Η τύχη του Αγιάκωβου του Οσιοδαυίτη!

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαυίδ του Γέροντα.

Η μητέρα του τον φώναζε Γιάκωβο και όταν έγινε η αγιοκατάταξή του έγινε πλέον Αγιάκωβος (Τσαλίκης), ο Οσιοδαυίτης. Η ξεριζωμένη Μικρασιάτισσα μητέρα του ήταν καθοριστική στην πνευματική του διαπαιδαγώγηση. Αυτή ήταν ο πρώτος του πνευματικός καθοδηγητής
Ο μικρός Γιάκωβος, είχε καλή προαίρεση και έτσι όσα του έλεγε η μητέρα του τα εγκολπωνόταν και γι’ αυτό ανέπτυξε μια αξιοζήλευτη παιδική ασκητική. Αυτό τον ανέδειξε σε παιδαριογέροντα!

Είναι γνωστό, μάλιστα, πως στο χωριό τους όταν κάποιος αρωστούσε, καλούσε τον Γιάκωβο, τον μετέπειτα Αγιάκωβο -και από τότε Άγιο Ιάκωβο-, και διάβαζε ευχές. Έτσι ο άρρωστος γινόταν καλά. Και το πιο συγκλονιστικό: όταν η ετοιμόγεννη γυναίκα του παπά του χωριού δεν μπορούσε να γεννήσει, ο ιερέας τον κάλεσε κι αυτός στο σπίτι του για να προσευχηθεί! Ήταν τότε δώδεκα με δεκατριών χρονών.
Και να πώς διηγήθηκε το περιστατικό αυτό ο ίδιος ο Αγιάκωβος: «Επήρα και εγώ μια παλαιά εκκλησιαστική φυλλάδα προσευχών, που είχα, και με μεγάλη ντροπή γονάτισα σε μια γωνιά και έκανα την προσευχή για την παπαδιά». Και βέβαια η εγκυμονούσα γέννησε αμέσως !

Ο Γιάκωβος, λοιπόν, από μικρός τριγυρνούσε, νύχτα μέρα, στα ξωκλήσια και εκεί προσευχόταν και τα φρόντιζε. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και ένα που ήταν αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή. Μια φορά του εμφανίστηκε η ίδια η Αγία, αλλά αυτός τρόμαξε και έφυγε τρέχοντας για το σπίτι του. Τη δεύτερη φορά που του εμφανίστηκε και πάλιν άρχισε να τρέχει αλλά η Αγία του μίλησε γλυκά και το παιδί γύρισε πίσω.

Και τότε αυτή τον ρώτησε:
– Τι θέλεις, Ιάκωβέ μου, να σου χαρίσω για τις τόσες προσευχές, που κάνεις στο σπίτι μου;

Και ο μικρός Ιάκωβος την ρώτησε:
– Ποια είσαι εσύ, καλή μου κυρία;
– Εγώ είμαι η Αγία Παρασκευή και ό,τι μου ζητήσεις θα στο δώσω, του είπε η οικοδέσποινα του ναού.

Ο μικρός ασκητής, όπως οι έμπειροι μοναχοί, δεν είχε θέλημα και έτσι θα έπρεπε να λάβει καθοδήγηση πριν απαντήσει. Για τον λόγο αυτό είπε στην Αγία πως:
– Εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω τι θέλω, θα ρωτήσω, όμως, τη μάνα μου και ό,τι μου πει θα στο ζητήσω.

Αυτό συνέβη βράδυ και το πρωί που ξύπνησε είπε στην μητέρα του:
– Μάνα, ψες έξω από το ξωκλήσι είδα την Αγία Παρασκευή και μου είπε, ό,τι της ζητήσω θα μου το δώσει. Τι να της ζητήσω, μάνα;

Και τότε η μητέρα του, σύμφωνα με τη μαρτυρία το ιδίου του Αγιάκωβου, “Άνοιξε τότε η μάνα τα δυο της χέρια διάπλατα, σαν να ‘θελε να χωρέσουν όλον τον ουρανό, και έκραξε φωνή μεγάλη: ‘Την τύχη μου, Αγία Παρασκευή, να μου δώσεις, την τύχη μου’”.

Και να όλος ο αρχαιοελληνικός κόσμος μπροστά μας, υπό άλλην μορφήν και με άλλον χαρακτήρα. Μόνο, που δεν είμαι σίγουρος αν η Αγία Παρασκευή θα “παίξει” εδώ τον ρόλο της Κλωθούς ή της Πυθίας;

Και ποια ήταν η τύχη που έδωσε στο Αγιο-Ιακωβάκι η Αγία Παρασκευή;
– Θα σου δώσω εγώ τύχη, να τη ζηλέψουν πολλοί! Άκουσέ με. Θα δεις δόξες και τιμές πολλές, πολύς κόσμος θα ᾽ρχεται να σε δει, πολλά χρήματα θα έρχονται στα χέρια σου, αλλά δε θα μένουν!

Αυτά του είπε η Αγία και πράγματι έτσι και έγινε! Όσο για τα λεφτά δεν έμεναν ποτέ σ’ αυτόν γιατί τα σκορπούσε σε φιλανθρωπίες, σ’ όσους είχαν ανάγκη!

Και ορίστε πώς ο ίδιος ο Αγιάκωβος Τσαλίκης αλλά και Οσιοδαυίτης έκανε αποτίμηση της τύχης του:
– Και μήπως ψέματα μου είπε, παιδάκι μου, η Αγία Παρασκευή; Μικρή τύχη μου έδωκε; Με έκαμε ιερέα των μυστηρίων του Θεού!

Αυτό κράτησε ο ταπεινός Αγιάκωβος! Τα άλλα ούτε που τα πρόσεξε. Δεν έδωκε σημασία!

Έτσι, η Αγία Παρασκευή μοιάζει να “παρασκεύασε” τον Άγιο μας, βλέποντας πάντα την προαίρεση και την αγαθοσύνη της ψυχής του. Οπότε, η Κλωθώ σίγουρα είναι πιο κοντά στην Αγία Παρασκευή παρά η Πυθία!

Και σίγουρα, η Θεία χάρις ήταν αυτή που ενήργησε σ’ αυτήν την προαίρεση, στην απλότητα, τους κόπους και στο χωρίς ιδιοτέλεια δόσιμο του Αγιάκωβου Τσαλίκη, του Οσιοδαυίτη!

 Στέλιος Κούκος