ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΡΑΒΙΑ

 

 

Φεύγουν καράβια στο γιαλό
κι εγώ τους γνέφω στο καλό
κι εγώ τους γνέφω στο καλό,
παράπονό μου.
Χάνομαι τώρα τις νυχτιές
μέσα στου κόσμου τις φωτιές
μέσα στου κόσμου τις φωτιές
με τ’ όνειρό μου.

Φεύγουν καράβια στο γιαλό
και με τα κύματα μιλώ
και με τα κύματα μιλώ
και τ’ όνειρό μου.
Τώρα μια πέτρινη σιωπή
είναι η δικιά μου προκοπή
είναι η δικιά μου προκοπή,
παράπονό μου.

Να ’σουνα, θάλασσα κι εσύ
και η ζωή μικρό νησί
και η ζωή μικρό νησί
να ’ρθω ν’ αράξω.
Να ’χα καρδιά μα και πυγμή
όλα στη γη σε μια στιγμή
όλα στη γη σε μια στιγμή
για να τ’ αλλάξω.