«Είμαστε οι χριστιανοί & υπάρχουμε ακόμη. Φτιάξτε μας ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης & αφήστε μας ήσυχους να τελούμε τη θεία λειτουργία...»

Τίτλος του άρθρου: "Όλοι στην Εκκλησία!"Εκκλησιασμός στην Ορθόδοξη Γεωργία σε μέρες κορωνοϊού

 

Θεόδ. Ι. Ρηγινιώτης θεολόγος - συγγραφέας

Για μια ακόμα φορά, το κράτος απαγόρευσε στους χριστιανούς την πρόσβαση στις εκκλησίες!! Ένας ιερέας και ένας μόνο ψάλτης μπορούν να τελέσουν τη θεία λειτουργία. Αν συλληφθεί άλλος άνθρωπος εκεί, θα του επιβληθεί πρόστιμο 300 ευρώ, στον δε ιερέα 5000 ευρώ!

Και η εκκλησιαστική ηγεσία φαίνεται ξανά να το δέχεται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (βλ. επιστολή του Κυθήρων Σεραφείμ στον πρωθυπουργό, την οποία προσυπογράφω 100%).

Στο περίφημο «χαρτί» της άδειας κυκλοφορίας μας, υπάρχει ένδειξη ότι πηγαίνουμε να συμμετάσχουμε «σε τελετή (π.χ. κηδεία, γάμο, βάφτιση)», όχι όμως στη θεία λειτουργία! Και φυσικά δεν υπάρχει ένδειξη «πάω στην εκκλησία ν’ ανάψω κερί και να προσευχηθώ», ακόμα και αν τηρήσουμε «δρακόντεια» μέτρα ασφαλείας.

Προφανώς οι φωστήρες της κυβέρνησης νομίζουν πως ο μόνος λόγος που οι χριστιανοί πηγαίνουμε στην εκκλησία είναι η τυπική κοινωνική υποχρέωση, να συμμετάσχουμε σε μια κοινωνική τελετή, όπως έχουν καταντήσει (αντί για συγκεντρώσεις φλογερής συλλογικής προσευχής) οι κηδείες, οι γάμοι και οι βαφτίσεις. Και αυτό το θεωρούν αναγκαίο για τον πολίτη, ενώ το να πάμε στη λειτουργία δεν το θεωρούν απαραίτητο ή ίσως και δεν το σκέφτηκαν καν!

Δεν καταλαβαίνουν ότι παίρνουμε θάρρος και δύναμη για όλες τις αντιξοότητες μέσα στο ναό, κάτω από το βλέμμα του Παντοκράτορα στον τρούλο και της Πλατυτέρας στην αψίδα του Ιερού (που ενώνει ουρανό και γη), ανάμεσα στα βλέμματα των αγίων μας και – πολύ βασικό και αυτό – δίπλα στους αδελφούς μας, τους άλλους χριστιανούς! Εκεί συγκεντρωνόμαστε οι χριστιανοί, στο ναό. Εκεί δυναμώνουμε. Όχι στα τσιπουράδικα, στις συναυλίες, στους ψυχολόγους ή στο διαδίκτυο. Καλά κι όλα αυτά, αναλόγως των αναγκών και των περιστάσεων, αλλά το πρώτο (για να μην πω και το τελευταίο) είναι η συνάντησή μας στο ναό. Εκεί οπλιζόμαστε και δίνουμε τους αγώνες μας.

Ή μήπως το κράτος το γνωρίζει αυτό και ακριβώς γι’ αυτό μάς κλείδωσε έξω από τους ναούς και μας απέκλεισε από τη θεία λειτουργία – που αποτελεί ένωση ουρανού και γης – για να μας αποδυναμώσει;

Μήπως διασπείρω θεωρίες συνωμοσίας τώρα, κ. υπουργέ; Μα τι να πω, που υποβιβάσατε την εκκλησία μας σε θέση χειρότερη και από σουπερμάρκετ; Που εκλιπαρούμε να μας αφήνετε να μπαίνουμε με χίλια προστατευτικά μέτρα, γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ χωρίς εκκλησία, κι εσείς κωφεύετε;

Ποια άλλη ομάδα πληθυσμού στη χώρα μας, όσο κι αν είναι μειοψηφία (αλλά δεν έχουν απομείνει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο χριστιανοί στον τόπο μας, δηλ. κάπου ένας στους είκοσι κατοίκους του;), ποια άλλη ομάδα, επαναλαμβάνω, αγνοείται τόσο κατάφωρα, ενώ ζητάει το πιο ζωτικό της δικαίωμα και βεβαιώνει σε όλους τους τόνους ότι θα τηρήσει τα προστατευτικά μέτρα που ορίζουν οι επιστήμονες; Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες προφανώς που μας πετάτε ένα κόκαλο, τη μετάδοση της θείας λειτουργίας από την τηλεόραση και το ότι δεν έχει απαγορευτεί ρητά η συμμετοχή μας στη θεία κοινωνία (αλλά σύντομα θα ξαναδούμε να διασύρονται ή να διώκονται ιερείς επειδή έπραξαν το αυτονόητο, κοινώνησαν σώμα και αίμα Χριστού εμάς και τα παιδιά μας).

Χριστούγεννα θα κάνουμε στην εκκλησία ή απομονωμένοι στο σπίτι μας; Της Παναγίας (21 Νοεμβρίου), της αγίας Αικατερίνης, της αγίας Βαρβάρας, του αγίου Νικολάου, του αγίου Σπυρίδωνα, του αγίου Ελευθερίου κ.τ.λ., πάλι χωρίς εκκλησία θα είμαστε; Άλλοι θα κλαίγονται επειδή δεν θα μπορούν να κάνουν ρεβεγιόν, αλλά μερικοί θυμόμαστε ακόμα το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, ότι «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός» (όπως έγραφε ο Μέγας Αθανάσιος, που πήγε πολλές φορές εξορία γι’ αυτά που πίστευε). Δεν είμαστε καθόλου «αναμάρτητοι», ούτε «άγιοι», ούτε καλύτεροι από εσάς. Απλώς θυμόμαστε. Αλλά φαίνεται πως η μνήμη σ’ αυτόν τον τόπο αποτελεί αμαρτία.

Υπενθυμίζω ότι στα αρχαία χρόνια, όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασάνιζε και σκότωνε τους χριστιανούς (ακόμη και παιδιά και έφηβους, αγόρια και κοπέλες), οι χριστιανοί δεν κάθισαν ήσυχα να απέχουν από τη θεία λειτουργία, δεν έγιναν λαγοί και κουνέλια, αλλά συγκεντρώνονταν στις κατακόμβες, λειτουργούσαν και κοινωνούσαν με κίνδυνο της ζωής τους. Εκεί θα μας οδηγήσετε, κ. πρωθυπουργέ, κύριοι υπουργοί, κύριοι δικαστές, κύριοι ένορκοι… Αλλά πώς θα πάμε κρυφά να λειτουργήσουμε, αφού απαγορεύεται η κυκλοφορία μετά τα μεσάνυχτα (ώρα που… βγαίνει ο κορωνοϊός, ως γνωστόν), η δε αστυνομία περιπολεί για να συλλαμβάνει τους παραβάτες;

Ξέρουμε ότι το κράτος είναι ανέκαθεν εχθρός μας και εχθρός των παιδιών μας και εξυπηρετεί μόνο τα ντόπια και ξένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Με αυτό που κάνατε τώρα, κύριοι, βαθύνατε το χάσμα που σας χωρίζει από εμάς. Είστε εχθρός μου, κ. πρωθυπουργέ, και το υποτιθέμενο ενδιαφέρον σας για την υγεία μας το θεωρώ υποκριτικό, τα δε στατιστικά στοιχεία που δίνετε στη δημοσιότητα τα θεωρώ αναξιόπιστα. Ναι, προσέχω, αλλά και αμφισβητώ. Και περιμένω να δω ποια (παγκόσμια) πολιτική σκοπιμότητα κρύβεται στ’ αλήθεια πίσω από την (αληθινή ή ψεύτικη) πανδημία.

Αφήστε μας να πηγαίνουμε στην εκκλησία και θα έχετε κερδίσει κάποιο έδαφος στην αξιοπιστία σας και στην αποκατάσταση της θέσης του κράτους στη συνείδησή μας.

Φυσικά υπολείπονται πολλά, ολόκληρη η κοινωνία χρειάζεται αναμόρφωση, για να γίνει όχι πιο εκσυγχρονισμένη, αλλά πιο ανθρώπινη (και η χώρα μας πιο ελεύθερη), πάντως θα έχετε κάνει ένα βήμα, ακριβώς γιατί οι ανοιχτές εκκλησίες είναι ένα βήμα προς μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Ενδεχομένως και προς μια πιο ελεύθερη χώρα, γιατί εδώ έχουμε και κάτι Αρκάδια, ξεχασμένα και θαμμένα στα βάθη της αμνησία μας, τουριστικά μεν, αλλά όχι πλέον εκρηκτικά…

Είστε εχθρός μας, αλλά επειδή είμαστε χριστιανοί σας συγχωρούμε, και προσευχόμαστε με τα λόγια μιας αρχαίας λειτουργίας, από την εποχή των διωγμών (της λειτουργίας του αγίου Κλήμεντος): «Υπέρ των διωκώντων ημάς διά το όνομα του Κυρίου δεηθώμεν, όπως ο Κύριος, πραΰνας τον θυμόν αυτών, διασκεδάση (δηλ. διαλύσει) την καθ' ημών οργήν». Σας συγχωρούμε, αλλά δεν μπορούμε να σας υπακούσουμε. Και παρακαλούμε την εκκλησιαστική ηγεσία επιτέλους να συνταχθεί με το λαό και όχι με τους εχθρούς του λαού.

Λοιπόν, για να επανέλθω, δεν μπορούμε χωρίς εκκλησία, χωρίς συνάντηση μεταξύ μας (η οποία εκεί γίνεται, στην εκκλησία, και αυτό σημαίνει και η ίδια η λέξη «εκκλησία» = συγκέντρωση) και χωρίς θεία κοινωνία – που είναι ώρα να σοβαρευτείτε, κύριοι, και να αναγνωρίσετε (μαζί με άφθονους γιατρούς που ήδη το αναγνωρίζουν) ότι δεν μεταδίδει κανενός είδους ιούς ή μολύνσεις. Έχουμε γράψει από την άνοιξη άρθρο, όπου καλούμε κάθε αρμόδιο φορέα να προβεί σε στατιστικές μελέτες για τον αριθμό των ιερέων που ασθενούν κατά καιρούς από μεταδοτικές ασθένειες και των χριστιανών που εισάγονται στα νοσοκομεία μετά τις μεγάλες ημέρες με τη μαζική προσέλευση στη θεία κοινωνία, όπως η Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Και δεν εννοούμε πέντε δέκα ιερείς ή επισκόπους (που γίνονται μεγάλο θέμα στις ειδήσεις), οι οποίοι προφανώς θα αρρωστήσουν όπως όλος ο κόσμος, κολλώντας ιό από ένα κατάστημα ή από οπουδήποτε αλλού, αλλά όλους τους ιερείς, που θα έπρεπε να νοσούν και να πεθαίνουν συνολικά από μεταδοτικές ασθένειες εδώ και αιώνες.

Ναι, αυτοί είμαστε και υπάρχουμε ακόμη: οι χριστιανοί. Δεν χρειάζεται κανείς άλλος να έχει σχέση μ’ εμάς (μπορείτε να μας περιφρονήσετε, να μας κοροϊδέψετε, να μας περιθωριοποιήσετε όσο θέλετε, ακόμη και να μας συλλάβετε, να μας φυλακίσετε ή να μας εκτοπίσετε), αφήστε μας μόνο ήσυχους και επιτρέψτε μας να έχουμε σχέσεις μεταξύ μας. Φτιάξτε μας ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης (συγγνώμη, εννοούσα μια «κλειστή δομή») να μας βάλετε, ώστε να μη «μολύνουμε» τους άλλους τελώντας τη θεία λειτουργία μας, και αφήστε μας ήσυχους, να γλιτώσουν και τα παιδιά μας από τον κόσμο, στον οποίο τα έχετε καταδικάσει να ζουν.

Αν υπάρχει θέληση και διάθεση όλα λύνονται...

Εικόνες από την Ορθόδοξη αδελφή μας χώρα της Γεωργίας (με αρχαία Εκκλησία όπως της Ελλάδας και αμέτρητους αγίους), όπου βλέπουμε πώς εκκλησιάζονταν οι χριστιανοί στην προηγούμενη καραντίνα, την άνοιξη. Ο πατριάρχης Γεωργίας τότε είχε αρνηθεί να κλείσει τις εκκλησίες, απαντώντας ότι είναι αδύνατον να στερήσει τους χριστιανούς από το πιο πολύτιμο αγαθό που έχουν ανάγκη. Μπράβο του! Με τη δική μας την Εκκλησία τι θα γίνει;

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και εύχομαι κάθε καλό, με τις ευχές του αγίου Νεκταρίου, που φέτος γιορτάζουμε τα εκατό χρόνια από την κοίμησή του (1920 – 2020). Αμήν.

πηγή