Στο
Άγιο Όρος, όπως έχει πει μια φορά ο μακαριστός καθηγούμενος της Ιεράς Μονής
Δοχειαρίου, ο γέροντας Γρηγόριος, καλύτερα να κρύβεσαι σε μοναστήρι. Αν
πας για να ζεις σε ξεχωριστό κελλί ή σε σπήλαιο, θα γίνεις πολύ γρήγορα
γνωστός και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να λένε ότι υπάρχει ένας μοναχός
ερημίτης, ασκητής που δεν επικοινωνεί με τον κόσμο, και ύστερα όλοι θα
κάνουν ουρά για να τον δουν.
Έτσι, μια φορά ο γέροντας Γρηγόριος
λέει στην τράπεζα: «Είναι ο τάδε μοναχός στην τράπεζα;»
– «Όχι, είναι άρρωστος»
– «Να, κοιτάξτε αδελφοί! (ο γέροντας επίτηδες τα έλεγε αυτά όταν ο συγκεκριμένος μοναχός απουσίαζε)
Έχετε ακούσει ποτέ το όνομά του στο μοναστήρι, στην ιερή ακολουθία;»
– «Όχι»
– «Και γιατί δεν το έχετε
ακούσει, τι λέτε; Θα σας πω: επειδή ο μοναχός αυτός είναι πάντα και
παντού στην ώρα του, στις ιερές ακολουθίες, στη δουλειά. Δεν ξεχωρίζει,
δεν αργεί, προσπαθεί να είναι ίδιος παντού, απαρατήρητος. Και αυτό
γίνεται για πολλά χρόνια, χρόνο με το χρόνο. Ούτε ακούει ούτε ξέρει κάτι
κανείς για αυτόν. Αυτός είναι ο τρόπος για να κρύβεται σήμερα κανείς
από τον κόσμο. Δεν είναι επειδή είναι κάποιος σεμνός ή «σταρ», αλλά
επειδή είναι σίγουρος ότι δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, που να μπορεί να
το διαφημίζει».
Ο μακαριστός γέροντας Γρηγόριος καθιστός στην φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου