Αν ήσουν προσεκτικός ακροατής των λόγων του π. Γεράσιμου μπορούσες να διακρίνεις ότι συχνά εξέθετε μέρος της ψυχής του, μπορούσες να εντοπίσεις σημεία στα οποία ο ίδιος αποκαλυπτόταν ή αυτοβιογραφόταν.
Όταν λόγου χάριν πήγαμε προσκύνημα στα Τρίκαλα Κορινθίας και είδαμε το αρχοντικό των Νοταράδων, όπου γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος, μας είπε:
“Όταν είσαι αρχοντόπουλο, όταν γεννηθείς μες στα καλά του Θεού, για να πας να μείνεις σε σκοτεινή σπηλιά, κάτι ουράνιο πρέπει να συμβαίνει, κάποιες εμπειρίες πνευματικές πρέπει να έχεις για να παραμένεις σε τέτοιους ανήλιαγους τόπους. Αν γεννηθεί κανείς σε στάνη, λες, δεν είναι και τόσο δύσκολο να πάει να ζήσει σε σπηλιά. Αν όμως γεννηθεί σε παλάτι, το πράγμα αλλάζει. Δεν συμφωνείτε;”
Επίσης, μιαν άλλη φορά αναφέρθηκε σε ένα πολύ πλούσιο νέο από τη Νότιο Αμερική, ο οποίος ήρθε στο Άγιον Όρος, συγκλονίστηκε, βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος και έγινε μοναχός. Είχε ένα χαλάκι στο κελλί του, όπου για ώρες γονάτιζε και έκανε προσευχή. Και ο π. Γεράσιμος στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί κάποιοι είχαν κακό λογισμό βλέποντας εκείνο το χαλάκι.
“Ο Θεός να φυλάει” , έλεγε, “τον κατηγορούσαν επειδή γονάτιζε πάνω σε ένα χαλάκι. Πόσα όμως αυτός ο άνθρωπος απαρνήθηκε, τι πολυτέλειες, τι λούσα, τι παλάτια, και τους ενόχλησε το χαλάκι; Με καταλαβαίνετε τι λέω; Δεν ήταν κανένας χοιροβοσκός, πρίγκιπας ήταν”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου