να σε βάλει στην σβούρα των βιοτικών μεριμνών και να σε ζαλίζει για ευλόγους αιτίες, χωρίς να το καταλαβαίνεις και να μην ενδιαφέρεσαι για τη σωτηρία της ψυχής σου. Χρειάζεται ταπείνωση, για να ξεπεράσει ο άνθρωπος την παγίδα αυτή.
Μια μέρα ένα μικρός 5 - 6 ετών, έκανε την εξής ερώτηση στην μητέρα του:
- Μαμά, θα πας στον Παράδεισο;
Η μάνα αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση του γιού της και του λέει:
- Παιδί μου, αγωνίζομαι. Μακάρι ο Χριστός να με αξιώσει να πάω!
- Και εγώ μαμά θα πάω στον Παράδεισο! της απάντησε ο μικρός.
- Μακάρι παιδί μου, να σε ευλογήσει ο Χριστός να πας! του είπε συγκινημένη η μάνα του. Ο Θεός θέλει, όλος ο κόσμος να σωθεί...
Και τότε ο μικρός, λέει την εξής κουβέντα:
- Ο μπαμπάς, μαμά, δεν θα πάει στον Παράδεισο, γιατί δεν «αδειάζει». Έχει το μαγαζί και δεν έχει χρόνο.
Καταλάβατε; Ο μπαμπάς δεν «άδειαζε» για την Εκκλησία, για την προσευχή, για την εξομολόγηση και γι' αυτό δεν θα πάει στον Παράδεισο. Ήταν προσκολλημένος στα του κόσμου και αδιαφορούσε για την αθάνατη ψυχή του.
Μεγάλη κουβέντα είπε ο μικρός!
+Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου