ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΡΑΒΙΑ

"Φεύγουν καράβια στο γιαλό κι εγώ τους γνέφω στο καλό, παράπονό μου. Χάνομαι τώρα τις νυχτιές μέσα στου κόσμου τις φωτιές με τ’ όνειρό μου..."
 
Γνωρίζετε τον  Γάλλο νομπελίστα συγγραφέα και φιλόσοφο Αντρέ Ζιντ;Ένας πολυταξιδεμένος συγγραφέας που έγινε αγαπητός σε όλο τον κόσμο και βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947. Στην διάρκεια της ζωής του ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Έλεγε ότι "Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή.."Ο Αντρέ Ζιντ ήταν μεγάλος φιλέλληνας και μάλιστα το 1939 κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου ταξίδεψε στην Ελλάδα. Όπως γράφει γι' αυτό το ταξίδι:
"Είμαι στο πλοίο που μας πηγαίνει στον Πειραιά... Η καρδιά μου γεμίζει ειρήνη, γέλιο και γαλήνη... Η χαρά μου δεν έχει τίποτε το αιχμηρό... Τα πάντα μου φαίνονται τόσο οικεία... Είμαι "σαν στο σπίτι μου": Είναι η Ελλάδα. Καθώς γαλουχήθηκα από την Ελλάδα και διαπαιδαγωγήθηκα με την λατρεία και από την λατρεία των ιστορικών ή μυθικών ηρώων της... μπορώ να καταθέσω σήμερα τον παλιό θαυμασμό μου και τον ανανεωμένο ενθουσιασμό μου και να φωνάξω με όλη την καρδιά μου και όλη την σκέψη μου: Ζήτω η Ελλάδα!!"
Κατά τη διάρκεια της κατοχής έστελνε γράμματα συμπαράστασης σε Έλληνες συγγραφείς και σε ένα από αυτά γράφει:
"Γενναίε Ελληνικέ λαέ! Καταλαβαίνετε τι είσαστε για μας σήμερα; Αυτούς τους φριχτούς μήνες δεν γνωρίσαμε παρά ήττες και πικρίες... και ξαφνικά από τα βάθη ενός πολύ ακριβού παρελθόντος η φωνή σας, πιο αγαπημένη απ' όλες, υψώνεται και κυριαρχεί αμέσως στη συγκεχυμένη βοή της κόλασης. Αντιπροσωπεύετε για μας τον θρίαμβο της γενναίας αρετής, της αληθινής αξίας του μικρού αριθμού. Και τι ευγνωμοσύνη σε σας που ξαναδώσατε στην ανθρωπότητα ολόκληρη μερικά κίνητρα για εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, για θαυμασμό, αγάπη κι ελπίδα.."

Σε ένα γράμμα προς τον Γιώργο Σεφέρη το 1943 γράφει:
"Επιτρέψατε μου να σας εκφράσω την ολόθερμη συμπάθεια μου για την ένδοξη και βασανισμένη πατρίδα σας, για τις αξιοθαύμαστες επιτυχίες της αρχικά και ύστερα, αλίμονο! για τα φρικτά της μαρτύρια. Πόσες ευχές δεν έχω κάνει για κείνη και για καθέναν από σας!"
Ο Αντρέ Ζιντ μέσα από τα έργα του μιλάει για την ζωή, τον έρωτα και την ευτυχία. "Καλύτερα να σε μισούν γι’ αυτό που είσαι, παρά να σ’ αγαπούν γι’ αυτό που δεν είσαι... Διάλεξε τους εχθρούς σου. Αλλά άφησε τους φίλους να σε διαλέξουν... Δεν μπορούμε να ορίσουμε την ευτυχία. Μπορούμε μόνο να μιλήσουμε γι’ αυτό που την καταστρέφει και γι’ αυτό που τη δημιουργεί.." 

Πίστευε ότι στον έρωτα υπάρχει ένα ανώτερο σημείο και μόλις το ζήσεις μετά το να προσπαθείς να το ξανανιώσεις είναι μάταιο.."Νομίζω ότι υπάρχει ένα σημείο στον έρωτα, ένα και μοναδικό, κι ότι αργότερα η ψυχή μάταια γυρεύει να το υπερβεί, φθείρεται από την προσπάθεια την οποία καταβάλλει ώστε η ευτυχία της να το αναβιώσει.. Δεν υπάρχει στην ευτυχία μεγαλύτερο εμπόδιο από την ανάμνηση της ευτυχίας...

" Πίστευε μέχρι το τέλος της ζωής του ότι πρέπει πάντα να αμφισβητείς τον εαυτό σου για να βρεις τον εαυτό σου. Γίνε αυτό που είσαι, συνέχιζε μέχρι τέλος να λέει. Ελεύθερος, ανεξάρτητος και μόνος. "Πιστέψτε εκείνους που ψάχνουν την αλήθεια και αμφισβητήστε εκείνους που τη βρήκαν...

" Και για την ελευθερία έλεγε: "Το να ξέρει κανείς πώς να ελευθερωθεί δεν είναι τίποτα. Το επίπονο είναι να ξέρει τι να κάνει με την ελευθερία του.."


Όσο για τα βιβλία του αναφέρει ότι "Δεν γράφω για την πρώτη αλλά για τη δεύτερη φορά που θα με διαβάσει κάποιος. Δεν γράφω παρά μόνο για να ξαναδιαβαστώ.. Ποια προβλήματα θ' απασχολούν αύριο εκείνους που έρχονται; Γι' αυτούς θέλω να γράψω. Να δώσω τροφή σε περιέργειες που δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμη, να ικανοποιήσω απαιτήσεις που δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμη ακριβώς, ώστε αυτοί που σήμερα δεν είναι παρά παιδιά να εκπλήσσονται αύριο, όταν θα με βρίσκουν μπροστά τους.." και φυσικά έχει μείνει για πάντα στην καρδιά μας για την διαπίστωση του λόγου ύπαρξης του λόγου στη ζωή μας. "Όλα όσα πρέπει να ειπωθούν έχουν ήδη ειπωθεί, αλλά μιας και κανένας δεν ακούει, πρέπει να γυρίζουμε συνεχώς πίσω και να τα λέμε όλα ξανά από την αρχή και με διαφορετικό τρόπο..." Όσο για τα προβλήματα και τις λύσεις τους, πίστευε ότι "Δεν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν μόνο λύσεις. Το ανθρώπινο πνεύμα επινοεί στη συνέχεια τα προβλήματα..."

Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου