Η σιωπή των ιεροκηρύκων και η ευγλωττία των ''κορωνοκηρύκων''

---

Στις μέρες που διανύουμε, τις δύσκολες για την ανθρωπότητα, με τα κελεύσματα της αμαρτίας, της απιστίας, της περιθωριοποίησης του Θεού και με την άφιξη και «εγκαθίδρυση» της πανδημίας, όλοι οι άνθρωποι προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας, να βρούμε κολώνες δυνατές, ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε όρθιοι.

Υπό άλλες συνθήκες γνωρίζαμε ότι η Εκκλησία αποτελεί το μοναδικό ακλόνητο και υγιές στήριγμα στη ζωή του ανθρώπου.

Μόνο που κι αυτή τη φορά, φαίνεται ότι δεν στάθηκε στο ύψος της και δεν κατάφερε να αρθρώσει λόγο επιστηρικτικό στους πιστούς.

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε: "Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξει. Δεν θα εμπιστευθεί στον οποιονδήποτε την ψυχή του. Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρει καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξει να βρει κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνει σ΄αυτόν, τον γιατρό της ψυχής, τακτικά."

Αναρωτιέμαι εάν τα λόγια του Αγίου Παϊσίου, μπορούν να τα υιοθετήσουν οι σύγχρονοι οιανδήποτε βαθμίδας ιεροκήρυκές μας, οι οποίοι δυστυχώς αντί να κηρύττουν Χριστό και να προσκαλούν τους ανθρώπους σε μετάνοια, νηστεία, προσευχή και εξομολόγηση, όλη μέρα ασχολούνται με τον ιό, λες και είναι μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων.

Είναι εμφανές ότι οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους, και έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους.

Υπάρχουν τρία επίπεδα πλέον εμφανίσεως - παρουσίασης τους.

Οι μεν κλεισμένοι στους «4 τοίχους», οι δε επιδίδονται σε «αερολογίες, κοινώς φαμφάρες» και ελάχιστοι, μετρημένοι σε μία ή δύο παλάμες, αρθρώνουν λόγο πνευματικό με κίνδυνο να στοχοποιηθούν.

Δεν αντιλαμβάνονται την πίεση που νιώθουν οι άνθρωποι από την αβεβαιότητα για το μέλλον τους, αλλά και από τα μέτρα και τους περιορισμούς που πρέπει να τηρήσουν.

Ο κορωνοϊός κάποια στιγμή θα φύγει... οι πιστοί όμως που ένιωσαν παραμελημένοι δεν ξέρω κατά πόσον θα επιστρέψουν στα στασίδια των Εκκλησιών.

Την ώρα που αβέβαιο κρίνεται και το μέλλον πολλών ιερών ναών, οι οποίοι αν δεν ανοίξουν στις εορτές, θα βρεθούν αντιμέτωποι με οικονομική δυσπραγία.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει απαξιωθεί το κήρυγμα κάποιων ταγών στα μάτια του λαού, οι οποίοι χρησιμοποιούν το Ευαγγέλιο και τους Αγίους κατά το δοκούν.

Ως πνευματικοί ταγοί πρέπει να κηρύττουν «προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών», αφού όλη η επίγεια ζωή μας προς τα εκεί στρέφεται.

Επομένως χρειάζονται μηνύματα Αναστάσεως και Ελπίδας, και όχι λόγια σύμφωνα με την προσωπική αντίληψη του καθενός.

Όλοι κατανοούμε και έχουμε συνειδητοποιήσει το κυρίαρχο αίσθημα του φόβου και του πανικού, που επικρατεί στην ιδέα του θανάτου.

Οπωσδήποτε, υπάρχουν και εκείνοι που έχουν ή είχαν κάποιον συγγενή στο νοσοκομείο και βίωσαν την αγωνία και τον πόνο.

Είναι δε αξιοπερίεργο ότι διάφοροι «κορωνοκήρυκες» έχουν στρέψει το βλέμμα τους, προς τα φώτα της Δύσεως που τρεμοσβήνουν και όχι στους προβολείς της Ορθοδοξίας.

Υπάρχει μια λαχτάρα από την πλευρά τους, να επικαλούνται παραδείγματα από μη ορθόδοξες πηγές, όπως ιησουίτες, φιλόλογους, φιλόσοφους, ψυχοθεραπευτές κ.τλ.

Δεν φτάνει που καταρρίπτουν με αυτά που λένε την κάθε ελπίδα του ανθρώπου προς τον Χριστό, αποφαίνονται κιόλας για ιατρικά θέματα…

Φαίνεται να έχουν απορροφηθεί από το κοσμικό πνεύμα, δίνοντας την εντύπωση ενός κρατικού θρησκευτικού λειτουργού!

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου, τα λόγια του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς ο οποίος από άμβωνος έλεγε:

«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Αδελφοί, καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στο Θεό και την ιστορία. 

Μην ανέχεστε άλλες λοξοδρομίες και πλάνες από τους ιερείς και αρχιερείς σας! 

Μην κάνετε τα «στραβά μάτια», είστε συνυπεύθυνοι!

 Οι Άγιοι σας προειδοποιούν…»

 πηγή