Άλλη μια βασική αρχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας…!!

Στην Αγία του Χριστού Εκκλησία μας, η ορθοδοξία ήταν πάντα συζευγμένη με την ορθοφροσύνη και την ορθοπραξία. Στις ημέρες μας, αυτές οι τρεις ουσιώδεις και θεμελιώδεις ιδιότητές της και αρχές, ει μη τι άλλο, δείχνουν να διέρχονται μία συνεχώς αυξανόμενη κρίση. «Μία βασική αρχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θεσπισμένη προ αιώνων ικανών, ήταν ότι πρέπει να έχει παρέλθει ένα ικανό χρονικό διάστημα από την κοίμηση ενός προσώπου, πριν αυτή αποφανθεί για την αγιότητά του. Και αυτό, για να εκλείψουν βιολογικά, οι άνθρωποι οι οποίοι συνδέθηκαν μαζί και θα είχαν συναισθηματικούς ή προσωπικούς λόγους για να καλλιεργήσουν το κοινό συναίσθημα περί αγιότητας, είτε να επηρεάσουν αρνητικώς την κοινή γνώμη περί αυτού. Φυσικά, η Εκκλησία κάποιες λιγοστές φορές, όταν τα κριτήρια αγιότητος ήταν αδιάσειστα, όπως στην περίπτωση του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά, προέβαινε στην εξαίρεση εκ του κανόνος και αυτής της Αρχής. Από τους πρώτους χρόνους της Εκκλησίας, για να αναγραφεί κάποιος άγιος άμεσα, έπρεπε να έχει χύσει το αίμα του για τον Χριστό, να έχει μαρτυρήσει θυσιάζοντας τη ζωή του». 

Στις ημέρες μας, μεταξύ όλων των άλλων, αποδεικνύεται ότι άλλη μια βασική πάνσοφη αρχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, καταργείται. Γίνονται και ανακοινώνονται πλήθος αγιοποιήσεων, με πάροδο εκ της κοιμήσεως των οσίων προσώπων, μίας και μόνο εικοσαετίας.

Μεγάλο θέμα είναι η τυχόν ύπαρξη εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων, και ο χρόνος της ανακοίνωσης (λ.χ. στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, μοναχές, Ιερείς κ.λ.π. διώκονται, γιατί δεν συναινούν στη νέα κατάσταση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας του  Επιφανίου· στην Ορθόδοξη Εκκλησία δημιουργείται σχίσμα και εν Αγίω Όρει ταυτόχρονα με την μνημόνευση του  Επιφανίου, ανακοινώνονται οι "αγιοποιήσεις" οσίων Γερόντων, και πανηγυρίζουν οι εν τω Αγίω Όρει πατέρες).

 Άλλος ταγός της Εκκλησίας που υπέγραψε την αγιοποίηση του Γερόντος και ασπάζεται το χέρι του πάπα, επικαλείται συνεχώς το όνομα του Αγίου Γέροντος.

Όλο αυτό το διάστημα υπάρχει μια υπερεντατική καλλιέργεια προς το συναίσθημα και τη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας, για την αγιοποίηση διαφόρων Γερόντων που είχαν συνδεθεί μαζί τους.

Πλήθος φακέλων καταφθάνουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και για άλλους Γέροντες που μπαίνουν στη σειρά…

Είναι σαφές ότι ουδένα λογισμό ή αμφισβήτηση έχω κατά των οσίων Γερόντων μας, των οποίων τας ευχάς ταπεινά εκζητώ και τη ζωή τους θα ήθελα ο Θεός να με αξιώσει να μιμηθώ· όμως, το ότι από αυτούς που συνδέθηκαν ή συνδέονται μαζί τους, θα υπάρξει πρόβλημα, δεν έχω καμμία απολύτως αμφιβολία περί τούτου. Ίσως ένα μεγάλο εύλογο ερώτημα να πλανάται στη φτωχή μου διάνοια. Τι ξεχωριστό είπε και έπραξε ο πατριώτης μου Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, και με συνοπτικές διαδικασίες αγιοποιήθηκε, ενώ λ.χ. ο προ πολλών δεκαετιών οσίως κοιμηθείς Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, δεν συγκαταλέγεται ακόμα ως Άγιος στας δέλτους της Εκκλησίας μας;

Τι ξεχωριστό έπραξε η Αγία Σοφία της Κλεισούρας;

Τι ξεχωριστό έπραξε ο γλυκύτατος Γέρων Δανιήλ ο Κατουνακιώτης και άλλοι Άγιοι Πατέρες, από τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο; Ή μήπως ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος είπε κάτι «μεμπτό», που δεν είπαν οι άλλοι; Είναι κατανοητό ότι η όποια καθυστέρηση "αγιοποίησης" των οσίων Γερόντων, τους ιδίους εις ουδέν θα βλάψει, όπως και το πλήρωμα της εκκλησίας, τους δε καλλιεργούντας την αγιοποίησή τους (οι οποίοι συνδέοντο πνευματικά και συναισθηματικά μαζί τους), είναι απολύτως σίγουρο ότι ποικιλοτρόπως και θα επηρεασθούν και θα επηρεάσουν βλαπτικώς. 

Όλα τα ανωτέρω είναι απλοί προβληματισμοί μιας προβληματικής διάνοιας που προσπαθεί να βάλει μια αρχή. 
Εύχεσθε υπέρ ημών.
 Αρχ Χριστόδουλος Αγγελόγλου