Όταν πολεμάς τον Διάβολο και πολεμήσαι από αυτόν, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό. Διακρίνεις την αρετή από την κακία. Γι' αυτό ο Θεός μας έδωσε την κρίση. Το "κρινειν".
Άλλο κρίση και άλλο κατάκριση. Κρίνουμε για να διακρίνουμε, και όχι για να κατακρίνουμε.
Σε αυτό μπερδευόμαστε οι Χριστιανοί. Και μας λένε και οι οικουμενιστές, μην κρίνετε την εκκλησία, και εννοούν τους δεσποτάδες, όπως και μερικοί λέγοντας εκκλησία εννοούν τους δεσποτάδες.
Πρώτον, δεν κρίνουμε για να κατακρίνουμε, αλλά για να διακρίνουμε και οφείλουμε να διακρίνουμε!
Αυτοί δεν θέλουν να κρίνουμε καθόλου! Να είναι στο απυρόβλητο, να κάνουν ότι θέλουν, να βγάζουν οτιδήποτε αιρετικές αποφάσεις, να κάνουν οτιδήποτε αιρετικές ενέργειες και αντικανονικές, και να μη τους κρίνει κανένας και να τους χειροκροτούμε.
E, όχι! Ο Θεός έδωσε την κρίση, και είπε, Την δικαία κρίση, κρίνατε! Είναι εντολή να κρίνεις! Αλλά για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις. Αλλά μπερδεύονται μερικοί, σου λέει πω πω είπα αυτό τώρα μήπως είναι κατάκριση' δεν ξέρει! Γιατί μπερδεύεσαι; Γιατί δεν έχεις μάθει να πολεμάς τον διάβολο. Αν δεν κρίνουμε, δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν αυτό που κάνει ο A ο Β οποιοσδήποτε είναι αυτός -από τον πιο απλό Χριστιανό μέχρι τον Πατριάρχη- οφείλεις να κρίνεις για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις.
~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης ~Απόσπασμα από την ομιλία "Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης ΙΑ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου