Ιερομόναχος π. Αντίπας στα Δημήτρια 2019 – αποστολή μάντρωμα εξετελέσθη (α’ μέρος)

«Δημήτρια 2019»

Αποσπάσματα ερωτήσεων και απαντήσεων στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου. Καλεσμένος, ο Ιερομόναχος π. Αντίπας από το Κελλί Αγίας Άννης της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους. Οικοδεσπότης, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ματθαίος Χάλαρης.

---

Ερώτηση ακροατή [από το 12:00 του βίντεο εδώ]: Γέροντα ευλογείτε. Εάν η καύση των νεκρών γίνει με την συναίνεση της Εκκλησίας, θα είναι μεγάλο σκάνδαλο. Δηλαδή, θα πηγαίνουν να καίνε τους νεκρούς, και θα πηγαίνουν εκεί πέρα να κάνουν τρισάγια οι ιερείς; Δηλαδή αυτό μου δίνει το δικαίωμα να το πω -και δεν με ενδιαφέρει για την αντίδραση- όπως ο Πατριάρχης έκανε το λάθος με το ουκρανικό ζήτημα και ετοιμάζεται και ο Αρχιεπίσκοπος, θα είναι μία άλλη κατάσταση που η Εκκλησία θα είναι όπως οι πολιτικοί… που είναι ενεργούμενα των ξένων δυνάμεων. Έτσι θα συμβεί και τώρα. Θα είναι εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πατάνε εκεί οι ιερείς να κάνουν τρισάγια για τους νεκρούς;…

Ιερομόναχος π. Αντύπας: Εγώ δεν ξέρω τι απόφαση πήρε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, δεν νομίζω να κάνει κάτι τέτοιο. Όσο για το πρώτο που είπες, καλά είναι να μην ασχολείσαι, γιατί αν θα απαντήσω θα ξενυχτήσουμε -αν έκανε λάθος ο Πατριάρχης ή η Εκκλησία της Ελλάδος. Λοιπόν. Εμείς εμπιστευόμαστε την Εκκλησία, κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία. Λέγει.. Επειδή είμαι έτοιμος, ήξερα ότι κάποια πράγματα θα λεχθούν. Ακούστε το παρακαλώ. [σ.σ. ψάχνει στα χαρτιά του]

Ερώτηση ακροατή: Για τον Ελπιδοφόρο τί έχετε να πείτε;

Ιερομόναχος π. Αντύπας: Δεν κάνει να λέτε ονόματα. Συγνώμη. Όταν η Εκκλησία βάζει έναν επίσκοπο, απ’ την μια μέρα στην άλλη δεν μπορούμε να τον κρίνουμε στο κάτω-κάτω. Δεν μας πέφτει λόγος.

[σ.σ. διαβάζει]

Κάποιοι πήγαν στον Όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη. Είχε γίνει τότε μία φασαρία εκεί, σαν την σημερινή, και κάποιοι δεχθήκαν σχισματικούς. Κάποιοι, λέγει, που ήταν ενάρετοι άνθρωποι, είχαν πνευματική ζωή, αλλά εξαιτίας λέει της απλότητάς τους και της επιπόλαιης εξέτασης των πραγμάτων, αποστατήσαν απ’ την Εκκλησία και απείχαν απ’ την Θεία Κοινωνία και δεν μνημονεύαν τον επίσκοπο. Και πήγαν να ξεσηκώσουν και τον Άγιο Δανιήλ να κάνει το ίδιο. Και ακούτε τι απήντησε:

Και ενώ οι άντρες που πήγαν εκεί, λέει, που σχολίαζαν δύστροπα -να μην πω σαν κι εσένα- τα εκκλησιαστικά πράγματα, έφθασαν στον Όσιο άνδρα και προσπαθούσαν να του δημιουργήσουν ταραχή με όμοια λόγια. Αυτός επειδή είχε το θεμέλιο της αγίας πίστης αμετακίνητο και ατάραχο, αποκρίθηκε σ’ αυτούς λέγοντας: Εάν το ζήτημα που προέκυψε είναι για τον Θεό, είναι θέμα Πίστεως, η έρευνά σας δεν είναι απλή και τυχαία, διότι το Θείο είναι ακατάληπτο από τον ανθρώπινο νου. Θα ήταν αρκετό, λέει, σε τέτοια θέματα πίστεως να εντρυφήσετε σε όσα μας έχουν παραδώσει γι’ αυτόν οι Άγιοι Απόστολοι αλλά και στις σύμφωνες με αυτούς διδασκαλίες των Θείων Πατέρων και να μην ασχολείστε με τίποτε πέρα από αυτά.

-Δηλαδή, δεχόμαστε τα της Πίστεως. Δεν αλλοίωσε ούτε ο Βαρθολομαίος, ούτε ο Ιερώνυμος τα της Πίστεως. Έτσι; Να είμαστε ξεκάθαροι. Λοιπόν.-

Αν όμως, απήντησε ο Άγιος, οι αμφιβολίες σας -σαν την αμφιβολία σου- είναι για ανθρώπινες υποθέσεις, όπως για παράδειγμα ότι κάποιος των ιερέων συνέβαλλε στην καθαίρεση άλλου και ότι ο άλλος δέχτηκε κάποιον -όπως δέχτηκαν τώρα τους σχισματικούς αυτούς- ενώ άλλοι εμπόδιζαν, -όπως οι Ρώσσοι- όλα αυτά κατά την κρίση του Θεού είναι ανθρώπινο να γίνονται.

-Και θα γίνονται και δεν θα μας ρωτήσουν εμάς αλλά ακούτε την συνέχεια που μας αφορά όλους.-

Και είναι αρμόδιοι -είναι αρμόδιοι λέει οι επίσκοποι– να διακρίνουν αυτά σύμφωνα με τους Θείους Κανόνες, οι επίσκοποι της Εκκλησίας. Εμείς βέβαια, λέγει ο Άγιος Δανιήλ, είμαστε τα πρόβατα και αυτοί οι ποιμένες, εκείνοι για τα ποίμνια που τους δόθηκαν θα δώσουν λόγο στον Θεό, όχι εμείς. Ας μένουμε μακρυά από τα περιττά και βλαβερά για την πνευματική ζωή ζητήματα και ο καθένας μας ας εξετάζουμε τα σχετικά με τον εαυτόν μας, λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν απομακρύνουμε τους εαυτούς μας χωρίς κινδύνους από την Αγία Μητέρα μας Εκκλησία. Αυτή έχει ως Νυμφίο τον αληθινό Ποιμένα, Αυτόν που μπορεί και τα πρόβατα που πλανήθηκαν να ανακαλέσει στην Πίστη και όσα δεν παραπλανήθηκαν να τα οδηγήσει σε βοσκότοπο(;) με πλουσιότερη τροφή. Είναι αρκετό λοιπόν σε μας χωρίς αμφισβήτηση να πιστεύουμε, λέει, σε αυτά που μας λέγει η Εκκλησία. 

ΣΧΟΛΙΟ

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν είναι σωστό να λέγεται στο ποίμνιο καλά είναι να μην ασχολείσαι. Το ποίμνιο πρέπει να ασχολείται με το μεγάλο του Σπίτι, πολύ περισσότερο από το άλλο το επίγειο σπίτι του στο οποίο κατοικεί προσωρινά. Ειδικά στην σημερινή εποχή της γενικής παρακμής και αδιαφορίας, της εκκοσμίκευσης και της παναίρεσης του οικουμενισμού, οι πνευματικοί πατέρες οφείλουν να καλλιεργούν στο ποίμνιο το ενδιαφέρον και την επαγρύπνηση σε όλα τα θέματα που άπτονται της Πίστεως. Το να λέει ένας πνευματικός πατέρας «μην ασχολείσαι» τούτη την εποχή και για ένα τόσο σοβαρό θέμα, είναι σα να λέει, άδειασέ μου τη γωνιά, πήγαινε κάπου ήσυχα και μην με ενοχλείς.

Ο Ιερομόναχος π. Αντίπας είπε ότι εμείς εμπιστευόμαστε την Εκκλησία, κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία. Γίνεται δε κατανοητό στο τέλος ότι για τον Αγιορείτη Ιερομόναχο «Εκκλησία» είναι οι επίσκοποι! Δυστυχώς η παπική αυτή αντίληψη έχει διεισδύσει για τα καλά και στο Άγιον Όρος. Να ξεκαθαριστεί όμως ότι ο Λαός του Θεού εμπιστεύεται και ακολουθεί τον Ιησού Χριστό και την Αλήθεια που είναι η Εκκλησία. Και ως λογικό ποίμνιο, ακολουθεί τους καλούς Ποιμένες που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό, που ακολουθούν τους Θεοφώτιστους Αγίους Αποστόλους και Αγίους Πατέρες, τις εν Αγίω Πνεύματι Οικουμενικές Συνόδους. Το λογικό ποίμνιο του Τριαδικού Θεού έχει κατά νου αυτό που λέει ο Ιησούς Χριστός στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον (κεφ. 10), ότι αυτοί που εισέρχονται στην αυλή των προβάτων Του από την «πίσω πόρτα» είναι κακοί ποιμένες, είναι κλέφτες και ληστές, όπως και το ότι όταν η φωνή τους δεν είναι γνώριμη (όταν δεν είναι η φωνή του Χριστού, η φωνή της Αλήθειας) τότε είναι κακοί ποιμένες και το λογικό ποίμνιο απομακρύνεται από αυτούς. Οι δεσποτάδες δεν είναι «η Εκκλησία» όπως εννοούν ορισμένοι, αλλιώς ο Χριστός δεν θα μας προειδοποιούσε για αυτούς.  Εμείς, το λογικό ποίμνιο, δεν βρισκόμαστε στην Εκκλησία που είναι το Σώμα του Ιησού Χριστού για να πρωτοτυπήσουμε, αλλά ακολουθούμε ολόκαρδα, με απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή τους καλούς μας Ποιμένες. Οι κακοί ποιμένες, που δεν ακολουθούν τον Ιησού Χριστό και όλους όσους ακολουθούν Εκείνον, θέλουν να μας απομακρύνουν από την Εκκλησία. Αυτούς, ούτε τους εμπιστευόμαστε, ούτε υπακοή μπορούμε να τους κάνουμε.

Με το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο Ιερομόναχος π. Αντίπας ελαχιστοποιούνται καταφανώς τα πρωτοφανή δεδομένα του ουκρανικού για να περάσουν απαρατήρητα. Καλό θα ήταν βέβαια να γνωρίζαμε περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνο το συμβάν που ανησύχησε τους ευλαβείς Χριστιανούς, οι οποίοι πλησίασαν τον Όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη για να τον πείσουν να διαφοροποιηθεί. Με τα λίγα όμως στοιχεία που μας δίνονται μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Μας λέει ο π. Αντίπας ότι κάποιοι ευλαβείς άνθρωποι πήγαν στον Όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη να τον ξεσηκώσουν διότι «είχε γίνει τότε κάποια φασαρία, σαν την σημερινή, και κάποιοι δεχθήκαν σχισματικούς.» και ότι «…κάποιος των ιερέων συνέβαλλε στην καθαίρεση άλλου και ότι ο άλλος δέχτηκε κάποιον -όπως δέχτηκαν τώρα τους σχισματικούς αυτούς- ενώ άλλοι εμπόδιζαν, -όπως οι Ρώσσοι- όλα αυτά κατά την κρίση του Θεού είναι ανθρώπινο να γίνονται.»

Εδώ όμως δεν έχουμε «κάποια φασαρία» αλλά την απαρχή ενός μεγάλου σχίσματος. Δεν έχουμε έναν «κάποιον ιερέα» που «συνέβαλλε στην καθαίρεση κάποιου άλλου», ο οποίος όμως έγινε αποδεκτός από «κάποιον άλλον», ενώ «άλλοι εμπόδιζαν». Τι είναι αυτό! Πέραν του ότι στο παράδειγμα που δίνεται τα πράγματα φαίνεται να εξελίσσονται εκείνη την στιγμή, εδώ εμείς έχουμε την αντικανονική και μονομερή ενέργεια του Φαναρίου που αναίρεσε οριστικές και τελεσίδικες Συνοδικές αποφάσεις Τοπικής Εκκλησίας (Πατριαρχείου Μόσχας), οι οποίες είχαν γίνει οριστικά και τελεσίδικα αποδεκτές από όλες τις Τοπικές Εκκλησίες και από το ίδιο το Φανάρι. 

Επιπλέον, δεν αναφέρεται κάπου ότι ο «άλλος» που μας λέει ότι δέχτηκε εκείνον που καθαιρέθηκε, είχε στο παρελθόν συμφωνήσει με όλους τους άλλους ότι καλώς καθαιρέθηκε και μετά αναίρεσε την απόφασή του. Ούτε λέγεται ποιος ήταν αυτός ο άλλος που δέχτηκε τον καθηρημένο. Ούτε λέγεται με ποιά αρμοδιότητα ενεργούσε, ούτε αν ενεργούσε εντός της δικαιοδοσίας του.  

Επίσης, αναφέρεται ότι ήταν σχισματικός και καθηρημένος αυτός, αλλά στην περίπτωση την δική μας δεν είναι μόνο σχισματικοί και καθηρημένοι (και παραμένουν έτσι διότι δεν μετανόησαν και δεν αποκαταστάθηκαν από εκείνους που τους καθαίρεσαν) είναι και αχειροτόνητοι, αυτοχειροτόνητοι, κρυφο-ουνίτες, ευρισκόμενοι δίπλα στην κανονική Εκκλησία η Οποία διώκεται από αυτούς.

Επιπλέον αναφέρει στο παράδειγμά του ο π. Αντίπας ότι «άλλοι εμπόδιζαν, -όπως οι Ρώσσοι-…». Δεν είναι όμως «άλλοι» στην περίπτωσή μας, είναι όλοι οι άλλοι. Δεν είναι μόνο οι Ρώσσοι, είναι όλες οι Τοπικές Εκκλησίες που υποστηρίζουν την κανονικότητα, εκτός του πατρ. Κωνστ/πόλεως φυσικά, το οποίο με την συνδρομή των αμερικανών υφάρπαξε με αντικανονικές μεθόδους μια εικονική συναίνεση από την διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος για να προχωρήσει με το σχέδιό του.

Στο τέλος αναφέρεται ότι «..όλα αυτά κατά την κρίση του Θεού είναι ανθρώπινο να γίνονται.» και ο π. Αντίπας φαίνεται να συμπληρώνει: «Και θα γίνονται και δεν θα μας ρωτήσουν εμάς…». Να απαντήσω ότι η Εκκλησία, ως Θεανθρώπινος Οργανισμός που είναι, έχει τους απλανείς Της οδοδείκτες και οδηγούς, τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, για να ξεπερνάει αυτά τα ανθρώπινα. Έτσι εκφράζεται και η συνείδησή μας και δεν χρειάζεται να μας ρωτάνε κάθε φορά οι ταγοί της Εκκλησίας. Αλλοίμονο εάν οι ταγοί της Εκκλησίας τόσες χιλιάδες χρόνια αντιμετώπιζαν τέτοιες «ανθρώπινες υποθέσεις» κάνοντας του κεφαλιού τους. Όταν η συνείδησή μας καταπιέζεται βάναυσα επειδή οι ταγοί έχουν αυτονομηθεί και διαφοροποιούνται από την Παράδοση της Εκκλησίας, εμείς είμαστε αυτοί που θα τους ρωτήσουμε και εμείς είμαστε αυτοί που θα τους ελέγξουμε.

Ο Όσιος Δανιήλ είπε, στο παράδειγμα που μας έδωσε ο π. Αντίπας, ότι οι επίσκοποι είναι αρμόδιοι να διακρίνουν τα πράγματα σύμφωνα με τους Θείους Κανόνες. Ας μας απαντήσει ο Ιερομόναχος π. Αντίπας πόσοι Κανόνες της Εκκλησίας και πόσες αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων καταπατήθηκαν, διαστρεβλώθηκαν και αγνοήθηκαν παντελώς στο ουκρανικό από το Φανάρι για να μπει σε κοινωνία με σχισματικούς, να εισπηδήσει σε άλλη δικαιοδοσία, να διεκδικεί ένα ανύπαρκτο εξουσιαστικό παπικό πρωτείο πάνω σε όλες τις Τοπικές Εκκλησίες κ.α. Μόνο και μόνο αυτό το παπικό πρωτείο, το οποίο μάλιστα οι Φαναριώτες ξεπερνώντας την βλασφημία των παπικών προσπαθούν να θεμελιώσουν στην Αγία Τριάδα, δεν συνιστά θέμα Πίστεως; Η ανύπαρκτη ιερωσύνη των σχισματικών, δεν συνιστά θέμα Πίστεως; Η προβληματική «πίστη» των σχισματικών, οι οποίοι θεωρούν τα τάγματα των SS αγίους, τελούν ακολουθίες με άλλους σχισματικούς, με ουνίτες και παπικούς και θεωρούν ότι οι αιρετικοί παπικοί έχουν ιερωσύνη, δεν συνιστά θέμα Πίστεως; 

Ο π. Αντίπας που είπε ότι «Δεν αλλοίωσε ούτε ο Βαρθολομαίος, ούτε ο Ιερώνυμος τα της Πίστεως» τον παπικό μέσα στο «Ιερό» των σχισματικών τον είδε; Μήπως ο π. Αντίπας αναγνωρίζει ιερωσύνη στους παπικούς;  Μήπως δεν βλέπει τα θέματα της Πίστεως που θίγονται στο ουκρανικό διότι δεν είδε τίποτε και στην ψευδοσύνοδο; Ο π. Αντίπας ακολούθησε την συμβουλή του Οσίου Δανιήλ του Στυλίτη (που μας λέει τώρα να ακολουθήσουμε) μετά την ψευδοσύνοδο; Συμβουλεύτηκε τους Αγίους Αποστόλους και τους Θείους Πατέρες της Εκκλησίας όπως είπε ο Όσιος Δανιήλ; Είναι οι αιρέσεις «εκκλησίες» π. Αντίπα; Διότι μας συγχωρείτε σεβαστέ πατέρα, αλλά εμείς δεν σας είδαμε να διαμαρτύρεστε, και αν τότε δεν είδατε πρόβλημα στις αιρέσεις που βαπτίστηκαν «εκκλησίες», πως θα δείτε τώρα πρόβλημα στα σχίσματα που βαπτίζονται «εκκλησίες»; Και πως είναι δυνατόν να μας συμβουλεύετε να κάνουμε κάτι όταν εσείς ο ίδιος δεν το έχετε εφαρμόσει; Μήπως τελικά το παράδειγμα που αναφέρατε ήταν απλά μία δικαιολογία για να «κουκουλώσετε» το θέμα και να παρασύρετε το ποίμνιο να δεχθεί, για άλλη μια φορά, τις ανίερες αποφάσεις των αμερικανών και του Φαναρίου;

Όπως αναμενόταν, ο π. Αντίπας καταλήγει στην ίδια παραλυτική εσωστρέφεια που προωθήθηκε εκτενώς (και από από γνωστούς και λαλίστατους Αγιορείτες) μετά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Από την ιστορία, έτσι όπως μας την παρουσίασε, αγνόησε την βεβαιότητα του Οσίου Δανιήλ ότι οι αρμόδιοι επίσκοποι θα διακρίνουν τα πράγματα σύμφωνα με τους Θείους Κανόνες και επέλεξε μόνο αυτό που ήθελε, όπως το ήθελε. «Μην μιλάτε, κοιτάξτε τα μαύρα σας τα χάλια. Εκκλησία είναι οι επίσκοποι και αυτούς θα ακούτε. Και αν σας ρίξουν στον γκρεμό αυτοί θα φταίνε, όχι και εσείς που τους ακολουθήσατε τυφλά σαν τα άλογα πρόβατα, ούτε κι εμείς θα φταίμε που κάθε φορά που ο πατρ. Βαρθολομαίος σχίζει την Εκκλησία ξεσηκωνόμαστε από το Άγιον Όρος και ερχόμαστε να σας πούμε να κάνετε απόλυτη υπακοή με ωραίες διδακτικές ιστορίες». 

Διερωτώμαι εάν υπήρξε έστω ένας, ΕΝΑΣ, προσκεκλημένος στην εκδήλωση των Δημητρίων ο οποίος εξέφρασε την θέση της Εκκλησίας, ότι δηλαδή αυτό που γίνεται στην Ουκρανία είναι ένα πρωτοφανές εκκλησιαστικό έγκλημα που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ότι δεν πρέπει να κοινωνούμε με κατεγνωσμένους αχειροτόνητους σχισματικούς. Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει. Είναι τρομερό το πως έχει απλωθεί η επιρροή του Φαναρίου στα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης, στις πολυδιαφημιζόμενες εκδηλώσεις, στους «εκλεκτούς» ομιλητές. ΠΑΝΤΟΥ ένας αόρατος ιστός που μας οδηγεί με χίλιους δυο τρόπους πίσω στο μαντρί των δηλητηριωδών αερίων.

Αγαπητοί Αγιορείτες, καλύτερα να μένετε στο Περιβόλι της Παναγιάς και να προσεύχεσθε να μας φέρει ο Θεός μετάνοια και φώτιση, παρά να κάνετε αυτό που κάνετε. Δεν ξέρετε πόσο κακό προξενείτε κάθε φορά που επικαλείστε πνευματικό λόγο για να κουκουλώνετε τις ανομίες του Φαναρίου. 

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

Φαίη.