Φτάνουμε στὸ Kadikoy, στὴν Χαλκηδόνα κι
ἀκόμα δὲν ξέρουμε πὼς αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ ζήσουμε μέσα στὰ ἑπόμενα
λεπτὰ θὰ εἶναι ἡ πιὸ ἔντονη καὶ συναισθηματικὰ φορτισμένη στιγμή μας
στὴν Πόλη. Πρέπει νὰ βροῦμε τὸ ἑστιατόριο Koco ὅπως μου ἔχει πεῖ ἡ φίλη
μου ἡ Ἄννα Κυρίτση, ποὺ λατρεύει τὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ ξεκινᾶμε ἕνα
20λεπτο περίπατο γιὰ τὴ Moda (τὸ πανέμορφο παραθαλάσσιο Μόδι, τὸ
ἀριστοκρατικὸ ἀκρωτήρι τῶν Ρωμηῶν).
Βρίσκουμε τὸ ἑστιατόριο. Καὶ ρωτᾶμε τὸ γκαρσόνι ποὺ βρίσκουμε μπροστὰ μας γιὰ τὸ κρυφὸ ἐκκλησάκι. Δὲν ξέρει τίποτα καὶ μᾶς δείχνει τὸν ὑπεύθυνο. Ἐκεῖνος ὅμως ξέρει. Μᾶς ζητᾶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε. Βγαίνουμε στὴ μεγάλη βεράντα ἀριστερὰ καὶ μᾶς δείχνει μία σκάλα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ὑπόγειο. Καὶ μᾶς ἀφήνει μόνους μας. Κατεβαίνουμε. Μία πράσινη σιδερένια πόρτα. Καὶ μία ἐπιγραφὴ μὲ λουλούδια.
Βρήκαμε τὸ...Ἁγίασμα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης!
Τὸ κρυφὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησάκι στὸ Μόδι. Ἴσα ἴσα χωρᾶνε δύο ἄνθρωποι μέσα. Φροντισμένο. Μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης κι ἕνα βρυσάκι γιὰ τὸ ἁγίασμα. Χτισμένο ἐκεῖ ποὺ κάποτε, τὴ δεκαετία τοῦ΄20, βρῆκαν Ἕλληνες ψαράδες νὰ τρέχει ἁγίασμα ἀπ’ τὸν βράχο . Χρόνια ἀργότερα τὸ οἴκημα ἀπὸ πάνω ἔγινε τὸ ἑστιατόριο ἑνὸς Ρωμιοῦ (γνωστὸς ὡς Κῶτσος, ἐξ’ οὐ καὶ τὸ σημερινὸ ὄνομα τοῦ μαγαζιοῦ, Koco).
Κάτι ἀληθινὰ μοναδικό. Μία κρυφὴ ἐκκλησία μέσα σ’ ἕνα ἑστιατόριο τῆς Κωνσταντινούπολης. Καὶ ἀμέτρητοι ταξιδιῶτες ν’ ἀπολαμβάνουν τὴ θέα καὶ τὸ φαγητὸ καὶ νὰ μὴ γνωρίζουν πὼς κάτω ἀπ’ τὰ πόδια τοὺς βρίσκεται ἕνας τέτοιος θησαυρός.
P.S. Ἐπιστρέφουμε στὸ ξενοδοχεῖο μας μὲ μία αἴσθηση πληρότητας. Κι αὔριο φεύγουμε γιὰ κρουαζιέρα στὰ Πριγκιπόνησα.
Βρίσκουμε τὸ ἑστιατόριο. Καὶ ρωτᾶμε τὸ γκαρσόνι ποὺ βρίσκουμε μπροστὰ μας γιὰ τὸ κρυφὸ ἐκκλησάκι. Δὲν ξέρει τίποτα καὶ μᾶς δείχνει τὸν ὑπεύθυνο. Ἐκεῖνος ὅμως ξέρει. Μᾶς ζητᾶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε. Βγαίνουμε στὴ μεγάλη βεράντα ἀριστερὰ καὶ μᾶς δείχνει μία σκάλα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ὑπόγειο. Καὶ μᾶς ἀφήνει μόνους μας. Κατεβαίνουμε. Μία πράσινη σιδερένια πόρτα. Καὶ μία ἐπιγραφὴ μὲ λουλούδια.
Βρήκαμε τὸ...Ἁγίασμα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης!
Τὸ κρυφὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησάκι στὸ Μόδι. Ἴσα ἴσα χωρᾶνε δύο ἄνθρωποι μέσα. Φροντισμένο. Μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης κι ἕνα βρυσάκι γιὰ τὸ ἁγίασμα. Χτισμένο ἐκεῖ ποὺ κάποτε, τὴ δεκαετία τοῦ΄20, βρῆκαν Ἕλληνες ψαράδες νὰ τρέχει ἁγίασμα ἀπ’ τὸν βράχο . Χρόνια ἀργότερα τὸ οἴκημα ἀπὸ πάνω ἔγινε τὸ ἑστιατόριο ἑνὸς Ρωμιοῦ (γνωστὸς ὡς Κῶτσος, ἐξ’ οὐ καὶ τὸ σημερινὸ ὄνομα τοῦ μαγαζιοῦ, Koco).
Κάτι ἀληθινὰ μοναδικό. Μία κρυφὴ ἐκκλησία μέσα σ’ ἕνα ἑστιατόριο τῆς Κωνσταντινούπολης. Καὶ ἀμέτρητοι ταξιδιῶτες ν’ ἀπολαμβάνουν τὴ θέα καὶ τὸ φαγητὸ καὶ νὰ μὴ γνωρίζουν πὼς κάτω ἀπ’ τὰ πόδια τοὺς βρίσκεται ἕνας τέτοιος θησαυρός.
P.S. Ἐπιστρέφουμε στὸ ξενοδοχεῖο μας μὲ μία αἴσθηση πληρότητας. Κι αὔριο φεύγουμε γιὰ κρουαζιέρα στὰ Πριγκιπόνησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου