Η Ευρώπη συγκλονίζεται – κι εδώ…πέρα βρέχει!

Γάλλος καθηγητής Λυκείου αποκεφαλίστηκε πριν λίγες μέρες, από 18χρονο ισλαμιστή, γιατί έδειχνε, λέει,στους μαθητές του, εξώφυλλα περιοδικών για να συζητήσουν τη «θρησκευτική ανεκτικότητα» μεταξύ των πολιτών (προάγοντας την «λαϊκότητα» – laicite –που προβλέπει ρητά το Γαλλικό Σύνταγμα).

 

Ο Γαλλικός λαός είναι πέρασε αληθινό σοκ!

Αυθόρμητες διαδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία ενάντια στον ισλαμοφαφισμό!

Μπροστά οι μαθητής και οι καθηγητές, συνάδελφοι του αδικοσκοτωμένου. Σε όλη την Γαλλία (εδώ η ΟΛΜΕ τίποτε – πέρα βρέχει…)

Μέτρα του Προέδρου Μακρόν, κατά των μεταναστών που αρνούνται να ενσωματωθούν στον γαλλικό τρόπο ζωής, αυστηρά μέτρα κατά των θρησκευτικών ενώσεων των μουσουλμάνων που κηρύσσουν τη μισαλλοδοξία, απελάσεις όσων αρνούνται να προσαρμοστούν, απαγόρευση οργανώσεων που υπερασπίζονται τους ισλαμιστές και μιλάνε για «ισλαμοφοβία»…

Και προβολές σε όλη τη Γαλλία των εξώφυλλων για τα οποία πλήρωσε τη ζωή του ο Γάλλος καθηγητής, Σαμουέλ Πετί…

Τον οποίο τίμησαν στο Παρίσι με την ανώτατη διάκριση της «Λεγεώνας της Τιμής»!

* Από τη Γαλλία ξεκινούν, σχεδόν πάντα, οιμεγάλες ανατροπές στην Ευρωπαϊκή ήπειρο:

—Ήδη από το 1789 (Γαλλική Επανάσταση)

—Και μετά πάλι το 1830 (πρώτο κύμα φιλελεύθερων κινημάτων στην Ευρώπη του 19ου Αιώνα)…

—Και μετά πάλι το 1848 (δεύτερο κύμα φιλελεύθερων κινημάτων και κατάλυση των Ιεράς Συμμαχίας – εκδίωξη του Μέτερνιχ – τότε που «ένα φάντασμα πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη»).

—Και πάλι το 1881 (Γαλλική Κομμούνα).

—Και πάλι την περίοδο 1898-1906 (με την υπόθεση Ντρέϋφους, που συντάραξε τότε τα συντηρητικά κατεστημένα όλης της ηπείρου).

—Και πάλι το 1958 (με την επιστροφή του Ντεγκώλστην εξουσία που ανασυνέταξε την πολιτική «αρχιτεκτονική» της μεταπολεμικής Ευρώπης).

—Και πάλι το 1968 (με τα νεολαιίστικα κινήματα του «Μάη», που μεταλαμπαδεύτηκαν τον επόμενο χρόνο στην υπόλοιπη δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ).

—Και πάλι το 1981 (με την εκλογή του Σοσιαλιστή Μιτεράν στη γαλλική Προεδρία, που άλλαξε τις πολιτικές τάσεις στην Ευρώπη).

—Και πάλι σήμερα, με την στροφή του «κεντρώου»Μακρόν σε θέσεις εναντίον των φανατικών ισλαμιστών μέσα στη χώρα του, αλλά και εναντίον της χώρας που στηρίζει τα ισλαμιστικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο.

Δηλαδή, εναντίον της Τουρκίας του Ερντογάν!

* Κι έτσι η στροφή που γίνεται σήμερα στη Γαλλία έχει διαστάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τη χώρα αυτή. Και μας αφορούν άμεσα…

—Η μία ευρύτερη γεωπολιτική διάσταση είναι το χτύπημα των ισλαμιστικών δικτύων μέσα στην Ευρώπη. Που τρομοκρατούν τους ευρωπαίους πολίτες μέσα στις ίδιες τις χώρες τους.

—«Ο τρόμος θα αλλάξει πλευρά»! Προειδοποίησε ο Πρόεδρος Μακρόν.

Μέχρι στιγμής η ανοχή προς τους φανατικούς ισλαμιστές μέσα στην Ευρώπη ήταν στην ατζέντα των ακροδεξιών. Που την καταδίκαζαν και προειδοποιούσαν για τις συνέπειές της. Πράγμα που οδήγησε σε άνοδο της ακροδεξιάς παντού!

Γιατί τα ισλαμιστικά δίκτυα μέσα στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις από πρόσφατα αφιχθέντες «πρόσφυγες και μετανάστες», αλλά και από γεννημένους στην Ευρώπη νεαρούς μουσουλμάνους δεύτερης – και τρίτης – γενιάς πλέον) ήταν αποκλειστικά στην ατζέντα της ακροδεξιάς.

Τα κόμματα της πολιτικής ελίτ στην Ευρώπη, έχοντας πλήρως υποταχθεί στην «πολιτική ορθότητα».αρνούνταν να δώσουν απάντηση στο πραγματικόπρόβλημα ασφαλείας των πολιτών, που δημιουργούσαν τα εγκληματικά δίκτυα των ισλαμοφασιστών.

Τώρα, για πρώτη φορά, «κεντρώος» Πολιτικός, όχι μόνο δέχεται την πρόκληση αλλά αντιμετωπίζει και το πρόβλημα με ευθύνη. Δηλαδή με αποφασιστικότητα...

Κι όχι μόνον ο «κεντρώος Μακρόν». Ακόμα και διανοούμενοι της Αριστεράς, όπως ο γνωστός Πασκάλ Μπρυκνέρ, ξεσπαθώνουν πλέον:

— Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι «κήρυξη πολέμου» κατά της Γαλλικής Κοινωνίας, είπε ο Μπρυκνέρ. Και πρέπει να απαντήσουμε αμέσως και αναλόγως…

Μεγάλα τμήματα των «συστημικών κομμάτων» (της μετριοπαθούς δεξιάς, αλλά και της κεντροαριστεράς πλέον) μετακινούνται ταχύτατα προς τις θέσεις του Μακρόν, σοκαρισμένα από την εμπειρία της Γαλλίας…

Και βεβαίως αυτό έχει ξεκινήσει ήδη και επιταχύνεται συνέχεια παντού. Πέραν της Γαλλίας, και στην Αυστρία και στην Πολωνία και στην Ρουμανία και στην Σλοβενία και στην Κροατία, και στην Ιταλία και στην Ολλανδία – τώρα πια και στη Γερμανία!

Το εξτρεμιστικό ισλάμ δεν έχει θέση στην Ευρώπη. Ούτε οι εκπρόσωποι και οι οπαδοί του.

* Στη θέση αυτή προσχωρούν – ανακουφισμένοι – και πολλοί γηγενείς μουσουλμάνοι της Ευρώπης. Δηλαδή άνθρωποι που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες είναι γεννημένοι ή πάντως ενσωματωμένοι στις δυτικές κοινωνίες και στον «δυτικό τρόπο» και ένοιωθαν βαριά την πίεση των εξτρεμιστών ομοθρήσκων τους.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα από χρόνια ζητούσαν από τις ευρωπαϊκά κράτη να τους/τις προστατέψουν από τα «ήθη» που προσπαθούσαν να τους επιβάλλουν οι ομόθρησκοί τους μέσα στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, όπου είχαν δημιουργηθεί αληθινά «ισλαμιστικά γκέτο».

Άντρες και γυναίκες. Αλλά κυρίως γυναίκες!

* Όλοι αυτοί διακηρύσσουν το προφανές που κοντεύει να ξεχαστεί! Πως όλοι οι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα ΔΕΝ είναι φανατικοί ισλαμιστές, ούτε υποστηρίζουν τις απάνθρωπες μεθόδους των εξτρεμιστών ομοθρήσκων τους. Αντίθετα οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι είναι τα πρώτα θύματα των ισλαμιστών!

Και στις χώρες προέλευσής τους, βέβαια, αλλά και μέσα στα γκέτο των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων…

—Μέχρι τώρα το γαλλικό κράτος δεν προστάτευε εμάς τους πολίτες του, από τις έκνομες δραστηριότητες των φανατικών, λένε.

Μέχρι τώρα στο όνομα της «πολύ-πολιτισμικότητας» η Ευρώπη αρνιόταν να βάλει όρια στους εξτρεμιστές, αρνιόταν να προστατεύσει στους πολίτες της, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, τα ίδιαδικαιώματα που απολαμβάνουν οι Χριστιανοί συμπολίτες τους. Τώρα ήλθε ώρα αυτό να σταματήσει. Κι ό,τι χρειαστεί να γίνει, θα γίνει…

* Το ίδιο όμως σύνθημα έρχεται και από μια σειρά χώρες του Αραβικού κόσμου. Όπου δίκτυα των ισλαμιστών φανατικών («αδελφοί Μουσουλμάνοι» κλπ.) προσπάθησαν να επιβάλουν την εξουσία τους και απέτυχαν.

Και μια σειρά από Αραβικές χώρες, πλέον  – Αίγυπτος, Τυνησία, Μπαχρέϊν, Εμιράτα, Λιβύη, τώρα σιγά-σιγά και Σαουδική Αραβία) – εξακολουθούν να απειλούνται από τον φονταμεταλισμό των τζιχαντιστών. Γιατί υπάρχει μια χώρα της περιοχής που, όχι μόνο στηρίζει τα εξτρεμιστικά δίκτυα των ισλαμιστών, αλλά τα χρησιμοποιεί για να επιβάλει την επικυριαρχία της: η Τουρκία…

* Σε όλη τη Μέση Ανατολή τείνει να γενικευτεί η αντιπαράθεση, ανάμεσα στο εξτρεμιστικό Ισλάμ από τη μία (το οποίο στηρίζεται ανοικτά από την Τουρκία), και τις μετριοπαθείς αραβικές κοινωνίες από την άλλη, που είναι δυτικόστροφες και δεν θέλουν με τίποτε ούτε να τους επιβληθεί ο «σαλαφικός τρόπος» (η υπερσυντηρητική επιστροφή στα ήθη των εποχής του Μωάμεθ), ούτε η Οθωμανική επικυριαρχία (που επαγγέλλεται ο Ερντογάν).

Και την ίδια στιγμή, σε όλη την Ευρώπη, τείνει να γενικευτεί η αντιπαράθεση ανάμεσα σε εκείνους που θέλουν να παραμείνουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ελεύθερες, δημοκρατικές και δυτικότροπες και σε κάποιους που θέλουν να γενικευτεί η επιβολή του «γκέτο της ισλαμικής Σαρίας».

Το πρώτο αλλάζει το χάρτη της Μέσης Ανατολήςκαι της Βόρειας Αφρικής πλέον.

Το δεύτερο αλλάζει τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης…

Και τα δύο «συναντώνται» σε δύο σημεία:

— Στη Γαλλία όπου ο Μακρόν παίρνει πια τις μεγάλες πρωτοβουλίες να αντιμετωπίσει: τον «εσωτερικό κίνδυνο» στην Ευρώπη, αλλά και τον κίνδυνο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο (συμμαχώντας με Αίγυπτο, Ιορδανία και κράτη του Κόλπου – πλην Κατάρ)

—Και στην Ελλάδα, που βρίσκεται στο κρίσιμο γεωπολιτικό «μεταίχμιο», να γειτονεύει με την ξεσαλωμένη Τουρκία του «απασφαλισμένου» Ερντογάν, ενώ δέχεται και τις πιέσεις των λαθρο–μεταναστευτικών ρευμάτων, που έχει «εργαλειοποιήσει» ο Ερντογάν. Και τους έχει μετατρέψει σε κύματα λαθρο-εισβολής στην Ευρώπη συνολικά…

* Το περίεργο είναι ότι, ενώ ο στυγερή δολοφονία του Γάλλου δάσκαλου Σαμουέλ Πετί έχει συνταράξει ολόκληρη την Ευρώπη, στην Ελλάδα προβλήθηκε ελάχιστα…

Κι ας την αφορά περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη χώρα…

 Θανάσης Κ.

 

ΥΓ. Εδώ ασχολούμαστε με τον θάνατο του ατυχούς Ζάκ, πριν δύο χρόνια, και με τη σύλληψη του 15χρονου που κρατήθηκε ένα 24ωρο από την αστυνομία γιατίβρέθηκαν στην κατοχή του μολότοφ…

—Όχι με τον βαρύτατο τραυματισμό ιερέα, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας από αλλοδαπό, δεν ασχολήθηκε κανείς!

—Όπως ξέχασαν τον Νίκο, που είχαν σκοτώσει «αλλοδαποί» νεαροί στου Φιλοπάππου.

—Όπως ξέχασαν τη Μυρτώ, που είχε κακοποιήσει βάναυσα αλλοδαπός νεαρός στην Πάρο.

—Όπως ξέχασαν τους τρείς νεκρούς την Μαρφίν, τους οποίους ημεδαποί εγκληματίες είχαν κάψει ζωντανούς πριν έντεκα χρόνια…

Γι’ αυτούς δεν βρέθηκε κανένα «Πολιτιστικό Ίδρυμα» και καμία «Στέγη Γραμμάτων» να βγάλει φωτεινές επιγραφές για να τιμήσει τη μνήμη τους.

Αυτοί πήγαν άκλαυτοι από την ιντελιγκέντσια της εγχώριας «πολιτικής (αν)ορθότητας»…

Η Ευρώπη συγκλονίζεται για θέματα που εμάςαφορούν περισσότερο, η περιοχή μας βράζει – με μας στο επίκεντρο – και η πνευματική μας ελίτ… πέρα βρέχει.

Εξοργιστικοί ή Αξιολύπητοι;

Εξοργιστικά Αξιολύπητοι!