Η Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου είναι Μετόχι της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας του Αγίου Όρους. Ιδρύθηκε το 1984 και εγκαταστάθηκε αρχικά στους πρόποδες των Άλπεων (Vercors) δίπλα στη Γκερνόμπλ και αργότερα στη Νότια Γαλλία, 40 χιλιόμετρα από την Αβινιόν. Συγκροτεί μια αδελφότητα 15 μοναζουσών. Πνευματικός τους πατέρας είναι ο Αρχιμανδρίτης Πλακίδας Deseille, αδελφός της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας, γνωστός στη Γαλλία και την Ελλάδα για τα θεολογικά του έργα περί πνευματικής ζωής και ιστορίας του μοναχισμού. Οι αδελφές κατάγονται από επτά διαφορετικές χώρες: Γερμανία, Βραζιλία, Κύπρο, Γαλλία, Πορτογαλία, Ελβετία και Εσθονία.
Η περιοχή στην οποία βρίσκεται η Ιερά Μονή ήταν ανέκαθεν τόπος συνεχούς ανταλλαγής μεταξύ των Κελτών και των Ελλήνων, ανταλλαγή η οποία ξεκίνησε από την εποχή των Φωκαέων. Μέχρι σήμερα ακόμα η περιοχή αυτή διακρίνεται για τη σημαντική παρουσία ορθόδοξου λαού.
Όταν εγκαταστάθηκαν οι μοναχές σ’ αυτή την περιοχή, τα κτίρια του αγροκτήματος που θ’ αποτελούσαν την Μονή δεν ήταν παρά μόνο στάβλοι και υπόστεγα. Η ιστορία του αγροκτήματος αποκαλύπτει ότι επρόκειτο για αρχαία αγροικία, η οποία ανήκε από τον 12ο μέχρι τον 18ο αιώνα σ’ ένα μοναστήρι ρωμαιοκαθολικού μοναχικού τάγματος. Άρχισαν εκτενή έργα αναπαλαιώσεως με κύριο μέλημα να γίνεται χρήση των τοπικών παραδοσιακών τεχνικών, ώστε ν’ αποκατασταθεί στο παλαιό αυτό κτίσμα η προηγούμενή του ομορφιά και αρμονία μέσα στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Το έργο αυτό είναι μακροχρόνιο και δύσκολο, διότι η Μονή διαθέτει λιγοστά και πενιχρά μέσα για ν’ ανταποκριθεί και, μάλιστα, σε μια χώρα, όπου η Ορθοδοξία περιλαμβάνει μόλις το 0,3% του πληθυσμού.
Η πρώτη εκκλησία της Μονής, αφιερωμένη στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, προστάτιδα της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας, όπου υπάρχει ένα αξιόλογο λείψανό της, βρίσκεται στο παλιό κελάρι του αγροκτήματος, αλλά είναι υπερβολικά μικρή, διότι οι πιστοί πληθαίνουν με την πάροδο του χρόνου. Τις ημέρες των εορτών, οι μοναχές προσφέρουν τράπεζα (γεύμα) σε περισσότερα από εκατό άτομα. Πρόσφατα, μια συνάντηση των ορθοδόξων ενοριών της Νοτίου Γαλλίας συγκέντρωσε τριακόσιους πιστούς. Εδώ και δέκα χρόνια, πολλά άτομα έχουν μεταστραφεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στην Μονή Αγίας Σκέπης. Κτίσθηκε για το λόγο αυτό ένα βαπτιστήριο.
Η έκταση του αγροκτήματος είναι 600 στρέμματα, εκ των οποίων τα 400 είναι δάση και τα υπόλοιπα 200 καλλιέργειες. Σ’ αυτή τη βλάστηση μεσογειακού τύπου, οι καλλιέργειες γίνονται με τρόπο, ώστε να εξασφαλίζεται η τροφή όσων ζουν στην Μονή και όσων φιλοξενούνται σ’ αυτήν, με τρόπο επίσης ώστε να γίνεται μαρτυρία για τον κόπο των ανθρώπων που προσπαθούν να σέβονται και να διαφυλάττουν τη δημιουργία.
Οι μοναχές μεταποιούν τα φρούτα σε μαρμελάδες, χυμούς, κρασί κτλ. Με όλη αυτή την αδιάκοπη εργασία αποκτούν σιγά σιγά την εκτίμηση όσων ζουν εκεί κοντά, οι οποίοι συγκινούνται βλέποντας πώς εργάζονται οι μοναχές. Κάθε χρόνο διοργανώνεται σεμινάριο με ομιλητές ειδικευμένους επιστήμονες σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και συμμετέχουν πολυάριθμοι άνθρωποι από τη γύρω περιοχή, οι οποίοι επιθυμούν να βλέπουν, διαμέσου της ζωής της Μονής, την Εκκλησία να είναι παρούσα στις απασχολήσεις και τις υποχρεώσεις τους.
Η Μονή έχει αναλάβει επίσης ένα σημαντικό έργο διδασκαλίας, διοργανώνοντας μαθήματα ορθόδοξης θεολογίας για τους νεοφώτιστους πιστούς και για όσους ενδιαφέρονται για την Ορθοδοξία. Επίσης, κάθε καλοκαίρι, μια ομάδα, όλο και μεγαλύτερη, μαζεύεται για να κατασκηνώσει στο δάσος του αγροκτήματος στο Σολάν.
Διαβάστε επίσης :Σιμωνοπετρίτικα Μετόχια στην Γαλλία
4 σχόλια:
Τι να το κάνεις...;;; αν κι εκεί έκλεισαν οι πόρτες ..
Αν κι εκεί φοράνε μάσκες..(ορατές ή αόρατες..)...
Πανέμορφα όλα πράγματι...
Ένα πράγμα που
πρέπει ν'αναγνωρίσουμε,
στους εκ δυσμών
κάποτε αδερφούς μας -αλλά και
επ'εσχάτων
έτι και έτι
σποραδικώς
ανανήφοντες-
είναι η... ενίοτε και υπερβολική
αγάπη τους, στην
νοικοκυρωσύνη...!
...
Ο Θεός να τους
φυλάει από...
λύκους...
τεχνηέντως και τάχα βελάζοντες!
Στην περίπτωση ειδικά της Γαλλίας, παίζει και μια μεγάλη βελάζουσα λύκαινα... ο νοών νοείτω.
Εκει που περισσευε η αμαρτια εκει και πλουσια η χαρη του Θεου. Μες τα σκοταδια του κοσμου μας αναβουν λυχναρια που φωτιζουν και βεβαιωνουν την ελπιδα μας στο Θεο.
Δημοσίευση σχολίου