ αυτά που δεν πρέπει να τολμά κανείς.

Οι νόμοι που είναι σκληροί για τις γυναίκες, γράφτηκαν από άντρες.

Φωτίσου πρώτα και φτάσε στην κάθαρση πριν αποτολμήσεις να φωτίσεις και να καθάρεις τους άλλους.

Θα μας ζητηθεί να λογοδοτήσουμε όχι για κάθε λόγο και πράξη μας, αλλά και για κάθε χρόνο, ακόμη και για κάθε στιγμή και λεπτό της ώρας.

Πρέπει κανείς να βαδίζει στη μέση, πιο φιλοσοφικά από τους εντελώς άσχετους και πιο ανθρώπινα από όσους φιλοσοφούν δίχως μέτρο.

Ούτε να έχεις μεγάλο θάρρος, ούτε να απελπίζεσαι υπερβολικά. Το πρώτο σε εξασθενεί, το δεύτερο σε ρίχνει κάτω.

Καλύτερα να νικιέται κάποιος όταν πρέπει, παρά να νικά με τρόπο αθέμιτο και επικίνδυνο.

Εύκολα εξαπατά καθετί που περιέχει ηδονή.

Αρετή που δεν ασκείται έμπρακτα, γρήγορα κάτω από την επήρεια των διαφόρων περιστάσεων εξαφανίζεται.

Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλ' είναι πάντοτε ενωμένο και αριθμείται μαζί με τον Πατέρα καί τον Υιό.

Ο Θεός μας είναι φωτιά που αφανίζει την μοχθηρία.

Ο σπουδαίος άνθρωπος αποδέχεται μάλλον την ελευθερία των φίλων παρά των εχθρών την κολακεία.

Είναι κοντά στον Θεό και στα θεία νοήματα όσοι αγαπούν το αγαθό της Ειρήνης.

Αγαπημένη ειρήνη!Είσαι αγαθό που πολλοί επαινούν και λίγοι φυλάττουν!

Πρέπει να ηττηθείς για να νικήσεις.

Ο Θεός ενώνεται και να επιτρέπει να τον γνωρίσουν θεοί, και μάλιστα τόσο πολύ, όσο γνωρίζει κιόλας εκείνους τους οποίους γνωρίζει.