Μπαίνοντας μέσα στο καλά κρυμένο από το φυσικό ανάγλυφο χωριό, αυτό που συναντήσαμε ήταν πέτρες και ερείπια ενώ από μακριά φαινόταν μόνο η εκκλησία του Αϊ Γιώργη που μας έδινε και το στίγμα.
Φτάνοντας στο χωριό , αυτό που ξεχώριζε ανάμεσα στα χαλάσματα ήταν το μοναδικό κατοικίσιμο σπίτι του ζεύγους Παντεχάκη ενώ όταν σταματήσαμε με το αυτοκίνητο, ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μας και η μοναδική του κάτοικος (μαζί με το σύζυγο της) κυρία Μαρία που είχε πάει να ταίσει τις όρνιθες.
Συνηθισμένη στις επισκέψεις) , όχι μόνο δεν φοβήθηκε αλλά μας καλοσώρισε και ύστερα πιάσαμε την κουβέντα.
«Επαέ είχα ένα πετεινό που τσιμπούσε και μιά μέρα που έλειπα μπήκε μέσα στην αυλή ένας δημοσιογράφος και φωτογράφιζε το σπίτι . Δεν το ήξερε ο άνθρωπός και του μόνταρε ...» μας είπε για να μην πάθουμε φαίνεται και μεις τα ίδια.
Ύστερα συστηθήκαμε , μας είπε πως από το Φουρνοφάραγγο βρέθηκε από το 1957 στο Πλατανιά , για τα πέντε παιδιά που μεγάλωσε μόνη της καθώς έχασε την μητέρα και την πεθερά της νωρίς, για τις παρέες και αποσπερίδες που έκαναν κάτω από τις πανύψηλες καρυδιές κ.α δένδρα του υδατορέματος που τρέχει νοτικά του οικισμού και για το παπά που έρχεται δύο φορές το χρόνο.
Η παρέα μας μεγάλωσε , όταν μετά από λίγο ήρθε μαζί μας ο εγγονός της Στέλιος και ο γιός της Γιώργης που επέστρεφαν από τα πρόβατα. Τόσο αυτή όσο και ο γιός της μας ανέφεραν για τον δρόμο που έχει «τα χάλια του» και έκαναν έκκληση στο Δήμαρχο να κυττάξει και λίγο προς τα πάνω...
Η κ. Μαρία είναι μιά Ακρίτισσα , μιά νέα «κυρά της Ρω» που αξίζει της προσοχής και του σεβασμού μας . Αν ο Δήμαρχος ακούει , ας στείλει αύριο κιόλας τα μηχανήματα να καθαρίσουν το μοναδικό χωματόδρομο που πάει από τις Παρανύφους στο χωριό και στη συνέχεια ας δούνε όλοι μαζί την προοπτική μιάς ασφαλτόστρωσης.
Είναι μεγάλοι άνθρωποι και έχουν θέματα υγείας και άλλες ανάγκες...
Στο τέλος η κ. Μαρία μας προσκάλεσε στο σπίτι της για μιά ρακί όπου γνωρίσαμε και τον 93χρονο σύζυγο της κύριο Στέλιο. Αν και δεν πήγε σχολείο μας εντυπωσίασε με τις γνώσεις του και τα αγγλικά που έμαθε μόνος του. «Έμαθε να γράφει και να διαβαζει μόνος του όταν πήγαινε στα πρόβατα» μας ανέφερε ο γιός του.
«Παλιά είχα κήπο και έβγαζα τα πάντα , εδά που δεν μπορώ μπλιό να πηγαίνω καλλιεργώ στις γλάστρες που έχω στην αυλή » μας είπε η 85χρονη κ. Μαρία και μας αποχαιρέτησε...
Την μοναδική κρητική ντοπολαλιά της κ. Μαρίας , τη ντομπροσύνη , το φίλότιμο , την απίστευτη θετική ενέργεια που εκπέμπει και τη φιλοξενία που βιώσαμε δεν τα συναντάς σήμερα εύκολα στη Κρήτη...
Ο Πλατανιάς
Ο ακρότατος αυτός οικισμός του ∆ήμου Αρχανών-Αστερουσίων (ακριβώς στα όρια με το ∆ήμο Γόρτυνας) είναι ένα μικρό γραφικό, σχεδόν ακατοίκητο, χωριουδάκι με πολλά εγκαταλελειμμένα σπίτια που όταν περπατάς ανάμεσα τους γυρνάς πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν...
Και κλείνουμε με αυτό που έγραψε κάποιος συνάδελφος όταν πριν μερικά χρόνια επισκέπτηκε το χωριό:
«Αν είστε εδώ άνοιξη θα αντικρύσετε ένα πράσινο χαλί στα πόδια σας. Εάν είστε φθινόπωρο, γευτείτε τα τρυφερά καρύδια από τις γέρικες αλλά παραγωγικές καρυδιές, αλλά με προσοχή στον επιθετικό πετεινό της φιλόξενης κυρίας Μαρίας, που με τον σύζυγό της είναι οι τελευταίοι κάτοικοι του ακριτικού αυτού χωριού»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου