Καλά κάνει και κατηγορεί την κυβέρνηση. Το ίδιο κάνω και εγώ. Η διαφορά είναι ότι εγώ- και πολλοί άλλοι- κατηγορούσαμε και τον ίδιο για την ίδια κατευναστική πολιτική προς την Άγκυρα.
Για να μην κουραζόμαστε. όλες οι κυβερνήσεις, απο την εποχή της δικτατορίας, ακόμη, ως σήμερα, ακολουθούν κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία.
Η μόνη κυβέρνηση που επιχείρησε να υπενθυμίσει στην Τουρκία τα όριά της ήταν του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1987, με τη γνωστή ομώνυμη κρίση.
Όπως θα θυμάστε, τα πράγματα έφτασαν στα όρια του πολέμου και εκτονώθηκαν με την απόσυρση του Σισμίκ.
Το παράξενο είναι πως ενώ η όλη υπόθεση φάνηκε ως ελληνική νίκη (επιτέλους, για πρώτη φορά), την επομένη ανακοινώθηκε ότι ο Ανδρέας θα συναντιόταν με τον Οζάλ στο Νταβός.
Ήταν η πρώτη συνάντηση κατά την οποία καταγράφηκαν, επισήμως, οι τουρκικές διεκδικήσεις.
Γι αυτό και ο Ανδρέας όταν γύρισε είπε εκείνο το: mea culpa.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας πολιτικός με την ευφυία του Ανδρέα δεν είχε καταλάβει τι θα έκανε στο Νταβός. Και τις συνέπειες της κίνησής του. Γι αυτό δεν αποδέχθηκα ότι επρόκειτο περί λάθους του. Δεν θέλω να πιστέψω πως όλο το σκηνικό ήταν στημένο.
Σήμερα ο Μητσοτάκης συναντάται με τον Ερντογάν. Στην αρχή, όπως παρουσιάστηκε, δόθηκε η εντύπωση πως θα ήταν μια ευκαιριακή συνάντηση στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ.
Αρχίζει, όμως, και της δίδεται μεγάλη διάσταση. Ιστοσελίδα που πρόσκειται στην κυβέρνηση μιλά για τη συνάντηση της εικοσαετίας.
Ας γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης πως περιθώρια υποχωρήσεων ΔΕΝ υπάρχουν. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος. Αν δεν μπορεί να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας, ας μην τα χειροτερέψει.
Ελπίζουμε ότι αυτά που είδαμε με τη Λιβύη δεν είναι μια σκηνοθετημένη παράσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου