Ο καθένας άνθρωπος μοιάζει με καράβι
που θαλασσοδέρνεται βράδυ και πρωί,
κι ο βαρύς ο πόνος του το κορμί του σκάβει
ώσπου το λιμάνι του κάποτε θα βρει.
Είμαι κι εγώ ένα καράβι τσακισμένο
κι από σένα λίγη αγάπη περιμένω.
Στη μεγάλη θάλασσα που ζωή τη λέμε
μας χτυπούν τα βάσανα με απανθρωπιά.
Στη μεγάλη θάλασσα κάθε μέρα κλαίμε,
όμως υπομένουμε, μα ως πότε πια.
Είμαι κι εγώ ένα καράβι τσακισμένο
κι από σένα λίγη αγάπη περιμένω.
1 σχόλιο:
Αστραπόβροντα κόβουν τά καλώδια σύρματα και ασύρματα , φωτεινά φίδια ζώνουν τον ουρανό . Χαλασμός ! Στην καρδιά μου ο κεραυνός ! Ποιός είδε καράβι τσακισμένο επάνω σε βουνό ! Μήπως ο Νώε έρριξε τις σωσιβίους λέμβους ; Το περιστέρι δεν έφερε το κλαδί ελιάς .....
Δημοσίευση σχολίου