Τρέχει και τώρα όπου πονούν οι άνθρωποι βιαστικά κι ανάλαφρα ... Έτσι βιαστικά και ανάλαφρα όπως πάντα περπάταγε

Ο  π. Γεράσιμος εμφανίζεται σε όνειρα ανθρώπων που τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν, να σπεύδει και τώρα να βοηθήσει στα νοσοκομεία όπου υπάρχουν τόσες ανάγκες. Πόναγε πολύ στο στήθος μια κυρούλα, μόνη κι έρημη στον κόσμο, και έτσι βρέθηκε στο νοσοκομείο Αργοστολίου. Και ένα πρωί ακούν άνθρωποι εκεί στο θάλαμο να λέει μόλις η γριούλα άνοιξε τα μάτια." Σήμερα είμαι καλά, ήρθε ο π. Γεράσιμος στον ύπνο μου, με ακούμπησε και μου είπε: ' Έλα Βενετούλα, θα γίνεις καλά, τίποτα δεν είναι' ..."
Είπαμε ότι τον βλέπουν στον ύπνο τους άνθρωποι που τον γνώριζαν. Όχι, δεν είναι αλήθεια, τον βλέπουν και άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν, και επειδή τα θαύματα έχουν την γλυκύτητα των παραμυθιών και θέλουμε να τα ακούμε πολλές φορές, επαναλαμβάνουμε αυτό που έγινε πέρυσι. Μια κοπέλα στην Κύπρο βλέπει τον π. Γεράσιμο στον ύπνο της χωρίς να τον έχει συναντήσει ποτέ και τον αναγνωρίζει σε φωτογραφία.

 Ας την ακούσουμε:
Διαβάζοντας το μεγάλο θαύμα με τους Αγίους Αντώνιο και Αθανάσιο, που μετά από δέηση του π. Γερασίμου Φωκά σε αγρυπνία, εμφανίστηκαν και θεράπευσαν μιαν άρρωστη γυναίκα στην Αθήνα, αισθάνθηκα να με πλημμυρίζει ένα τόσο μεγάλο αίσθημα ευγνωμοσύνης, που δεν μπορούσε να καταλαγιάσει παρά μόνο με την ομολογία μου για ό,τι πρόσφεραν και σε μένα ο Άγιος Γεράσιμος και ο Μητροπολίτης Γεράσιμος, τους οποίους σημειωτέον δεν γνώριζα και μάλιστα όταν είχε ήδη κοιμηθεί ο Μακαριστός Δεσπότης της Κεφαλονιάς.

Ήμουν τριών μηνών έγκυος με σοβαρά προβλήματα και είχα φτάσει στη φοβερή κατάσταση να νομίζω ότι το έμβρυο δεν ήταν ζωντανό και ότι και η δική μου ζωή κινδύνευε. Ζούσα σε εκείνη την αγωνία, όταν ένα βράδυ, σε όραμα είδα ότι βρέθηκα με μια γειτονοπούλα μου σε ένα μοναστήρι με μεγάλα δένδρα στην αυλή του. Μπήκαμε στο ναό, αλλά έπρεπε να κατεβούμε κάποια σκαλιά για να προσκυνήσουμε. Υπήρχε μια καταπακτή που οδηγούσε σε ένα σπήλαιο κάτω από την εκκλησία. Κατεβήκαμε σε εκείνο το σπήλαιο που ήταν σκοτεινό και άρχισα να φοβάμαι, αλλά αμέσως αισθάνθηκα ότι δεν ήμασταν μόνες. Σε αμυδρό φως κεριών διέκρινα έναν ιερέα, με μαύρα ράσα. Το δέρμα του φαινόταν πολύ γερασμένο. Μας παρότρυνε να προσκυνήσουμε. Έπειτα μας είπε το όνομά του, Γεράσιμος …
Δεν είχα πάει ποτέ στην Κεφαλονιά, δεν είχα επισκεφθεί το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, ομολογώ ότι και τον Άγιο Γεράσιμο δεν τον γνώριζα. Τότε επίσης δεν γνώριζα το φύλο του μωρού μου και ο Άγιος μού έδειξε έναν αγοράκι. Στη συνέχεια φώναξε έναν νεώτερο ιερέα με λευκά άμφια και μακριά λευκά γένια, ο οποίος ήρθε κοντά μου και είπε:
“Μην ανησυχείς, παιδάκι μου, όλα είναι καλά και θα γεννήσεις ένα υγιέστατο αγοράκι”, όπως και έγινε.
Ακούγοντας τη διήγησή μου, ο ξάδελφός μου, αγιογράφος που είχε βρεθεί στην Κεφαλονιά παλαιότερα και αντελήφθη τι μπορούσε να είχε συμβεί, μου έστειλε τη φωτογραφία του Μακαριστού Μητροπολίτη Γεράσιμου Φωκά, γιατί τον είχε γνωρίσει και ήξερε για την αγία βιοτή του. Με ρώτησε, λοιπόν, αν ήταν αυτός ο ιερέας με τα λευκά άμφια και τα μακριά λευκά γένια που είδα σε όραμα.
“Ακριβώς, αυτός ήταν ο ιερέας”, του απάντησα.