Ο διαχρονικός λόγος του Παπαδιαμάντη

Ο «ΑΓΙΟΣ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων», ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εἶχε καταγράψει τὴν τραγικὴ πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση τῆς ἐποχῆς του, μὲ τὸν δικό του διεισδυτικὸ τρόπο.

 Ἔγραψε: «Οὔτε ἐκ τοῦ ὑπουργείου οὔτε ἐκ τῆς Συνόδου ἀναμένομεν γενναῖόν τι διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ τελευταία μάλιστα ἀπεδείχθη ἀνίκανος ὅλως, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἱδρύθη ἐν Ἑλλάδι, νὰ διαπράξη ἀγαθόν τι ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα καὶ ἔβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα ὅλως τὸν ἀληθῆ αὐτῆς προορισμὸν καὶ θεωρήσασα ἑαυτὴν μέχρι τοῦδε ἁπλοῦν ἐργαστήριον δεσποτάδων καὶ παπάδων, οὕς στρατολογοῦσα συνήθως ἐκ τῆς κοινωνικῆς ὑποστάθμης, ἄνευ ἐλέγχου παιδείας καὶ ἠθικῆς, ἐξαποστέλλει αὐτοὺς οὐχὶ ὡς ποιμένας, ἀλλ’ ὡς λύκους βαρεῖς, μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου τοῦ Κυρίου. Παρὰ τοιούτου σωματείου ἐπαναλαμβάνομεν καὶ πάλιν, ὅτι οὐδὲν ἀπολύτως ἀγαθὸν ἔχομεν νὰ προσδοκῶμεν. Πάσας τὰς ἐλπίδας ἡμῶν ἀναθέτομεν εἰς τὴν ἰδιωτικὴν πρωτοβουλίαν ἐκείνων, οἵτινες ἀκμαῖον ἔτι διασώζοντες αὐτοὶ τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα καὶ κηδόμενοι τῆς τιμῆς καὶ ἀξιοπρεπείας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς θρησκευτικῆς διαπαιδαγωγήσεως τοῦ Ἔθνους ἡμῶν θέλουσι καὶ δύνανται νὰ συντελέσωσιν εἰς ἀνύψωσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γοήτρου καὶ εἰς ἀναρρίπισιν τοῦ θρησκευτικοῦ παρ’ ἡμῖν αἰσθήματος» (Ἐφημερὶς 7-4-1888)!

Ἀλλά, ἡ σκιαγράφηση τῆς τότε ἐποχῆς «καθρεπτίζει» καὶ τὴν ἐποχή μας. Ὁ μεγάλος ἐκεῖνος πνευματικὸς ἄνδρας «προφήτευσε» καὶ τὴ σημερινὴ τραγικὴ κατάστασή μας!

πηγή