Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σὲ ὅλα ἀχόρταγος, θέλει ν᾿ ἀπολάψει πολλά, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ προφτάξει ὅλα. Καὶ βασανίζεται.
Ὅποιος ὅμως φτάξει σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ νὰ εὐχαριστιέται μὲ τὰ λίγα, καὶ νὰ μὴ θέλει πολλά, ἔστω κι ἂν μπορεῖ νὰ τ᾿ ἀποχτήσει, ἐκεῖνος λοιπὸν εἶναι ὁ εὐτυχισμένος. Δὲν τὸ κάνει ἀπὸ οἰκονομία, εἴτε γιατὶ ἔχει τὴν ἰδέα πὼς τὰ πολλὰ τὸν βλάφτουνε στὴν ψυχὴ ἢ στὸ σῶμα. Ἀλλὰ γιατὶ στὰ λίγα καὶ στὰ ἁπλὰ βρίσκει πιὸ ἁγνὴ ἱκανοποίηση. Καὶ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα, ἐπειδὴ μὲ τὰ ἁπλὰ καὶ μὲ τὰ λίγα δὲν χάνει τὸν ἑαυτό του. «Τὶς ἔστι πλούσιος; Ὁ ἐν ὀλίγῳ ἀναπαυόμενος».
Οἱ ἄνθρωποι δὲν βρίσκουνε πουθενὰ ἡσυχία, γιατὶ ἐπιχειροῦνε νὰ ζήσουνε
χωρὶς τὸν ἑαυτό τους. Τρέχουνε ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ νὰ βροῦνε τὴν εὐτυχία,
μὰ εὐτυχία δὲν ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Θέλουμε νὰ εὐχαριστηθοῦμε
μὲ συμπόσια ἀπ᾿ ὅπου λείπουμε. Ὅποιος ἔχει χάσει τὸν ἑαυτό του, ἔχει
χάσει τὴν εὐτυχία.
Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα ποὺ δίνουνε οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς κι ἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδίας. Μ᾿ αὐτὸ τὸ βύθισμα στὸν ἑαυτό του βρίσκει ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό.
κυρ Φώτης Κόντογλου
Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα ποὺ δίνουνε οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς κι ἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδίας. Μ᾿ αὐτὸ τὸ βύθισμα στὸν ἑαυτό του βρίσκει ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό.
κυρ Φώτης Κόντογλου
2 σχόλια:
Κοίτα τώρα αυτή την γυναίκα, που δεν είναι γυναίκα, είναι γυναικάρα. Φροντίζει τα του σπιτιού, κι έξω από το σπίτι θα δουλέψει σαν τον άντρα, όταν και όπου χρειαστεί. Θα διάγει τον βίο της με σεμνότητα περισσή και σωφροσύνη, χωρίς να χρειαστεί να καλύψει το πρόσωπό της. Θα βάλει τον άντρα της κορώνα στο κεφάλι της και θα τιμήσει το στεφάνι της, χωρίς ποτέ να πάρει την θέση της δούλας ή της υποταγμένης γυναικούλας - καρικατούρας δηλαδή.
Κοίτα την λιτοδίαιτη ζωή της, και την έλλειψη από φτιασίδια και καμώματα.
Και σύγκρινε τώρα με τις χοντροκ@λες μπουρκαζτούδες που δεν μπορούν όχι ελιές να μαζέψουνε, ούτε τις βασικές τους ανάγκες δεν μπορούν να εκτελέσουν, γιατί είναι πρακτικά αδύνατον να κουνηθούνε οι μαύρες. Άσε που από το σπίτι όξω να βγούνε δεν τις αφήνουνε. Κι άμα βγάλουνε την μπούρκα ή όπως αλλιώς το λένε και φοράνε μόνο το κάλυμα, τις βλέπεις και βάφονται και φτιασιδώνονται οι καημένες, λες και είναι καρνάβαλοι, από τα απωθημένα που έχουνε μαζέψει.
Και δεν είναι πως δεν βλέπω και τα δικά μας τα χάλια, εδώ που έχουμε σήμερα καταντήσει, οι Ελληνίδες. Έχουμε όμως και πρότυπα. Μια γιαγιά, δική μας ή όχι, μια φωτογραφία, που λέει όσα χίλιες λέξεις, ωδή στην υπερήφανη και λεβέντισσα Ελληνίδα.
Νά!
https://www.youtube.com/watch?v=SWI1-KKgGz0
Σύγκρινε γυναίκες, σύγκρινε πολιτισμούς. Συγκρίνονται;
Η Μουσική
στόν σύνδεσμο
που
παραπέμπεις
αδερφέ,
με κάνει να ντρέπομαι
για το προσωπικό μου
χάλι
αλλά και για το
πώς καταντήσαμε
ως λαός.
Όσο για τις
ευλογημένες
γερόντισες,
όσοι τις προλάβαμε
έχουμε μία ευλογία
και μιά ευθύνη.
Δημοσίευση σχολίου