Ένας Πατριάρχης σε απόγνωση μια Εκκλησία σε θυμό.

Φοβερή διαπίστωση: Η Εκκλησία γέμισε από «σερνάμενες κάμπιες και χρυσοστολισμένες πεταλούδες»!!!

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσπαθεί απεγνωσμένα να υποβαθμίσει το μέγα γεγονός που συντελείται στο Αμμάν με την πρωτοβουλία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Θεοφίλου.

Η Σύναξη στην Ιορδανία όσων Εκκλησιαστικών ηγετών ζουν την αγωνία και πονούν για την ενότητα της Ορθοδοξίας, δίνει ελπίδες στο Ορθόδοξο πλήρωμα και κάνει σαφές, ότι κάποιοι Προκαθήμενοι στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και ο λόγος τους παραμένει ανδρείος. Αγανακτούμε και έχουμε κουραστεί από την ψευτοδιπλωματική διγλωσσία, την οποία έχουν αναγάγει σε τέχνη και έχει γίνει μόνιμο κουσούρι κάποιων υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών χειλέων.

Ο εξευτελισμός στον οποίο υποχρεώνει το Φανάρι τους Ορθόδοξους Προκαθημένους προκειμένου να αναγνωρίσουν το αντορθόδοξο ανοσιούργημά του, καταντά την Ορθοδοξία εργαλείο ενός φαύλου συστήματος το οποίο καταδικάζουν οι συνειδήσεις των πραγματικών πιστών.

Η Εκκλησία μας έχει ασφυκτικά γεμίσει, σύμφωνα και με τον «άρχοντα» του Φαναρίου Γιανναρά, από «σερνάμενες κάμπιες και χρυσοστολισμένες πεταλούδες». Άνθρωποι χαμερπείς χωρίς προσωπικότητα και αξίες, χωρίς ανδροπρεπή στάση στα πράγματα, γυροφέρνουν ταπεινόσχημοι, σαν «σερνάμενες κάμπιες» γύρω από αρχιερείς που ήταν κάποτε και αυτοί σερνάμενες κάμπιες και που τώρα κυκλοφορούν σαν «χρυσοστολισμένες πεταλούδες».

 Όταν καταφέρουν οι κάμπιες και γίνουν αποδεκτές από τις πεταλούδες, επειδή εκτιμήθηκαν τα «ιδιαίτερα» προσόντα τους και οι «εκκλησιαστικές» τους υπηρεσίες, τότε εξασφάλισαν το μέλλον τους.

«Εξαίφνης γίνονται οικοδεσπότες επισκοπικής έπαυλης… Το ασήμαντο, καλογεροφορεμένο «παπαδάκι» μεταμορφώνεται ακαριαία σε πρίγκηπα, γίνεται αφέντης, δεσπότης, μπορεί και τριανταπεντάρης αλλά σεβασμιότατος, όλοι γονατίζουν μπροστά του και τον προσκυνούν… Είναι πρόκληση και μάλιστα βάναυση, άνθρωποι τόσο ελάχιστων προσόντων ή και κραυγαλέα ανύπαρκτης σοβαρότητας να έχουν μεταβάλει ένα τεράστιας δυναμικής λειτούργημα σε λαχείο, που μεταμορφώνει θλιβερούς σπιθαμιαίους σε υπερευνοημένους μεγιστάνες… Μόνο αν έχεις αποδείξει ότι είσαι και θα παραμείνεις πειθήνιος, σε χειροτονούν Δεσπότη»!!!

Και ο φαύλος, στην κυριολεξία, κύκλος διαρκώς ανανεώνεται και απομυζά όλη των ικμάδα των ανθρώπων που ζητάνε απεγνωσμένα από την Εκκλησία ελπίδα και σοβαρότητα.

Μέχρις εδώ αυτή η ανακύκλωση των «ανύπαρκτων ανθρωπάκων» θα μας κρατούσε αδιάφορους, εάν δεν τους βλέπαμε διαρκώς μπροστά μας και κυρίως στις κρίσιμες για την Εκκλησία μας ώρες και τις δυσκολίες του πιστού λαού της.

Αυτά δεν θα ενοχλούσαν ποτέ την Εκκλησία, εάν δεν συμβάδιζαν με το ψέμα και την αφόρητη αδικία που χρησιμοποιούν στη διαχείριση Δογματικών ζητημάτων και στη λήψη Ιεροκανονικών αποφάσεων.

Η μη ανδρεία στάση των «ανύπαρκτων» κληρικών στα δύσκολα, μας θλίβει, μας απογοητεύει και στο τέλος μας θυμώνει.

Διγλωσσία, ίντριγκες, καιροσκοπισμοί, ειρωνείες, συκοφαντίες, εκβιασμοί, απειλές, δωροδοκίες και δωροληψίες, είναι μερικά μόνο από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται τελευταία για την αναγκαστική αναγνώριση των σχισματικών της Ουκρανίας.

Στο Φανάρι έχουν την εντύπωση ότι ο πιστός λαός τρώει κουτόχορτο και ότι δεν καταλαβαίνει τους τακτικισμούς που κρύβονται πίσω από τις δυσνόητες αρχαιοπρεπείς εκφράσεις των κειμένων τους. 

Νομίζουν ότι θα επιβάλουν το νέο σχίσμα που δημιούργησαν στην Ουκρανία, με το να καλούν επισκόπους ή και προκαθημένους, σε συλλείτουργα και στη συνέχεια να εμφανίζουν ξαφνικά και την τελευταία στιγμή στο συλλείτουργο και από έναν Ουκρανό σχισματικό, πράγμα που ίσως κάνουν και με τον Κύπρου Χρυσόστομο την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Δυστυχώς για την Εκκλησία, δύο προκαθήμενοι, ο Αθηνών Ιερώνυμος και ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος ενέδωσαν και έσκυψαν το κεφάλι. Δεν περιμέναμε εξ άλλου κάτι περισσότερο από τις δύο «λεβέντικες», κατά το δικό τους λόγιο, Ιεραρχίες τους.

Βλέπουμε τον «πρώτο», τον Πατριάρχη της Βασιλίδας των Πόλεων, του εμπερίστατου και διωκόμενου κατά τα λοιπά Πατριαρχείου, να κάνει εναγώνια προσπάθεια επιβολής με όρους πολιτικούς και τακτικές κοσμικές και να γίνεται θηρίο ανήμερο απέναντι στους ίσους συμπροκαθημένους του, αλλά και σε όσους πιστεύουν στους Κανόνες της Ορθοδοξίας. 

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χρησιμοποιεί μεθόδους πρωτόγνωρες για Εκκλησιαστικό ηγέτη.

Η τελευταία, τραγική για Πατριάρχη, επιστολή του προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο την παραμονή της συνάξεως στο Αμμάν, ξεχείλισε το ποτήρι και γέμισε απογοήτευση αλλά και οργή την ψυχή μας. 

Ο Πατριάρχης κάνει κινήσεις απόγνωσης και μοιραία οδηγείται στην αυτοαπομόνωση.

Ο Θεός να ελεήσει την Εκκλησία του.   

Του Κυρηναίου