Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος σείει την Ορθοδοξίαν!

Γράφει ὁ  Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

Ἡ θρησκευτική διπλωματία ἐθεωρεῖτο, ἰδιαίτερα κατά τούς βυζαντινούς χρόνους, ἕνα ἰσχυρό ἐργαλεῖο γιά τήν ἐξάσκηση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ὁ Γ. Γραμματέας Διπλωματίας καί Θρησκευτικῶν ὑποθέσεων κ. Κ. Ἀλεξανδρής, σέ   συνέδριο  πού  πρα­γματοποιήθηκε στήν Ἀθήνα προσφάτως στόν χαιρετισμό του μεταξύ τῶν ἄλλων εἶχε τονίσει “ἰδιαίτερα μετά τό τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου καί ἀκόμα περισσότερο μετά τήν 11η Σεπτεμβρίου, παρατηρεῖται ἕνα ὅλο καί μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς σκηνῆς γιά θέματα θρησκευτικῆς ὑφῆς. Ἡ σπουδαιότητα τῆς θρησκευτικῆς διπλωματίας τόσο ὡς μέσου πρόληψης ὅσο καί ὡς μέσου ἐπίλυσης διαφορῶν ἔχει γίνει ἀντιληπτή σέ διεθνές ἐπίπεδο. Γι’ αὐτό καί ὅλο καί πιό συχνά, ἀποτελοῦν ἀντικείμενο διακρατικῶν συναντήσεων…”. Μία διπλωματία, τήν ὁποία ἡ προτεσταντική ὑπερδύναμη Ἀμερική στίς ἡμέρες μας ἐξασκεῖ σέ ὑπέρτατο βαθμό μέ μοναδικό στόχο τόν ὑποσκελισμό καί τήν ἀπομάκρυνση τῆς Ρωσίας ἀπό τήν περιοχή τῶν Βαλκανίων.

Αἱ ΗΠΑ προστάτις τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν προστάτις καί τῆς ἐπικειμένης ἀποφάσεως τοῦ Πατριάρχου

Ἡ ἐφημερίδα Καθημερινή σέ δημοσίευμά της στίς 4 Ὀκτωβρίου μέ τίτλο “Ἐνεργειακός κόμβος ΗΠΑ στή Β. Ἑλλάδα”, μεταξύ τῶν ἄλλων σημείωνε ὅτι “Οἱ Ἀμερικανοί ὑψώνουν γεωπολιτικά ἐπενδυτικά τείχη στό παραλιακό κομμάτι τῆς χερσονήσου τοῦ Αἴμου, μέ ἐπίκεντρο τήν Θεσσαλονίκη καί αἰχμή τοῦ δόρατος τήν Ἀλεξανδρούπολη, μέ σκοπό τήν ἀναχαίτιση τῆς ρωσικῆς ἐπιρροῆς στήν κάθοδο πρός τήν Μεσόγειο θάλασσα” καί καταλήγει τονίζοντας ὅτι “Αὐτό τό ὑψηλό ἐνδιαφέρον γιά τήν γεωπολιτική εὐαίσθητη περιοχή τῆς Βόρειας Ἑλλάδας ἦλθε νά ὑπογραμμίσει μέ τήν παρουσία του, τήν Δευτέρα στήν Θεσσαλονίκη ὁ Ἀμερικανός ΥΠΕΞ, κ. Μάικ Πομπέο, καί τό διεμήνυσε πρός κάθε κατεύθυνση”.

Ὁ σκοπιανός ἱστότοπος Religija.mk σέ πολύ ἐνδιαφέρον δημοσίευμά του στίς 4/10 μέ τίτλο “Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θά συγκεκριμενοποιήση τήν κρατικότητά μας- φυσικά, μέ τήν βοήθεια τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν!”, σημείωνε ὅτι “Ἡ ὕπαρξη μιᾶς ἀναγνωρισμένης καί αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα σημαντικό στοιχεῖο τῆς κρατικῆς κατάστασης  ὁποιασδήποτε  χώρας.  Στήν  πρα­γματικότητα λόγω αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ἀκόμη καί κατά τήν κομμουνιστική ἐποχή οἱ ἀρχές προσπάθησαν μέ κάθε κόστος νά δημιουργήσουν μία Ἐκκλησία ἀνεξάρτητη ἀπό τό Βελιγράδι.

Ἀπό τότε ἀκολουθεῖ μία μακροχρόνια πρσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν ἀναγνώριση καί τήν εἴσοδό της στήν μεγάλη οἰκογένεια τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Δυστυχῶς αὐτή ἡ λύση δέν μποροῦσε νά βρεθῆ στά δικαστήρια τῶν Βαλκανίων, ὁπότε ἡ πρωτοβουλία ἔπρεπε νά ληφθῆ ἀπό τόν πρῶτο μεταξύ ἴσων στόν Ὀρθόδοξο κόσμο, τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἐάν δέν ἀναλάβη τήν πρωτοβουλία, γνωρίζοντας τίς ἐκκλησιαστικές δομές στά Βαλκάνια, δέν θά ἀποκτήσουμε μία ἀναγνωρισμένη Ἐκκλησία οὔτε τά ἑπόμενα ἑκατό χρόνια.

Γιατί; ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Ἐπειδή ὅλες οἱ γύρῳ Ἐκκλησίες ἀκολουθοῦν κρατικές πολιτικές καί φυσικά ἐδῶ πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ Ρωσία, ἡ ὁποία μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας της θέλει νά ἐπιβληθῆ ὡς ἡγεμόνας στόν Ὀρθόδοξο κόσμο. Εἶναι ἡ ἀνατροπή τῆς ρωσικῆς ἡγεμονίας στόν Ὀρθόδοξο κόσμο καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖον τελικά θά ἀποκτήσουμε μία ἀναγνωρισμένη Ἐκκλησία.

Ἡ Ρωσική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ὁ κινητήρας τοῦ αὐταρχικοῦ καθεστῶτος τοῦ Βλαντιμήρ Πούτιν, ἐπιδιώκει νά ἀσκήση τεράστια γεωπολιτική ἐπιρροή σέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες χῶρες μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας…Ἀκριβῶς ὅπως ὁ Γκρουέφσκι καί ὁ Ἰβανόφ στό παρελθόν, ὁ Πενταρόφσκι καί ὁ Ζάεφ προσπαθοῦν σήμερα νά δημιουργήσουν μία σύνδεση μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, γιά νά παραδώση τελικά αὐτοκεφαλία στήν Ἐκκλησία μας.

Ὡστόσο, γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς μέ τούς ἑαυτούς μας, κανένας ἀπό αὐτούς δέν παίζει βασικό ρόλο στήν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ. Ὁ βασικός ρόλος, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, ἀναμφίβολα παίζετε ἀπό τήν διπλωματία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς. Ἐπιθυμώντας νά καταστείλουν τήν ρωσική ἐπιρροή στήν περιοχή οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἦταν προστάτης τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν καί εἶναι ἐπίσης προστάτης τῆς ἐπικείμενης ἀπόφασης τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου.

Ἄν καί πολλοί δέν θέλουν νά τό παραδεχθοῦν, αὐτές οἱ δύο ἀποφάσεις, ἡ πρώτη ἡ κοσμική καί ἡ δεύτερη ἡ ἐκκλησιαστική, ἀντιπροσωπεύουν τήν ὁλοκλήρωση τῆς κρατικῆς μας κατάστασης. Παρ’ ὅλο πού καί οἱ δύο διαδικασίες πού ἀποτελοῦν μέρος τῆς ἴδιας διαδικασίας βασίζονται σέ τεράστιους συμβιβασμούς, ὡστόσο ὑπάρχει κάτι πολύ πιό σημαντικό σέ αὐτές ἀπό τίς καθημερινές πολιτικές συνθῆκες. Τό μοντέλο ἐπίλυσης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος στήν πΓΔΜ θά εἶναι παρόμοιο μέ αὐτό τῆς Οὐκρανίας. Ὁ συμβιβασμός πού θά πρέπει νά ἀποδεχθοῦν οἱ Ἱεράρχες μας εἶναι ἡ χρήση μόνο τοῦ ὀνόματος “Ἀρχιεπισκοπή τῆς Ἀχρίδος”…. Πιστεύω ὅτι τό συντηρητικό κοινό στήν χώρα μας πρέπει νά σταθῆ σαφῶς πίσω ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου πού θά συνδέεται ἀπό συνοδευτικούς συμβιβασμούς….”. Νά σημειωθῆ ὅτι οἱ συντηρητικοί κατηγοροῦν τό Φανάρι ἐκτός τῶν ἄλλων, ὅτι ἀποσκοπεῖ στήν δημιουργία μιᾶς ἐξαρτηματικῆς Ἐκκλησίας τύπου Οὐκρανίας στὴν ὁποία θά ἐπιβάλλη τήν χρήση τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου.

Ἐνῶ ὁ Πρόεδρος καί ὁ Πρωθυπουργός τῶν Σκοπίων μέ ἐπιστολή τους ζήτησαν ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο τήν ἀναγνώριση τῆς Ἐκκλησίας τῆς χώρας τους, δημοσιεύματα τοῦ ἱστολογίου Romfea ἀναφέρουν ὅτι ὁ Μητρ. Νέας Ἰωνίας κ. Γαβριήλ κατά τήν ἐπίσκεψή του στό Φανάρι στίς 2 Ὀκτωβρίου, κατ’ ἐντολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ἀλλά καί τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ἐξέφρασε στόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο τήν ἀντίθεση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά ὀνομασθῆ ἡ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων “Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας”. Ἡ δέ ἐφημερίδα ΠΑΡΟΝ τῆς 11ης Ὀκτωβρίου ἔγραψε ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος διαβεβαίωσε ὅτι θά ἀποδοθῆ ἡ ὀνομασία “Ἀρχιεπισκοπή Ἀχρίδος”.

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον θά ἐφαρμόση τό ἴδιον πρότυπον μέ αὐτό εἰς τήν Οὐκρανίαν

Ἐπίσης, ὁ βοηθός Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ γιά τίς Εὐρωπαϊκές καί Εὐρασιατικές ὑποθέσεις κ. Φίλιπ Ρέικερ εἶχε συναντήσεις στίς 3 καί 4 Ὀκτωβρίου στό Φανάρι μέ τόν Πατριάρχη, ὅπου εἶχαν μακρά συζήτηση γιά διάφορα θέματα κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, ὅπως ἀνακοινώθηκε. Νά σημειωθῆ ὅτι “ὁ κ. Φίλιπ Ρέικερ εἶναι πρώην πρεσβευτής τῶν ΗΠΑ στά Σκόπια καί ἕνας ἀπό τούς σπουδαίους ὑποστηρικτές τῆς πΓΔΜ καί μεγάλος φίλος της. Σέ αὐτό τό πλαίσιο, οἱ εἰδικοί στήν ἐκκλησιαστική κατάσταση σχολιάζουν ὅτι ἕνα ἀπό τά θέματα, στά ὁποῖα σίγουρα μίλησε μέ τόν Πατριάρχη εἶναι τό ζήτημα τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο τό Πατριαρχεῖο ἀνέλαβε νά τό ἐπιλύση”, τόνισε σκοπιανό δημοσίευμα στόν ἱστότοπο Religija.mk στίς 6/10.

Τήν ἴδια ἡμέρα στόν ἴδιο ἱστότοπο δημοσιεύθηκε ἄρθρο γιά τήν ἐπικείμενη ἐπίλυση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος στά Σκόπια. Τό δημοσίευμα ἀνέφερε ὅτι “ἡ διαδικασία ἔχει ξεκινήσει καί κινεῖται σέ καλή κατεύθυνση. Ἀνώτερες πηγές τῆς Ἐκκλησίας MOC (τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας) ἐπισημαίνουν ὅτι τό πιό σημαντικό εἶναι αὐτή τήν στιγμή νά ἀρθῆ τό σχίσμα καί νά δοθῆ τό κανονικό δικαίωμα νά συλλειτουργοῦν οἱ ἐπίσκοποι μέ τίς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες… ἄν τό MOC εἶχε τό δικαίωμα νά συνυπάρχη μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, αὐτό θά σήμαινε de facto ἀναγνώριση τῆς Ἐκκλησίας μας… Τό ζήτημα τῆς αὐτοκεφαλίας τοῦ MOC εἶναι πιθανόν τό τελευταῖο ἄλυτο σημαντικό ἐθνικό καί κρατικό ζήτημα, μέ βαρύτητα παρόμοια μέ τό ζήτημα τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς χώρας, ἡ ἐπιτυχής ἐπίλυσή του θά ἐνισχύση τήν σταθερότητα τῆς χώρας…Ἐκκλησιαστικοί καταλήγουν στό συμπέρασμα ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο δέν προτίθεται νά παρεκκλίνη ἀπό τήν διαδικασία ἐπίλυσης τοῦ ζητήματος, παρά τίς πιέσεις καί τίς ἀπειλές τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ὑποστηρικτῶν της στήν Ἑλλάδα καί τήν Σερβία… τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θά ἐφαρμόση τό ἴδιο μοντέλο μέ αὐτό στήν Οὐκρανία, ἀφοῦ ἀρθῆ τό σχίσμα, ὥστε νά συλλειτουργοῦν οἱ ἐπίσκοποι μέ τούς ἐπισκόπους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τότε θά ξεκινήση καί ἡ διαδικασία ὑπογραφῆς τοῦ Τόμου γιά μία αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία…”. Πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι τόσο ὁ ἐκκλησιαστικός ὅσο καί ὁ νομικός κόσμος στά Σκόπια θεωροῦν ἀντικανονικά ὅτι τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ἡ μήτηρ Ἐκκλησία καί ὄχι ἡ κανονική Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, “γιά αὐτό καί ἔχει κάθε δικαίωμα νά ἀποδώση αὐτό τήν αὐτοκεφαλία”, τονίζουν.

Ὅσα γίνονται εἰς ἐκκλησιαστικόν πεδίον εἰς συνάρτησιν μέ τό Πατριαρχεῖον ἔχουν πολιτικόν καί μόνον κίνητρον

Τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί εἰδικότερα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀδυνατεῖ νά ἀντιληφθῆ ὅτι δέν ἔχει εἰδικά δικαιώματα, ἔκκλητα, ἁρμοδιότητες καί προνόμια πάνω σέ ὅλη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφοῦ αὐτά δέν μαρτυροῦνται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Προνόμια τά ὁποῖα τοῦ δίνουν δῆθεν τό δικαίωμα νά ἐπεμβαίνη σέ ξένες Ἐκκλησίες καί στήν προκειμένη περίπτωση στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ἀπό τήν ὁποία καί ἔχει τήν ἀναφορά της κανονικῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀχρίδος. Ὁ Πατριάρχης ἀδυνατεῖ νά καταλάβη ὅτι ἡ ὀργάνωση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι θεμελιωμένη στήν συνοδικότητα καί ὄχι σέ ἕνα Πρῶτο, ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλος Πάπας μοιράζει Τόμους, Ἀρχιεπισκοπές καί ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα, ὥστε νά ἔχουν ὅλοι τήν ἀναφορά τους σέ αὐτόν.

Εἶναι τραγικό νά ἀποδεικνύεται γιά ἄλλη μία φορά ὅτι τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί εἰδικότερα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος βρίσκεται ὑπό τήν πλήρη ἐποπτεία τῆς προτεσταντικῆς ἀμερικανικῆς διπλωματίας, κάτι τό ὁποῖο τόν καθιστᾶ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνο γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀποδεικνύεται ὅτι τό Πατριαρχεῖο εἶναι προσδεμένο στό ἅρμα τῆς ἀμερικανικῆς πολιτικῆς σέ σημεῖο πού Ἱερά Παράδοση καί Ἱεροί Κανόνες νά εἶναι κενά γράμματα γιά αὐτό. Δέν εἶναι ὑπερβολή νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι σήμερα ὅσα γίνονται σέ ἐκκλησιαστικό πεδίο σέ συνάρτηση μέ τό Πατριαρχεῖο ἔχουν πολιτικό καί μόνον κίνητρο καί αὐτό εἶναι νά πληγῆ ἡ Ρωσία καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία της. Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο τοῦ ἔχει ἐπιτραπῆ ἀπό τόν Ἀμερικανό Καίσαρα νά καταστῆ ὁ Πρῶτος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὥστε ἡ προτεσταντική Ἀμερική νά ἐλέγχη μέσῳ αὐτοῦ ὅλο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εὑρίσκεται εἰς πλήρη ἀδράνειαν

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος βρίσκεται σέ πλήρη ἀφασία, ἀφοῦ οὔτε δρᾶ οὔτε ἀντιδρᾶ στά ξεπουλήματα πού συμβαίνουν. Δυστυχῶς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἑλλάδος εἶναι ἀνύπαρκτος, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει αὐτοκαταργηθῆ. Ὅλα ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας γιά κάποιους λόγους πού αὐτοί γνωρίζουν ἔχουν ἐπιλέξει νά αὐτοακυρωθοῦν, νά εἶναι ὑποτελεῖς καί νά ὑποτάσσωνται τυφλά στά προστάγματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι τό χέρι τῆς προτεσταντικῆς ἀμερικανικῆς διπλωματίας εἶναι πολύ μακρύ. Ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης καί τό οὐκρανικό ζήτημα τό ἀπέδειξε. Ἆραγε θά ἐπιβεβαιωθῆ καί στό ζήτημα τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων; Θά ἀρκεσθοῦν οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι μέ τήν φαναριώτικη ἐπιλογή νά χρησιμοποιηθῆ ἡ ὀνομασία “Ἐκκλησία τῆς Ἀχρίδος” ἀντί “Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας”;

Ορθόδοξος Τύπος