Οι πρόγονοι σου ζουν μέσα σε σένα και εσύ ζεις μέσα τους είναι μυστήριο αυτό που σου λέω

Κάθισα να τον κοιτάζω φέρνοντας στην μνήμη μου τον γέροντα Πορφύριο σε εκείνο το φτωχικό καλυβάκι ξαπλωμένο στο ντιβανακη του και με εκείνη την χαρακτηριστική του λάμψη αποκοιμιόταν μετά από κουβέντες και συζητήσεις τόσο γλυκιες και εγώ περίμενα αποσβολωμένη να τον κοιτώ και να μην τον χορταίνω παρακαλώντας τον Καλό Θεό να μην τελείωση ποτέ αυτή η στιγμή.......

Μωρέ μη με παρεξηγείς είμαι γέρος και άρρωστος και κλείνουν τα μάτια μου τώρα που σου μιλώ....γιατί τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ....

Ναι γέροντα δεν σας παρεξηγώ ισα ισα χαίρομαι που σας βλέπω να ξεκουράζεστε και κοιτώ με τόση λεπτομέρεια το πρόσωπο σας έχοντας την επιθυμία να κρατήσω ανεξίτηλη μέσα μου την μορφή σας......

Μωρέ τι είναι αυτά που μου λες!!!

Να ξέρεις πως η μορφή σβήνει με τον θάνατο αλλά δεν πεθαίνει ποτέ.....ζει και υπάρχει μέσα μας όσο ζούμε και εμείς γιατί υπάρχει μέσα στην κληρονομικότητα μας στους προγόνους μας και εμείς είμαστε μιαν συνέχεια εκείνων.....

Όσο τους αγαπάμε όσο τους προσευχόμαστε τόσο κοντά τους νιώθουμε και έρχονται και αυτοί κοντά μας και έτσι καταργείτε η απόσταση και αισθανόμαστε ενωμένοι μέσα στον Χριστό που μας θέλει όλους ένα και όσους έφυγαν από εδω και όσοι βρισκόμαστε ακόμη εδω και για όσους θέληση ο Θεός ακόμη να γεννηθούν εδω.....

Οι πρόγονοι σου ζουν μέσα σε σένα και εσύ ζεις μέσα τους είναι μυστήριο αυτό που σου λέω τώρα δεν μπορώ να στο εξηγήσω.....καταλαβαίνεις;

Και σκέφτομαι τώρα που μεγάλωσα και εγώ πόσο ζει μέσα μου ο γέροντας μου πόσο τον αγαπώ πόσο πιστά τον ακολουθω πόσο ορθόδοξα ευνοημένη είμαι μέσα στην οικογένεια του γέροντα.....

Αν μιλώ για την εν Χριστώ ελευθερία αυτή μόνο μπορεί να βιωθεί μέσα στο πνεύμα του Γέροντα.