Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

Τι να σας πω; 
Εγώ ποτέ δεν θα έμπαινα σε μια εκκλησία που θα ήταν πρώην τζαμί για να ανάψω ένα κεράκι, όπως αντίθετα κάνουν οι Τούρκοι με την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Δεν θα μου έβγαινε, ούτε θα αισθανόμουν ευλάβεια μπαίνοντας. Κάθε τι που φτιάχνεται ειδικά για ένα σκοπό δεν χάνει ποτέ τον χαρακτήρα και τη βαθύτερη ουσία που το δημιούργησε, ό,τι και αν γίνει. Η αρχική ενέργεια της πίστης που το σήκωσε από τα θεμέλια του, μοιάζει να διαποτίζει τους τοίχους μέχρι πάνω στον τρούλο. Πνεύμα και ύλη έχουν ζυμωθεί μαζί. Κάθε απόπειρα μεταστροφής του δεν ισοδυναμεί παρά με βιασμό της πνευματικής νομοτέλειας που όρισε εξαρχής την χρήση του. Για τους Τούρκους αυτά είναι ψιλά γράμματα, μιας και η ιδεολογία τους είναι η αρπαγή, η κατάκτηση, ο εξευτελισμός και η ταπείνωση και μόνη πίστη τους η δύναμη του χεριού τους σε όσα αυτό μπορεί να αρπάξει..
Γ.Γ.Γ

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Τζαμί, που να έγινε εκκλησία;

...

Έχουμε φαντασία πάντως...