ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Δυνατό αίσθημα ορφάνιας και βαθιά οδύνη από την κοίμηση σήμερα τα χαράματα του αγαπημένου μας γέροντα π. Γρηγορίου Παπασωτηρίου. Πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου, ο παπα-Γρηγόρης ήταν εδώ και 45 περίπου χρόνια (με την προτροπή και αρχική καθοδήγηση εκείνου) ο κτήτωρ και πνευματικός πατέρας σε ένα από τα σπουδαιότερα και πλέον πνευματικά μοναστήρια της πατρίδας μας, το Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.

 Και όποτε έβγαινε στον κόσμο από το Όρος, ο Άγιος περνούσε πάντα και έμενε λίγες ημέρες εκεί (εδώ σε μια σπάνια φωτογραφία των δύο Γερόντων, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μαζί με την ηγουμένη Ευφημία).

 Ο παπα-Γρηγόρης ήταν επίσης ο γέροντας του γνωστού π. Ευθυμίου Αγιορείτου (από τη στιγμή που εκοιμήθη ο π. Ισαάκ ο Λιβανέζος). 

Άλλος ένας ακόμη σύγχρονος άγιος έφυγε λοιπόν σωματικά από δίπλα μας, στα 79 του χρόνια, μετά από πολύχρονη κι εξαιρετικά επώδυνη μάλιστα και αυτός δοκιμασία της υγείας του από πολλαπλές ασθένειες, «τελειωθείς ως ο χρυσός εν τω χωνευτηρίω». Τώρα θα είναι ασφαλώς ακόμη πιο κοντά μας, έξω και πολύ πέρα πλέον από κάθε ίχνος φθοράς, όπως κι όλοι οι άλλοι Άγιοι των τελευταίων χρόνων που τους πήρε δίπλα Του ο Θεός, ίσως για να πρεσβεύουν ακόμη πιο δυνατά και αποτελεσματικά για εμάς τους αθλίους και αναξίους στις σκοτεινές μέρες πόνου και δυσπραγίας που ανοίγονται μπροστά μας. Τώρα ο παπα-Γρηγόρης μας θα μάς ακούει και θα μας σκεπάζει ακόμη πιο πολύ με τις πρεσβείες του.

 Και πάλι όμως, όσο παρήγορη κι αν είναι αυτή η γνώση και βεβαιότητα, η εφεξής υλική απουσία του δεν παύει να είναι επώδυνη. Για εμάς τα μικρά, χαμένα και μπερδεμένα παιδιά που ορφανέψαμε. Να μας φωτίζει η Παναγία, για όλα όσα κατά καιρούς τον στενοχωρήσαμε, για όλα όσα τον παρακούσαμε, για όλα όσα αποδειχτήκαμε μικροί κι ασυνεπείς απέναντί του, έστω και τώρα να μπορέσουμε στοιχειωδώς να ακολουθήσουμε αυτά που μας άφησε ως παρακαταθήκη. 
Τις ευχές του να έχουμε πάντοτε. Και να αξιωθούμε να τον ξανανταμώσουμε μια μέρα…
 Νεκτάριος Δαπέργολας