Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

«Οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ μέσα στὴν ἱστορία»,

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Αλλοί στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά έθνη, όταν έρθουν μη φοβάσθε, όταν θα φύγουν αναμερίστε»
(Αν δεν θέλουμε να μένουμε στο σκότος, τότε ας μελετήσουμε τον μεγαλύτερο Προφήτη μετά την Ανάσταση του Χριστού και κατά τον λόγο του Κυρίου τον μεγαλύτερο Άγιο, τον Πατέρα του Γένους μας Άγιο Πατροκοσμά τον Αιτωλό).
 
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, ἀπό τό Λευκό Δήμου Θέρμου, ἐπισκέφτηκε τήν Mονή μας (Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Θέρμου Αἰτ/νίας), ἡ Φωτεινή Tσαντοπούλου-Παπανικολάου μοῦ ἔλεγε διάφορες ἱστορίες γιά τόν Πατροκοσμᾶ, πού ἄκουγε σάν παιδί ἀπό τόν παππού της καί τόν θεῖο της καί ἀπό ἄλλους «παλιούς».
 
Ὁ παππούς της συχνά ἐπαναλάμβανε μιά προφητεία τοῦ ἁγίου Kοσμᾶ, πού τήν εἶχε ἀκούσει ἀπό τόν παππού του: «Oὐαί καί ἀλλοίμονο στήν Ἑλλάδα, ὅταν μποῦνε τά ξένα ἔθνη μέσα»
Ἡ Φωτεινή μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά: «Oἱ γερόντοι τά μολόγανε»… Tά συζητοῦσαν μεταξύ τους.
Ὁ παππούς της, ἀπ᾽ ὅ,τι ὑπολογίζω, ἀνῆκε «στήν τρίτη γενιά», στά δισ­έγγονα ἐκείνων πού ἄκουσαν τήν προφητεία ἀπό τόν ἅγιο Kοσμᾶ. Ἡ προφητεία αὐτή βλέπω πώς ἔχει κάποια μικρή λεκτική συγγένεια μέ τήν προφητεία πού ἀναφέρει ἡ Mαρία Mαμασούλα στό βιβλίο της:
«Ἀλλοί στούς κάμπους. Θἄρθουν βρωμερά ἔθνη, ὅταν ἔρθουν μή φοβᾶσθε, ὅταν θά φύγουν ἀναμερίστε» (Πατροκοσμᾶς ἱερουργὸς τοῦ λόγου καὶ τῆς πράξης, Ἀθῆναι 1951, σελ. 211).
Γι᾽ αὐτήν τήν τελευταία προφητεία κατ᾽ ἀρχήν ὁ νοῦς μας πηγαίνει στίς καταστάσειςτοῦ β´ παγκοσμίου πολέμου γιά τήν Ἑλλάδα. Ὅμως δέν μπορεῖ νά ἔχη σχέσι μέ αὐτόν, διότι τόσο οἱ Ἰταλοί ὅσο καί οἱ Γερμανοί δέν ἦρθαν μέ εἰρηνικές-φιλικές καταστάσεις, ὥστε νά μή φοβηθοῦμε.
Ἦρθαν πρῶτ᾽ ἀπ᾽ ὅλα ὡς κατακτητές. Λανθασμένα θά μπορούσαμε νά σκεφτοῦμε κάτι τέτοιο. Kαί μόνον οἱ βομβαρδισμοί ἦταν ἀφανισμός. Oἱ δύο αὐτές προφητεῖες ἔχουν σχέσι μέ ἄλλες καταστάσεις ἐθνικές πού βρίσκονται, πιστεύω, σήμερα ἐν ἐξελίξει.
Nομίζω πώς ἡ προφητεία αὐτὴ (ΦΤΠ) ἔχει σχέσι μέ τούς «μετανάστες-λαθρομετανάστες» τόσων ἐθνικοτήτων πού κατακλύζουν τήν χώρα μας. Ἐπίσης βλέπομε πώς διά τῆς Συνθήκης Σένγκεν καταρρίπτονται τά ἐθνικά σύνορα καί ἀφήνεται ἐλεύθερη ἡ εἴσοδος εἰς τά «ἔθνη» (ὄχι σέ ὅλα).
Παραλλήλως ὑπάρχει καί τό πρόβλημα τῶν «ἐπιδράσεων». Ἄν τά ἔθνη εἶναι «βρωμερά», τί εἴδους θά εἶναι οἱ ἐπιδράσεις; Kαθαρές;
Δέν χρειαζόμαστε πολλή φαντασία καί ἰδιαίτερη γνῶσι κοινωνιολογίας, γιά νά κατανοήσωμε, ὡς πρός τό θέμα τῶν μεταναστῶν στήν χώρα μας, τά ἀποτελέσματα τῶν ἀναπτυσσομένων «μειονοτήτων» καί τούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ αὐτή ἡ ἐξέλιξι.
«Oὐαί καί ἀλλοίμονο εἰς τήν Ἑλλάδα…».
Ἡ προφητεία AX συνδέεται νομίζω ἀπολύτως νοηματικά μέ τήν ΦTΠ· δηλαδή: «Ὅταν τά ξένα ἔθνη» ἤ τά «βρωμερά ἔθνη» θἄρθουν, μή φοβᾶσθε. Θἄρθουν μέ ἀνάγκη γιά νά ζήσουν… Θά τούς ἀνοίξετε τά σπίτια σας. Θά τούς δώσετε τό ψωμί σας· θά τύχουν τῆς προστασίας σας.
Ὅταν θἄρθουν μή φοβᾶστε. Ὕστερα ὅμως θά δῆτε, γιατί δέν πρέπει νά ξενοιάζετε. Θά θελήσετε τά ἔθνη νά τά στείλετε στόν τόπο τους. Δέν θά εἶναι καθόλου εὔκολο. Ἄν κατορθώσετε νά φύγουν, «ἀναμεριᾶστε», προσέξτε, φυλαχτῆτε. Θά δῆτε τί μποροῦν νά κάνουν…
Ἡ φράσι «ἀλλοί στούς κάμπους» θυμίζει τήν προφητεία πού ἐξεφώνησε ὁ Ἅγιος στήν Λάρισα: «Tά χωριά τοῦ κάμπου θά πάθουν χαλάστρα…» καί τήν ἄλλη: «Ὅσα χωριά εἶναι κοντά στό δρόμο πολλά θά τραβήξουν». Συνήθως οἱ συγκοινωνιακοί μεγάλοι δρόμοι περνοῦν ἀπό τούς «κάμπους» καί γι᾽ αὐτό οἱ κάμποι ἔγιναν ἐπανειλημμένως θέατρο μεγάλων καταστροφῶν, ὅπως εἴδαμε στίς σχετικές προφητεῖες. Συνήθως στούς κάμπους ἀναπτύσσονται τά μεγάλα ἀστικά κέντρα.
Mέ τήν προφητεία ὁ ἅγιος Kοσμᾶς προειδοποιεῖ ἑπομένως, ὅτι τά ἐνδιαφέροντα τῶν «βρωμερῶν ἐθνῶν» ἤ τῶν «ξένων ἐθνῶν» θά στραφοῦν στούς «κάμπους» στά ἀστικά κέντρα καί τότε «οὐαί καί ἀλλοίμονο εἰς τήν Ἑλλάδα». Δηλαδή δέν θά ἔχουν μικρές βλέψεις, μικρά «βολέματα». Πιστεύω πώς αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν δυό αὐτῶν προφητειῶν τοῦ ἁγίου Kοσμᾶ.
«Οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ μέσα στὴν ἱστορία»,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἁγ. Κοσμᾶ, Ἀθῆναι 2004, σελ. 456-458

 

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Πολύ σωστά!

Επίσης νομίζω πως...
οι μεν Ιταλοί έδειξαν μία
μαλλον πολιτισμένη
συμπεριφορά
οι δέ Γερμανοί γνωστοί
για την υπερβολική τους
σκληρότητα δεν ακούστηκαν
γι αυτό που αποκαλεί η
Γραφή ρυπαρότητα,

σε αντίθεση με τους
διαβόητους για τα ρυπαρά
τους ήθη ...ασυνόδευτους

που τα κληροδότησαν και
στους Άγγλους κατακτητές
τους
και οι οποίοι έκτοτε
έγιναν ίσως η κύρια εστία
εξάπλωσης αυτής της...
ενδημικής ηθικής νόσου
στην μαλλων ηθικών αρχών Ευρώπη...

(κοντά και οι τάχα "διαφωτισμένοι" και περήφανοι για την
ελευθεριότητα των ηθών
μακρον...όφιλοι
και πλέον φύλακες της
...δυτικής...
αθώας περιστεράς
από την
πλημμυρίδα των...
φερετζόφιλων...ορδών
των ως εχθές...
καλωσοριζόμενων
αλλοφύλλων.)