Κεντούσες την Ανατολή μ ένα χρυσό βελόνι κι έβαλες κάπου ένα πουλί που μοιαζε χελιδόνι.
Τι θέλει, σου είπα, το πουλί πάνω απ τους μιναρέδες; Και λες πετάει για τ' Αϊβαλί με τους πολλούς μπαξέδες.
Και τι θα κάνει στο Αϊβαλί γλυκιά μαυρομαλλούσα; Έχει στο στόμα ένα φιλί για κείνον που αγαπούσα.
Χρόνια και χρόνια που κεντάς χωρίς να τελειώνεις κι αναστενάζει ο σεβντάς και συ πονάς και λιώνεις.
Κι όλο πετάει το πουλί χωρίς ποτέ να φτάσει κάποια βραδιά στο Αϊβαλί η αγάπη να γιορτάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου