«Τι θεατρινισμός! Αγαπά ή απεχθάνεται τους Αγιορείτες»;
Μετά τη σύμπτυξη των πνευματικών
λύκων της Ουκρανίας σε «εκκλησία»,
ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος δήλωσε, πως: «έχει αναπαυμένη τη συνείδησή του» ενώ αναγκαίο ήταν να βεβαιώσει πως έχει συνείδηση.
Έχει συνείδηση του μεγάλου κακού που προκάλεσε στην Ουκρανία ο εγωισμός της εξουσίας του, αφού κατάστρεψε με περισσή αφροσύνη τον μόνο παράγοντα ενότητας του λαού μετά τον εμφύλιο πόλεμο, την Ορθόδοξη Εκκλησία του, μετατρέποντας τη χώρα οιόνει σε «Ιρλανδία»;
Έχει συνείδηση πως, λειτουργώντας ως όργανο αλλότριων προς την Ορθόδοξη Εκκλησία συμφερόντων διαίρεσε την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία;
Έχει συνείδηση πως, το κακό «βασιλεύει αλλ’ ουκ αιωνίζει»;
Έχει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος συνείδηση της κραυγαλέας ασυνέπειας των λόγων «αγάπης» και των έργων φιλαρχίας του;
Στην πρόσφατη επίσκεψή του σε «επιλεγμένες» Μονές στο Άγιο Όρος, σε μια από τις αντιφωνήσεις του, επέπληξε εμμέσως τους αγιορείτες μοναχούς που «καλλιεργούν» την αίρεση του εθνοφυλετισμού και, ταυτόχρονα δήλωσε πως, είναι «επίσκοπός τους και ο ελέω Θεού Πατριάρχης του γένους»!
Του γένους;
Ποιου γένους;
Των Ρωμιών ή των Ελλήνων;
Αλλά εάν δηλώνει πως είναι πατριάρχης ενός συγκεκριμένου γένους και όχι του χριστεπώνυμου πληρώματος της Εκκλησίας Χριστού, διδάσκει ή Όχι την αίρεση του εθνοφυλετισμού;
Με «αναπαυμένη συνείδηση» ο νεο-Κυναίγειρος του Φαναρίου και, υπό δρακόντεια μέτρα προστασίας (γιατί άραγε;) δήλωσε στους μοναχούς : «Αγιορείται πατέρες, σας αγαπώμεν πολύ. Ο Πατριάρχης σας αγαπά απεριορίστως!».
Τι θεατρινισμός!
Ποιους «αγαπά απεριορίστως»;
Τους ευπειθείς «προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου…», τους προς το «δεινόν αυτομολύσαντας» ηγουμένους και μοναχούς, που δυστυχώς θάλλουν στο αγιώνυμο Όρος ή, και εκείνους τους Γέροντες που με βίωμα μυσταγωγικό και εκκλησιοκεντρικό τρόπο ζωής αμφισβητούν το μοντέλο της οικουμενιστικής «ιεροκανονικής διασπονδύλωσης και συγκρότησης της Εκκλησίας» που, παρά τις διαταγές των Αγίων Αποστόλων και τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων το ενδοεκκλησιαστικό καθεστώς του πατριάρχη Βαρθολομαίου προσπαθεί να επιβάλει στην Εκκλησία Χριστού;
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει «αναπαυμένη τη συνείδησή του»,
για τον «χριστιανικό» τρόπο με τον οποίο έδιωξε από την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα τους δύο Ρώσους Μοναχούς, προκειμένου να εγκαταστήσει μια συνοδεία από τη Ξενοφωντινή Σκήτη υπό τη διοίκηση ενός συμμαθητή του στη Χάλκη;
Έχει «αναπαυμένη συνείδηση» για το «αγιορείτικο ουκρανικό», τουτέστιν την αντικατάσταση της ζωντανής μοναστικής αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, με τη δημιουργία μιας ομώνυμης «σφραγίδας»;
Λοιπόν!
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος «αγαπά απεριορίστως» «την ευπείθεια, την αφοσίωση και το εκκλησιαστικό ήθος!» μόνον των αγιορειτών ναιναίκων, που δεν ντρέπονται την μνήμη των οσίων μοναχών που μαρτύρησαν στις Μονές του Αγίου Όρους για την Ορθοδοξία ή και όσους πατέρες συντάσσονται με «των οσίων πληθύι γνώμη μία,[αποφασισμένοι] υπέρ πατρώων δογμάτων τεθνηκέναι»;
Αγαπά ή απεχθάνεται εκείνους τους αγιορείτες Γέροντες που, θεωρούν αμαρτία ακόμα και τη συνάντηση μαζί του;
Αγαπά ή αντιπαθεί τους «φιλότιμους προς την άνω τιμήν» Γέροντες, που υποστηρίζουν πως: «Πάσα η του Χριστού και Θεού ημών Ποίμνη εν σώμα εστίν, υπό μιάς κεφαλής διοικούμενον, ος εστι Χριστός Ιησούς»;
Μετά τη φυγή του από το Άγιο Όρος, αυτός ο «εχθρός του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας*» έχει δώσει εντολή στους προμάχους της ασεβείας του, να «απομονώσουν εκκλησιαστικά μέσα στο ίδιο το περιβάλλον τους όσους αντιστέκονται στην επέλαση του Οικουμενισμού εξαναγκάζοντάς τους είτε σε αποχώρηση είτε σε σιωπή*»;
Πως είναι δυνατόν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος που, έως και σήμερα όποιος του αντιλέγει «απολαμβάνει» την έμπρακτη πατριαρχική «αγάπη» είτε με τη διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας όπως ο κυρός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είτε με τον «εξορισμόν» όπως ο Αλβανίας Αναστάσιος, να «αγαπά» και μάλιστα «απεριορίστως» εκείνους τους Μοναχούς που τεκμηριωμένα τον καταγγέλλουν πως: «είναι ασεβής προς τους αποστολικούς Κανόνες, προς εκείνους των ιερών Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων και την διδασκαλία των Πατέρων*» ενώ «Με τους άκαρπους και πονηρούς διαλόγους με τους αιρετικούς έχει προδώσει μαζί με τους συνεργάτες του την Μόνη Εκκλησία, την Ορθοδοξία*», προσφέροντας «υπό την πατριαρχική νοσσιά και προστασία καταφύγιο σε κάθε αίρεση και νεωτερισμό*»;
πηγή
* Από την ομολογιακή ανοικτή επιστολή του οπλίτη της ευσεβείας, του ασκητού και σοφού Γέροντος Γαβριήλ, του Κουτλουμουσιανού κελίου του Οσίου Χριστοδούλου της Πάτμου, προς τον πατριάρχη Βαρθολομαίο.(εδώ)
Γράφει ο Μέτοικος
ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος δήλωσε, πως: «έχει αναπαυμένη τη συνείδησή του» ενώ αναγκαίο ήταν να βεβαιώσει πως έχει συνείδηση.
Έχει συνείδηση του μεγάλου κακού που προκάλεσε στην Ουκρανία ο εγωισμός της εξουσίας του, αφού κατάστρεψε με περισσή αφροσύνη τον μόνο παράγοντα ενότητας του λαού μετά τον εμφύλιο πόλεμο, την Ορθόδοξη Εκκλησία του, μετατρέποντας τη χώρα οιόνει σε «Ιρλανδία»;
Έχει συνείδηση πως, λειτουργώντας ως όργανο αλλότριων προς την Ορθόδοξη Εκκλησία συμφερόντων διαίρεσε την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία;
Έχει συνείδηση πως, το κακό «βασιλεύει αλλ’ ουκ αιωνίζει»;
Έχει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος συνείδηση της κραυγαλέας ασυνέπειας των λόγων «αγάπης» και των έργων φιλαρχίας του;
Στην πρόσφατη επίσκεψή του σε «επιλεγμένες» Μονές στο Άγιο Όρος, σε μια από τις αντιφωνήσεις του, επέπληξε εμμέσως τους αγιορείτες μοναχούς που «καλλιεργούν» την αίρεση του εθνοφυλετισμού και, ταυτόχρονα δήλωσε πως, είναι «επίσκοπός τους και ο ελέω Θεού Πατριάρχης του γένους»!
Του γένους;
Ποιου γένους;
Των Ρωμιών ή των Ελλήνων;
Αλλά εάν δηλώνει πως είναι πατριάρχης ενός συγκεκριμένου γένους και όχι του χριστεπώνυμου πληρώματος της Εκκλησίας Χριστού, διδάσκει ή Όχι την αίρεση του εθνοφυλετισμού;
Με «αναπαυμένη συνείδηση» ο νεο-Κυναίγειρος του Φαναρίου και, υπό δρακόντεια μέτρα προστασίας (γιατί άραγε;) δήλωσε στους μοναχούς : «Αγιορείται πατέρες, σας αγαπώμεν πολύ. Ο Πατριάρχης σας αγαπά απεριορίστως!».
Τι θεατρινισμός!
Ποιους «αγαπά απεριορίστως»;
Τους ευπειθείς «προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου…», τους προς το «δεινόν αυτομολύσαντας» ηγουμένους και μοναχούς, που δυστυχώς θάλλουν στο αγιώνυμο Όρος ή, και εκείνους τους Γέροντες που με βίωμα μυσταγωγικό και εκκλησιοκεντρικό τρόπο ζωής αμφισβητούν το μοντέλο της οικουμενιστικής «ιεροκανονικής διασπονδύλωσης και συγκρότησης της Εκκλησίας» που, παρά τις διαταγές των Αγίων Αποστόλων και τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων το ενδοεκκλησιαστικό καθεστώς του πατριάρχη Βαρθολομαίου προσπαθεί να επιβάλει στην Εκκλησία Χριστού;
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει «αναπαυμένη τη συνείδησή του»,
για τον «χριστιανικό» τρόπο με τον οποίο έδιωξε από την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα τους δύο Ρώσους Μοναχούς, προκειμένου να εγκαταστήσει μια συνοδεία από τη Ξενοφωντινή Σκήτη υπό τη διοίκηση ενός συμμαθητή του στη Χάλκη;
Έχει «αναπαυμένη συνείδηση» για το «αγιορείτικο ουκρανικό», τουτέστιν την αντικατάσταση της ζωντανής μοναστικής αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, με τη δημιουργία μιας ομώνυμης «σφραγίδας»;
Λοιπόν!
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος «αγαπά απεριορίστως» «την ευπείθεια, την αφοσίωση και το εκκλησιαστικό ήθος!» μόνον των αγιορειτών ναιναίκων, που δεν ντρέπονται την μνήμη των οσίων μοναχών που μαρτύρησαν στις Μονές του Αγίου Όρους για την Ορθοδοξία ή και όσους πατέρες συντάσσονται με «των οσίων πληθύι γνώμη μία,[αποφασισμένοι] υπέρ πατρώων δογμάτων τεθνηκέναι»;
Αγαπά ή απεχθάνεται εκείνους τους αγιορείτες Γέροντες που, θεωρούν αμαρτία ακόμα και τη συνάντηση μαζί του;
Αγαπά ή αντιπαθεί τους «φιλότιμους προς την άνω τιμήν» Γέροντες, που υποστηρίζουν πως: «Πάσα η του Χριστού και Θεού ημών Ποίμνη εν σώμα εστίν, υπό μιάς κεφαλής διοικούμενον, ος εστι Χριστός Ιησούς»;
Μετά τη φυγή του από το Άγιο Όρος, αυτός ο «εχθρός του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας*» έχει δώσει εντολή στους προμάχους της ασεβείας του, να «απομονώσουν εκκλησιαστικά μέσα στο ίδιο το περιβάλλον τους όσους αντιστέκονται στην επέλαση του Οικουμενισμού εξαναγκάζοντάς τους είτε σε αποχώρηση είτε σε σιωπή*»;
Πως είναι δυνατόν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος που, έως και σήμερα όποιος του αντιλέγει «απολαμβάνει» την έμπρακτη πατριαρχική «αγάπη» είτε με τη διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας όπως ο κυρός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είτε με τον «εξορισμόν» όπως ο Αλβανίας Αναστάσιος, να «αγαπά» και μάλιστα «απεριορίστως» εκείνους τους Μοναχούς που τεκμηριωμένα τον καταγγέλλουν πως: «είναι ασεβής προς τους αποστολικούς Κανόνες, προς εκείνους των ιερών Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων και την διδασκαλία των Πατέρων*» ενώ «Με τους άκαρπους και πονηρούς διαλόγους με τους αιρετικούς έχει προδώσει μαζί με τους συνεργάτες του την Μόνη Εκκλησία, την Ορθοδοξία*», προσφέροντας «υπό την πατριαρχική νοσσιά και προστασία καταφύγιο σε κάθε αίρεση και νεωτερισμό*»;
πηγή
* Από την ομολογιακή ανοικτή επιστολή του οπλίτη της ευσεβείας, του ασκητού και σοφού Γέροντος Γαβριήλ, του Κουτλουμουσιανού κελίου του Οσίου Χριστοδούλου της Πάτμου, προς τον πατριάρχη Βαρθολομαίο.(εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου