Ένας κανονικός άνθρωπος που ξεπερνούσε στο πιάνο συνέχεια τον εαυτό του

ΑΛΦΡΕΝΤ ΜΠΡΕΝΤΕΛ in do mineur…
Ιδού πώς περιγράφει ο ίδιος τον εαυτό του: δεν υπήρξα παιδί-θαύμα. Δεν έχω φωτογραφική μνήμη ούτε παίζω γρηγορότερα από άλλους ερμηνευτές. Δεν είμαι καλός στην αποστήθιση. Χρειάζομαι οκτώ ώρες ύπνου. Δεν ακυρώνω συναυλίες από άποψη, παρά μόνο όταν είμαι πραγματικά άρρωστος. H καριέρα μου εξελίχθηκε τόσο αργά ώστε να αισθάνομαι ότι κάτι φταίει είτε με εμένα είτε με τους άλλους ανθρώπους στον χώρο. H λογοτεχνία - το διάβασμα και το γράψιμο - όπως και η ενατένιση της τέχνης με απασχολούν σε αρκετό από τον χρόνο μου. Το πώς στ' αλήθεια έμαθα όλα αυτά τα έργα που έχω παίξει ειλικρινά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Λιστ, Σούμαν, Σαίμπεργκ, Σούμπερτ, Μπετόβεν, Χάυδν, Μότσαρτ, Μπουζόνι. Πρόσφατα απεφάσισε να υπερασπιστεί τα άγνωστα έργα του Σοπέν απέναντι στα γνωστά έργα του Ντεμπυσσύ, του Ραβέλ, του Ραχμάνινοφ. Δεν είναι απόφαση που ξαφνιάζει. Δεκαετίες τώρα μελετά και διδάσκει παντελώς άγνωστα έργα εντελώς άγνωστων συνθετών.
η συνέχεια