Παμπόνηρε φραγκόπαππα: γιὰ νὰ λειτουργήσει πραγματικὰ ἡ συνοδικότητα, ἀπαιτεῖται κατάργηση τοῦ πρωτείου. Ἀλλὰ κατάργηση τοῦ πρωτείου, σημαίνει κατάργηση τοῦ Παπισμοῦ, τὸ κατάλαβες;

Δρομολογοῦνται τρόποι «κατανοήσεως» τοῦ παπικοῦ πρωτείου!

 

ΟΠΩΣ εἶναι γνωστό, τὸ «μεγάλο ἀγκάθι» στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς παπικοὺς εἶναι τὸ «παπικὸ πρωτεῖο ἐξουσίας», τὸ ὁποῖο σκοντάφτει στὴν συνοδικότητα τῆς Ἐκκλησίας μας. Βεβαίως δὲν εἶναι εὔκολο καὶ γιὰ τοὺς πλέον ἔνθερμους θιασῶτες τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» νὰ τὴν παραβλέψουν καὶ νὰ δεχτοῦν τὸ παπικὸ πρωτεῖο. Αὐτὸ τὸ βλέπει καὶ τὸ Βατικανὸ καὶ γι’ αὐτὸ μηχανεύεται στὰ μουλωχτὰ δόλιους τρόπους νὰ «παντρέψει» τὸ πρωτεῖο μὲ τὴν συνοδικότητα. Ἀποκαλυπτικὸς εἶναι ὁ δημοσιογράφος κ. Μ. Κεῖος: « “Ἡ συνοδικότητα εἶναι μία λέξη μὲ πολλὲς ἀποχρώσεις, ἐκφράζοντας σημαντικὲς ἰδέες γιὰ τὴν Ἐκκλησία”, δήλωσε ὁ Paul McPartlan, ἱερέας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τοῦ Westminster καὶ διετέλεσε γιὰ δύο θητεῖες στὴ Διεθνῆ Θεολογικὴ Ἐπιτροπὴ (2004-2009, 2009-2014) καὶ ὑπῆρξε μέλος τῆς Κοινῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ 2005. […] “Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιτεύ-γματα τοῦ πρόσφατου διαλόγου καθολικῶν-ὀρθοδόξων εἶναι ἡ ἀναγνώριση ὅτι ἡ συνοδικότητα χρειάζεται ἕνα πρωταρχικὸ ρόλο, γιὰ νὰ λειτουργήσει καὶ ὅτι τὸ πρωτεῖο χρειάζεται ἐπίσης συνοδικότητα σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς τοπικῆς, τῆς περιφερειακῆς καὶ τῆς καθολικῆς” […] οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ποὺ ἀναγνωρίζονται ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία δείχνουν ὅτι ἡ συνοδικότητα εἶναι ἐγγενὴς στὴν καθολικὴ ἐκκλησιολογία. Ἐπιπλέον, ὁ παπισμὸς εἶναι οὐσιαστικὸς γιὰ τὴν ἐν λόγῳ συνοδικότητα…» (Ἱστ. Πατερικὴ Παράδοση)! Παμπόνηρε φραγκόπαππα: γιὰ νὰ λειτουργήσει πραγματικὰ ἡ συνοδικότητα, ἀπαιτεῖται κατάργηση τοῦ πρωτείου. Ἀλλὰ κατάργηση τοῦ πρωτείου, σημαίνει κατάργηση τοῦ Παπισμοῦ, τὸ κατάλαβες;
πηγή