Κυριακή 30 Αυγούστου 2020


Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρεται σε έναν φόβο και σεβασμό του Ηρώδη απέναντι στον Πρόδρομο και πώς έπαιρνε συμβουλές από αυτόν και τον άκουγε με ευχαρίστηση. 
Αυτός ο σεβασμός δεν είναι τίποτα άλλο από τον φόβο και την δεισιδαιμονία πού δείχνουν οι άνθρωποι της εξουσίας απέναντι στους αγνούς και αληθινούς ανθρώπους, τους οποίους δεν τους σκιάζει κακό και εξάρτηση και ζούν την απόλυτη ελευθερία. Ελέγχονται και πάσχουν. 
Φοβούνται πώς θα τους κάνουν κακό. 
Είναι ο καθρέφτης αυτών πού θα έπρεπε να είναι. 
Κρύβονται από αυτούς και όταν δεν μπορούν να κρυφτούν ή να τους κρύψουν, τους αφανίζουν.
Ο Ηρώδης είχε να χάσει πολλά, θρόνο, εξουσία, ηδονική ευμάρεια, πλούτη, θέση. 
Ο Πρόδρομος είχε απελευθερωθεί από τα πιο ασήμαντα(τροφή, ενδυμασία, κατοικία) έως και τα σπουδαιότερα(φόβο απέναντι στην εξουσία και την τυραννία των ανθρώπων).
Ο Ηρώδης ήταν σκλάβος παθών και υλικών πραγμάτων.
 Ο Πρόδρομος ήταν ελεύθερος άνθρωπος, μιλούσε αντί από θρόνων μέσα από τον τάφο του, ως υπόλογος Προφήτης έναντι του Θεού.
Έτσι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο. 
Οι τύραννοι και οι σφετεριστές, οι αιματοβαμμένοι βασιλείς και όσοι στηρίζουν την εξουσία τους πάνω στην βία και την καταπίεση, ζούν μέσα στην τρομοκρατία και τον φόβο της εκδίκησης. 
Περιστοιχίζονται από μάγους και αστρολόγους και γκουρού και "πνευματικούς" συμβούλους, όχι μόνο για να τους προστατεύουν από τα επερχόμενα κακά, αλλά και για να ξεπλένουν τις αμαρτίες τους ενώπιον του απρόσωπου Θεού, του "υπερφυσικού εκδικητικού τέρατος" , το οποίο τους καταδιώκει. Αυτές είναι οι αυλές και οι θρόνοι και τα κογκλάβια του κόσμου. Απαρτίζονται από ασυνείδητους, δεισιδαίμονες, απαίδευτους ανθρωπίσκους, πού η συνείδηση τους ξυπνά μόνον μέσα από τους εφιάλτες τους.Ενώ οι προφήτες και οι δίκαιοι ζούν με την ελπίδα, την γαλήνη, την ηρεμία συνείδησης, την αγάπη πού έξω βάλει κάθε φόβον.
Και πολλοί λίγοι από την άρχουσα τάξη,είναι αυτοί πού γνωρίζουν τον όντα Θεό και αλλάζουν δρόμο και νου και πορεία.Και αυτοί γίνονται ποιμένες των αδελφών τους, γιατί έτσι έταξε ο Θεός. Οι περισσότεροι όμως συμπαρασύρουν τον λαό τους στον όλεθρο, αφού πρώτα τον διαφθείρουν με τον τρόπο της ζωής και τις συνήθειες τους. Γιατί συνήθως όλη η βρώμα πάει προς τα κάτω και βρίσκει ηδεία ανταπόκριση. Είτε από φτηνό μιμητισμό είτε από φόβο γι αυτούς πού χρίστηκαν ανώτεροι ανάμεσα στους ανθρώπους.
π.Π.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο ευεργετικό για τον λαό είναι το παράδειγμα των ευλαβών αρχόντων , εάν υπάρχει το είδος ! Ο λαός μιμείται ! Φτάνει μόνο το παράδειγμα !