«Τὸ δεύτερο ποὺ ζητᾶνε οἱ Ἀμερικανοὶ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν…»

Η αφροσύνη των Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου 
και όσων Ελλαδιτών Ιεραρχών υποστηρίζουν 
τον ψευδεπίσκοπο Επιφάνη 
και το εκκλησιαστικό μόρφωμα 
που δημιουργήθηκε από ένα πείσμα 
του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου. 

Τοῦ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, Δημοσιογράφου

Ὁ Τρὰμπ εἶπε «πρῶτα ἡ Ἀμερική», οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις εἶναι ὅμως ποὺ τὸ ἐφαρμόζουν ἀπαρέγκλιτα μετὰ τὸ 2009, ἔχοντας ἀναγορεύσει σὲ δόγμα τῆς ἐξωτερικῆς (καὶ τῆς οἰκονομικῆς) πολιτικῆς τὸ «Πάρτα ὅλα καὶ μὴ δίνεις τίποτα»!

Καὶ ἐπειδὴ τρώγοντας ἔρχεται ἡ ὄρεξη, μετὰ τὸ κακὴν κακῶς καὶ ἀντίθετο μὲ τὴ βούληση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ «κλείσιμο» τοῦ μακεδονικοῦ, σταματημὸ δὲν ἔχουν πλέον οἱ πιὸ διαφορετικὲς ἀμερικανικὲς ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴ χώρα μας. Βρήκαμε παπά, νὰ θάψουμε πεντέξι.

Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων θέλουν τώρα νὰ γεμίσουν ὅλη τὴ χώρα μὲ ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνες γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀμερικανικὲς στρατιωτικὲς βάσεις, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπογράψουν συμφωνίες παραμονῆς, ποὺ θὰ δένουν καὶ τὶς μελλοντικὲς κυβερνήσεις. Ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ βάσεις θὰ αὐξήσουν τὴν ἀσφάλεια τῆς χώρας, τὸ ἀντίθετο ὅμως θὰ συμβεῖ, θὰ τὴν ἐκθέσουν σὲ νέους, πολλαπλοὺς κινδύνους καὶ θὰ ἀφαιρέσουν τὸ «γεωπολιτικὸ χαρτὶ» ἀπὸ ὁποιαδήποτε μελλοντικὴ κυβέρνηση θελήσει ἐνδεχομένως νὰ τὸ χρησιμοποιήσει, ἀντιμέτωπη μὲ τὸ φάσμα μιᾶς ἐνδεχόμενης, τελικῆς οἰκονομικὸ-κοινωνικῆς κατάρρευσης.

Μήπως ἄλλωστε ἐμπόδισαν οἱ βρετανικὲς βάσεις στὴν Κύπρο τὴν Τουρκία νὰ εἰσβάλλει; Ἂν οἱ ἀμερικανικὲς βάσεις βοηθοῦσαν τὴν ἄμυνα, δὲν θὰ ἔσπευδε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου νὰ ἀναστείλει τὴ λειτουργία τους, ὅταν ἀντιμετώπισε τουρκικὴ ἀπειλή, τὸ 1987.

Τὸ δεύτερο πολὺ σημαντικὸ ποὺ ζητᾶνε οἱ Ἀμερικανοὶ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὸν κ. Μητσοτάκη, εἶναι νὰ ἀναγνωρίσει ἡ ἑλληνικὴ Ἐκκλησία τὴν ἐντελῶς μειοψηφική, χωρὶς κανένα κῦρος ἐντὸς τῆς χώρας της καὶ μὴ ἀναγνωριζόμενη ἀπὸ κανένα διεθνῶς «Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία» τῆς Οὐκρανίας. 

Ἂν τὸ πράξουν, θὰ ἐπιφέρουν συντριπτικὸ πλῆγμα καὶ στὶς ἑλληνο-ρωσικὲς σχέσεις (ἡ Οὐκρανία ἔχει γιὰ τοὺς Ρώσους τὴν ἴδια σημασία ποὺ ἔχει γιὰ μᾶς Αἰγαῖο καὶ Κύπρος), ἀλλὰ καὶ στὸ ἴδιο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο!

Τὸ λέμε γιατί αὐτὸ ποὺ πρα­γματικὰ ἔχει ἀνάγκη τὸ Πατριαρχεῖο δὲν εἶναι συνδρομὴ σὲ μία σύγκρουση ποὺ μᾶλλον ἀφρόνως ξεκίνησε (ὑπὸ ἔλεγχο ὁ ρόλος τῶν Τσίπρα – Κοτζιᾶ στὴν ὑπόθεση αὐτή), ἀλλὰ μᾶλλον βοήθεια καὶ μεσολάβηση, ὥστε νὰ ἔχουμε μία συμβιβαστικὴ ἐκτόνωση τῆς κρίσης στὶς σχέσεις μὲ τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία, ὅπως ἄλλωστε ἔχουν προτείνει καὶ προσπαθοῦν δύο σεβαστοὶ Ἱεράρχες, ὁ Τιράνων Ἀναστάσιος καὶ ὁ Κύπρου Χρυσόστομος. Ἐλπίζουμε βέβαια νὰ μὴ τοὺς βγάλουν κι αὐτοὺς «κατασκόπους τῆς Ρωσίας» οἱ πρεσβεῖες τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Βρετανίας καὶ οἱ δικές μας ὑπηρεσίες, ὅπως δοκίμασαν νὰ κάνουν πέρυσι μὲ τοὺς ὀργανωτὲς τῶν συλλαλητηρίων γιὰ τὸ μακεδονικό!

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν στηρίζεται παρὰ στὴν πνευματικὴ ἀκτινοβολία του, γιὰ νὰ συν­εχίσει νὰ ἀσκεῖ ὄντως τὸν οἰκουμενικὸ ρόλο του. Δὲν ἔχει δυνατότητα νὰ κερδίσει αὐτὴ τὴ σύγκρουση, πόσο μᾶλλον ἐναντίον τῆς ἰσχυρότερης ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸν κόσμο, ποὺ συγκεντρώνει στὶς τάξεις της περίπου τοὺς μισοὺς Ὀρθοδόξους παγκοσμίως καὶ ὑποστηρίζεται ἀπὸ μία μεγάλη δύναμη. Ὄχι μόνο λόγω συσχετισμοῦ, ἀλλὰ γιατί δὲν ἔπεισε κανένα. Καμιὰ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀκολούθησε τὸ Φανάρι στὴν ἀναγνώριση τῆς αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς ὑπαγωγῆς της στὴν Πόλη, ἀντὶ τῆς Μόσχας, ὅπου ὑπάγεται ἐκκλησιαστικὰ ἡ Οὐκρανία ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα! Στὴν ἴδια τὴν Οὐκρανία, ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ ἐκπροσωπεῖ μία μικρὴ μειοψηφία ἱερωμένων καὶ πιστῶν. Ἡ παράταση καὶ τὸ περαιτέρω βάθεμα τῆς ἀντιπαράθεσης μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας θὰ ὁδηγήσει σὲ «ἐμφύλιο» ἐντὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ παγκόσμια κλίμακα, ποὺ θὰ πλήξει ἀσφαλῶς τὸ κῦρος της. Θρίαμβος γιὰ τὸν Πάπα, ἀλλὰ θρίαμβος κυρίως καὶ γιὰ τὸν στρατηγὸ τοῦ «Πολέμου τῶν Πολιτισμῶν», τὸν Ἀμερικανὸ γεωπολιτικὸ Σάμιουελ Χάντινγκτον, ἐκφραστὴ τῆς πιὸ ἀνθελληνικῆς καὶ πιὸ ἀντι-ὀρθόδοξης τάσης μέσα στὸ δυτικὸ κατεστημένο.

Ὁ γράφων δὲν θὰ ἐτάσσετο ὑπὲρ ἑνὸς συμβιβασμοῦ, ἂν τὸ Φανάρι ὑποστήριζε ἐδῶ μία θέση ἀρχῆς, ἐπὶ τῆς ὁποίας δὲν χωρεῖ καμία ὑποχώρηση. Ἀλλὰ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ Οὐκρανία, ὡς ἀνεξάρτητη χώρα, δικαιοῦται ἀνεξάρτητης Ἐκκλησίας, δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαντλήσει τὸ θέμα. Πρῶτον, διότι αὐτὸ πρέπει κυρίως νὰ τὸ θέλουν οἱ ἴδιοι οἱ πιστοὶ καὶ ἱερεῖς στὴν Οὐκρανία – δὲν φαίνεται νὰ συμβαίνει. Δεύτερο, γιατί εἶναι ἐξαιρετικὰ συζητήσιμο τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ἀνεξάρτητη Οὐκρανία». Ἐκεῖ ὀργάνωσαν τὸ 2014 ἕνα πραξικόπημα οἱ Ἀμερικανοί, στὴ συνέχεια ξέσπασε ἐμφύλιος καὶ μετὰ χρησιμοποιήθηκαν ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ περάσουμε σὲ νέο Ψυχρὸ Πόλεμο. Στὶς συνθῆκες αὐτές, ἡ ἀναγνώριση τῆς «αὐτοκεφαλίας» εἶναι τὸ «θρησκευτικὸ ἰσοδύναμο» τῆς ἐκστρατείας Βενιζέλου (ποὺ συν­έβαλε στὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή). Πρόκειται, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, γιὰ παρέμβαση ὑπὲρ τῆς μιᾶς πλευρᾶς σὲ μία ἐμφύλια καὶ μία διεθνῆ σύρραξη!

Μήπως νὰ περιμένουμε νὰ δοῦ­με πῶς θὰ ἐξελιχθοῦν τὰ πρά­γματα; Ἐπιπλέον, ἡ ἀνεξαρτησία δὲν πάει πάντα μὲ ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία, ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὴν Κρήτη, τὰ Δωδεκάνησα, τὸ Ἀν. Αἰγαῖο. Αὐτά, ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὴ θεολογικὴ διαμάχη ποὺ ξέσπασε γιὰ τὸ πῶς ἀποδίδεται ἡ αὐτοκεφαλία κ.λπ., ἐπὶ τῆς ὁποίας δὲν εἴμαστε ἁρμόδιοι.

Μήπως θὰ ἦταν καλύτερα, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ ἄλλοι ἱεράρχες, νὰ ἀναλάβουν μία σπουδαία εἰρηνευτική, μεσολαβητικὴ προσπάθεια, ὥστε νὰ γαληνέψουν τὰ πνεύματα καὶ νὰ μὴ ἀλληλοσκοτώνονται δύο Ὀρθόδοξοι λαοί; Αὐτὸ μᾶλλον θὰ συνεισέφερε περισσότερο στὸ κῦρος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδας καὶ θὰ ἔδινε φτερὰ στὸν οἰκουμενικὸ ρόλο τοῦ Πατριάρχη. Ὁ Πατριάρχης δὲν εἶναι ὑπεύθυνος ἀσφαλῶς γιὰ τὸ τί συμβαίνει στὴν Οὐκρανία. Διερωτώμεθα ὅμως ἂν εἶναι ὡραῖο νὰ ὑποδέχεται θερμότατα στὴν Πόλη τὸν Πρόεδρο Ποροσένκο, ποὺ φωτογραφίζεται μὲ βετεράνους τῶν φοβερῶν Waffen SS καὶ σιγοντάρει τὴν ἐγκληματικὴ δράση τῆς ναζιστικῆς Πολιτοφυλακῆς τοῦ Ἀζώφ.

Μήπως ἄραγε δὲν ἔχουν ψυχὴ οἱ δεκάδες Οὐκρανοὶ πολίτες, ποὺ τοὺς ἔκαψαν ζωντανοὺς οἱ ἐθνικιστὲς στὴν Ὀδησσό;

Τὰ λάθη εἶναι ἀνθρώπινα, ἡ ἐπιμονὴ ὅμως σὲ αὐτὰ δὲν δικαιολογεῖται.

Ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ διαμαρτύρονται γιὰ τὸν ρωσικὸ θρησκευτικὸ «ἡγεμονισμὸ» καὶ «ἐπεκτατισμό». Ὅμως, ἐδῶ δὲν μιλᾶ­με γιὰ τὰ «χωράφια μας», ὅπως τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου πρέπει νὰ ὑπερασπιστοῦμε μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια τὸν ἑλληνικό του χαρακτήρα. Μιλᾶμε γιὰ τὸ Ντονιέτσκ καὶ τὸ Ντονμπάς, γιὰ τὸ Κίεβο καὶ τὴν Κριμαία, γιὰ τὴν καρδιὰ τῆς Ρωσίας, δηλαδὴ ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ χίλια χρόνια. Ἐπεμβαίνοντας ἐκεῖ δὲν ἀντιμετωπίζουμε, ἐνισχύουμε τὸν ὅποιο ρωσικὸ «ἡγεμονισμὸ» καὶ «ἐπεκτατισμό». Ἐλπίζει κανεὶς ἡ φρόνηση νὰ ἐπικρατήσει.

Πηγή: Ἐφημερὶς «Τὸ Παρόν», 06.10.2019.

σχόλιο : Ἂς ἀφήσουν τὴν ὑποκρισίαν ὅσοι Ἱεράρχαι καταδικάζουν δῆθεν τὸν «ἐθνοφυλετισμὸν» καὶ ὅσοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ Φανάρι δὲν εἶναι ἐθνοφυλετικόν. 

Ὁ ἐθνοφυλετισμὸς ἦτο τὸ πραγματικὸν κίνητρον εἰς τὸ «οὐκρανικόν». 

Ὡς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Τὸ Βῆμα» τῆς 6ης Ὀκτωβρίου 2019 ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος ἐδήλωσε:

«Καὶ εἶναι συμβολικὸ νὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ἡ συμπόρευση μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, καθὼς ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία, ὅπως καὶ ἐμεῖς, ἔλαβε τὴν Αὐτοκεφαλία ἀπὸ τὸ Φανάρι, εἶναι ἕνα γένος, ἕνα ἔθνος, γι’ αὐτὸ ἔχουν τὴν κοινὴ μνήμη καὶ κοινὴ κατανόηση. Ἑπομένως εἶναι σωστὸ καὶ ἀναμενόμενο ἡ ταύτιση μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη νὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, καὶ οἱ λόγοι δὲν εἶναι πολιτικοὶ ἀλλὰ συνειδησιακοὶ καὶ ὑπαρξιακοὶ τοῦ ἑνὸς γένους. Πολὺ σοφὰ ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος δήλωσε «τὸ αἷμα νερὸ δὲν γίνεται»».

πηγή