Η απάντηση στην εισήγηση του Δημητριάδος Ιγνατίου στην Ι.Σ.Ι. για το ουκρανικό. "Σκοτώνετε την ενότητα της Εκκλησίας για χάρη σε μια ομάδα σχισματικών".

Του Konstantin Shemliuk  

Mετάφραση: oukraniko

Στην έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Μητροπολίτης Δημητριάδος παρουσίασε τους λόγους βάσει των οποίων η Ιεραρχία έπρεπε να συμφωνήσει για την «Ουκρανική Αυτοκεφαλία».

Στις 17 Οκτωβρίου 2019 η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάσισε να διακόψει την Κανονική Κοινωνία με όσους Ιεράρχες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα αναγνωρίσουν την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας ως κανονική Εκκλησία και τον Επιφάνιο Ντουμένκο ως προκαθήμενο. Αυτή η στάση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μια αντίδραση στις αποφάσεις της έκτακτης συνεδρίασης της Ιεραρχίας της Εκκλ. Της Ελλάδος η οποία ανακοίνωσε την οριστική αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας.

Σε αυτή τη συνεδρίαση δεν υπήρξε ομοφωνία. Ένα σημαντικό μέρος των επισκόπων εξακολουθεί να θεωρεί σχισματική την Εκκλησία του Επιφανίου, και κάποιοι υπεραμύνθηκαν κατά τη συνεδρίαση της Κανονικής Εκκλησίας υπό τον Ονούφριο και έκαναν ισχυρή κριτική στην εισήγηση του Αρχιεπισκόπου.

Οι Μητροπολίτες Σεραφείμ Κυθήρων, Συμεών Νέας Σμύρνης και Σεραφείμ Πειραιώς , εκτός από την ενεργή παρουσία τους κατά τη συνεδρίαση, περιέγραψαν και γραπτώς τα επιχειρήματα που δεν τους επέτρεψαν να συμφωνήσουν με το τελικό ανακοινωθέν.

Η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων δημοσίευσε τις δηλώσεις αυτών των Ιεραρχών και τώρα θέλουμε να παρουσιάσουμε τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της σχισματικής Εκκλησίας του Επιφανίου, και που υποστήριζαν το δικαίωμα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης να χορηγήσει αυτοκέφαλα γενικά και στους σχισματικούς της Ουκρανίας ειδικότερα (φυσικά, όχι με τέτοιο διατύπωση).

Η αντικανονικότητα και η αντισυνοδικότητα  μιας τέτοιας θέσης είναι πέρα ​​από κάθε αμφιβολία γεγονός. 

Επομένως, προκύπτουν τα ερωτήματα:

Τι ώθησε αυτούς τους επισκόπους;

Ποια είναι τα επιχειρήματά τους, πόσο ορθολογικά και δικαιολογημένα είναι αυτά;

Αξίζει να σκοτωθεί σκόπιμα η ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού για χάρη αυτών των επιχειρημάτων;

Τα επιχειρήματα για τη θέση του μέρους της Ιεραρχίας Εκκλησίας της Ελλάδος που τάχθηκε υπέρ της αναγνώρισης και νομιμοποίησης της Εκκλησίας του Επιφανίου, βρίσκονται στην εισήγηση του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου προς την έκτακτη Ιεραρχία, το πλήρες κείμενο της οποίας εκδόθηκε από το "Βήμα Ορθοδοξία". Η ουσία της εισήγησης έχει κενά σε πολλά σημεία.

Έχει η Ελλάδα ευθύνη για τους σχισματικούς  Ουκρανούς;

Υπάρχουν εκατομμύρια Ορθόδοξων στην Ουκρανία, για τους οποίους, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο, οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι υπεύθυνοι: «Μιλάμε για εκατομμύρια ψυχές Ορθοδόξων πιστών ... για τους οποίους έχουμε ευθύνη».

Πρώτον, από πότε άρχισε η ελληνική Εκκλησία να φέρει την ευθύνη για τους Ορθόδοξους πιστούς που ζουν στην Ουκρανία; Ή μήπως ο Μητροπολίτης μιλά για την ευθύνη που φέρει η Ελληνική Εκκλησία ως μέρος της Οικουμενικής Ορθοδοξίας για ολόκληρη την Εκκλησία γενικά, συμπεριλαμβανομένης της Εκκλησίας στην Ουκρανία; Αλλά τότε οι Έλληνες έχουν ευθύνη και για την Εκκλησία στη Συρία, στα Ιεροσόλυμα, στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Δεν έχουν για αυτούς κανένα πρόβλημα; Γιατί λοιπόν η ελληνική ευθύνη είναι τόσο περίεργα επιλεκτική;

Από την άλλη πλευρά, αν μιλάμε για την Ουκρανία, η Εκκλησία της Ελλάδος φέρει την ευθύνη μόνο για τους σχισματικούς μας; Τι συμβαίνει με τα εκατομμύρια Ορθοδόξων Χριστιανών που θεωρούν τους εαυτούς τους ως πιστούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας υπό τον Ονούφριο και δεν θέλουν την Αυτοκεφαλία και την παρέμβαση του Φαναρίου στις εσωτερικές τους υποθέσεις; Τις δεκάδες κοινότητες που έχουν στερηθεί τους ναούς τους και τις χιλιάδες πιστούς που είναι ταπεινωμένοι, ξυλοκοπημένοι, αγνοημένοι και διωγμένοι; Για όλους αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει ευθύνη ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος;

Τέτοιες δηλώσεις, αν ερμηνευτούν με βάση τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, ακούγονται πολύ παράξενα. Φανταστείτε αντίστοιχα ποιά κατάσταση θα δημιουργηθεί, όταν ένας επίσκοπος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δηλώσει ότι η Εκκλησία του είναι υπεύθυνη για τους Έλληνες σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες και απλά έχει υποχρέωση να λύσει το πρόβλημα που η Ελληνική Εκκλησία δεν μπορεί να χειριστεί. Εδώ η κατάσταση είναι πανομοιότυπη.

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος ισχυρίζεται ότι η Ρωσική Εκκλησία έπρεπε να δώσει Αυτοκεφαλία " σε αυτά τα εκατομμύρια Ορθοδόξων πιστών" αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Υπενθυμίζει μάλιστα ότι το αίτημα για Αυτοκεφαλία το 1991 υπογράφηκε και από τον (τότε επίσκοπο) Μητροπολίτη Ονούφριο. Ο Έλληνας Ιεράρχης, όμως, απέκρυψε το γεγονός ότι το αίτημα αυτό υπογράφηκε υπό την ισχυρότερη πίεση των ουκρανικών ειδικών υπηρεσιών και του τότε Μητροπολίτη Φιλάρετου (Denisenko) του Κιέβου και ότι αμέσως μετά σχεδόν όλοι οι επίσκοποι το αρνήθηκαν. Επιπλέον, ο επίσκοπος ξεχνά (ή ίσως μόνο δεν ζήτησε να μάθει) ότι η πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Φιλαρέτου για την Αυτοκεφαλία συνάντησε την ισχυρότερη αντίσταση ανάμεσα στους πιστούς. Και αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους για την εγκατάλειψή του.

Είναι η προσάρτηση της Κριμαίας δικαιολογία για τη νομιμοποίηση του σχίσματος;

Υποδεικνύοντας τον ρόλο του Φαναρίου στις προσπάθειες να δώσει Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος ξαφνικά μιλάει για την Κριμαία: "Μετά την εισβολή στην Κριμαία (από τη Ρωσική Ομοσπονδία) τα πάντα κατέρρευσαν. Πλέον, ουδείς πιστεύει ότι είναι δυνατόν ποτέ η Ρωσική Εκκλησία να δώσει λύση στον ουκρανικό λαό. Αυτό έχει, πλέον, τελεσίδικα λήξει. Από εκεί η λύση δεν θα προέλθει ποτέ».

Αυτή η αναφορά προκαλεί, τουλάχιστον, σύγχυση, καθώς και μια ερώτηση: ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του πολιτικού προβλήματος της Κριμαίας και του θέματος της Αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Και μπορεί κατ 'αρχήν να φαίνεται ότι υπάρχει;

Εντούτοις, ίσως ο Έλληνας Επίσκοπος απλά δεν γνωρίζει ότι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (υπό τον Ονούφριο) εξακολουθεί να λειτουργεί στην Κριμαία. Και στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση, η Αυτοκεφαλία για την Ηπειρωτική Ουκρανία θα σήμαινε πιθανότατα την οριστική απώλεια της Εκκλησίας της Κριμαίας. Ωστόσο, μια τέτοια άγνοια της πολιτικής κατάστασης από τον Έλληνα Επίσκοπο δεν μπορεί παρά να είναι εκπληκτική, εκτός αν αυτή η άγνοια χαρακτηρίζεται από «προκατάληψη».

Οι Ρώσοι δεν αναγνωρίζουν το «πρωτείο» της Κωνσταντινούπολης, οπότε πρέπει να «μπουν στη θέση τους»;

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος υπενθυμίζει ότι, κατά την προετοιμασία της Συνόδου της Κρήτης το 2016, η Ρωσική Εκκλησία επέμεινε ότι η Αυτοκεφαλία πρέπει να χορηγείται με συμφωνία, δηλαδή υπογεγραμμένη από όλους τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το Φανάρι, όπως είπε, επέμενε ότι μετά την υπογραφή του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης όλες οι άλλες υπογραφές δεν χρειάζονται πλέον, επειδή «αυτό δεν συνέβαινε ποτέ» .

Ο λόγος για τον οποίο η Ρωσική Εκκλησία έχει αυτή τη θέση στη διαδικασία χορήγησης Αυτοκεφαλίας, σύμφωνα με τον επίσκοπο Ιγνάτιο, βρίσκεται στη διαφωνία της με το γεγονός ότι υπάρχει «Πρωτείο» στην Εκκλησία τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Επιπλέον, οι Ρώσοι πάντα απορρίπτουν τον διάλογο μεταξύ Πατριάρχη Βαρθολομαίου και Πάπα, επειδή δεν θέλουν να αναγνωρίσουν το «Πρωτείο» της Κωνσταντινούπολης, και ως εκ τούτου δεν θέλουν η Κεφαλή της Εκκλησίας να μιλά εξ ονόματος ολόκληρης της Ορθοδοξίας: «Η άρνηση αυτή απορρέει από την άρνησή τους να δεχτούν στο διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς ότι υπάρχει πρωτείο στην Ανατολή. Εκεί είναι το πρόβλημα. Το έχω ξαναπεί. Όταν στριμώχνονται οι Ρωμαιοκαθολικοί από την επισήμανση ότι υπάρχει Πρώτος και Σύνοδος στην πρώτη χιλιετία, λένε: «Ωραία, δείξτε μας εσείς, που είστε η όντως Εκκλησία, τί κάνατε με το πρωτείο στη δεύτερη χιλιετία;». Τότε επικαλούμεθα τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Οι Ρώσοι λένε: «Όχι, εμείς δεν έχουμε πρωτείο στην Ανατολή, δεν υφίσταται πρωτείο στην Ανατολή στη δεύτερη χιλιετία». Και εκεί καταρρέει ο διάλογος. Γνώριζαν ότι, εάν στη διαδικασία χορήγησης του Αυτοκεφάλου υπέγραφε διαφορετικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης, θα έπρεπε κατά κάποιον τρόπο να αποδεχτούν ότι «υπάρχει Πρώτος». Εκεί έχουν πρόβλημα οι Ρώσοι».

Όλοι πλέον γνωρίζουν το γεγονός ότι οι εισηγήσεις για τον "Πάπα της Ανατολής" προωθούνται επίμονα από το Φανάρι. Αλλά το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις ακούγονται από τα χείλη των Ιεραρχών μιας άλλης Τοπικής Εκκλησίας και, επιπλέον, ως επιχείρημα για την ανάγκη αναγνώρισης και νομιμοποίησης των σχισματικών, δεν μπορεί παρά να σοκάρει.

Είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό το γεγονός ότι οι Έλληνες θεωρούν ότι είναι φυσιολογικό να θεωρηθεί η αναγνώριση της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας ως μέσο "τιμωρίας" των πονηρών Ρώσων. Και παρόλο που, όπως ένας από τους προέδρους μας έγραψε, «η Ουκρανία δεν είναι Ρωσία», οι Ουκρανοί υποστηρίζουν τους Ρώσους λόγω της απροθυμία τους να αποδεχτούν «Πρώτο στην Εκκλησία». Και δεν είναι καθόλου θέμα εθνικών ή πολιτικών συμπαθειών, απλά θυμόμαστε καλά τι είπε ο Χριστός γι 'αυτό: «οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος·(Ματθ. 20, 25-27)

Η σταθερότητα για τις "Νέες Χώρες" εξασφαλίζεται με την αναγνώριση της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας;

«Ποτέ δεν θα πρέπει να εμπλακούμε σε σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για το ουκρανικό ζήτημα, διότι αυτό θα είχε συνέπεια τον δικό μας διχασμό, την δική μας μετά προβληματική σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο;".

Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο, η Ελληνική Εκκλησία έχει συμφωνήσει ότι το Φανάρι δεν πρόκειται ποτέ να εγείρει πρόβλημα στις «Νέες Χώρες».

Οι Μητροπόλεις στα εδάφη που εντάχθηκαν στο Ελληνικό Κράτος μετά τους Βαλκανικούς πολέμους στις αρχές του 20ού αιώνα, δηλαδή μετά το σχηματισμό της Ελληνικής Εκκλησίας (1850), εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Αυτά είναι τα εδάφη της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών στο βόρειο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα, έχουν διπλή εξάρτηση και από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και από την Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία ρυθμίστηκε από τις συμφωνίες του 1928. Μέχρι στιγμής, η εξάρτηση αυτών των Επισκοπών από την Κωνσταντινούπολη είναι μάλλον ισχυρή. Στην πραγματικότητα, το καθεστώς αυτών των Επισκοπών σχεδόν δεν διαφέρει από το καθεστώς άλλων Επισκοπών της ελληνικής εκκλησίας. Και κατά πάσα πιθανότητα, από ότι φαίνεται οι Έλληνες θέλουν να συνεχιστεί αυτό. Κατά συνέπεια, καθορίζεται η τιμή της συναλλαγής για την αναγνώριση του Τόμου Αυτοκεφαλίας - οι Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών».

Και αυτές δεν είναι ενέργειες του παρασκηνίου ή "κρυφές συνομιλίες". Αυτή είναι η ανοικτή εισήγηση ενός Ιεράρχου στην Σύνοδο της Ιεραρχίας των Επισκόπων! Είναι μια τέτοια εμπορική συναλλαγή κατάλληλη γι΄αυτό το επίπεδο Εκκλησίας;

Είναι η νομιμοποίηση του σχίσματος ένα χρέος για την Ορθοδοξία;

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος ισχυρίζεται ότι το Φανάρι ήρθε στην Ουκρανία "για να λύσει ένα θέμα που αλλιώς δεν είναι δυνατόν να λυθεί. Ενεργεί έτσι, διότι αυτή είναι η διακονία του, αυτό είναι το χρέος του εντός της Ορθοδοξίας.» .

Ναι, το Φανάρι ήρθε σε μας, στο σπίτι μας και στη χώρα μας. Ωστόσο, όλα τα όμορφα λόγια και οι δηλώσεις του Επικεφαλής και των Ιεραρχών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως οδήγησαν σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα: το Φανάρι έλυσε τα προβλήματα των σχισματικών και δημιούργησε προβλήματα στους πιστούς της κανονικής Εκκλησίας!

Ένα από τα κύρια επιχειρήματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου υπέρ των πράξεών του στην Ουκρανία είναι η ενοποίηση της Ορθοδοξίας στη χώρα και η ενότητα των Ορθοδόξων Ουκρανών. Τι έχουμε ως αποτέλεσμα; Η κατάσταση που είχαμε πριν από τον Τόμο, δηλαδή η βαθιά διάλυση και εχθρότητα, να αυξηθούν σημαντικά.

Έτσι, αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα για το οποίο μίλησε ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος;

Ισχύει ο κανόνας "μία πόλη - ένας επίσκοπος";

" Η απόδοση της Αυτοκεφαλίας είναι προνόμιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δεν αναιρεί, όμως, την οντότητα και την παρουσία του Ονουφρίου και της εκκλησιαστικής παρουσίας των Ρώσων στην Ουκρανία. Αυτή δεν θίγεται. Δεν αλλάζει το καθεστώς της, δεν τους αφορίζει, δεν τους οδηγεί στο σχίσμα».

Με αυτή τη δήλωση, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος λέει σαφώς ότι το Φανάρι εφαρμόζει το σενάριο της Εσθονίας στην Ουκρανία, σύμφωνα με το οποίο η Μητέρα Εκκλησία δημιουργεί μια παράλληλη εκκλησιαστική δομή, η οποία προφανώς παραβιάζει τον Ιερό Κανόνα: «μία πόλις - ενας επίσκοπος». Και δεν τίθεται καν το ζήτημα της νομιμότητας των διαταγμάτων της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας και το γεγονός ότι αυτή η δομή δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζεται Εκκλησία.

Το πρόβλημα είναι ότι οι "δημιουργοί και θεματοφύλακες των κανόνων", όπως το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης θέλει να ονομάζεται, παραβιάζει ανοιχτά αυτούς τους Κανόνες, πρώτα στην Εσθονία και τώρα στην Ουκρανία. Και αυτό συμβαίνει, παρά το γεγονός ότι επανειλημμένα οι Ιεράρχες του Φαναρίου έχουν υποσχεθεί ότι δεν θα δημιουργήσουν παράλληλη δικαιοδοσία στην Ουκρανία, όπως για παράδειγμα, ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού Ιώβ, ο οποίος το έχει δηλώσει πολλές φορές. Το 2016, κατά την επίσκεψή του στην Ουκρανία, δήλωσε τα εξής: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν σκοπεύει να δημιουργήσει άλλη παράλληλη δικαιοδοσία στην Ουκρανία, διότι μια τέτοια μη κανονική κατάσταση θα επιδεινώσει μόνο το πρόβλημα».

Είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό το γεγονός ότι οι Έλληνες θεωρούν ότι είναι φυσιολογικό να θεωρηθεί η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας, ως μέσο "τιμωρίας" των σκληρών Ρώσων.

Στις 2 Νοεμβρίου 2018, ήδη εν μέσω της κρίσης που προκάλεσε η Κωνσταντινούπολη, ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος Ιώβ δήλωσε: «Σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, δεν μπορούν να υπάρχουν δύο παράλληλες Εκκλησίες στην ίδια επικράτεια. Εάν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο κάποιοι επιθυμούν να εκφράζονται ανεξάρτητα - όποιος δηλαδή δεν θέλει την ουκρανική Αυτοκεφαλία μπορεί να παραμείνει ως η Ρωσική Εξαρχία. Αυτό δεν είναι ξεκάθαρο, είναι απλώς αντικανονικό. Σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, στην επικράτεια ενός κράτους θα πρέπει να υπάρχει μόνο μία Ορθόδοξη Εκκλησία και αυτή η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να ενώσει όλους ".

Η πραγματικότητα και οι δηλώσεις του Έλληνα Επισκόπου λένε ότι στα μάτια του Φαναρίου και μέρους της Ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι ακριβώς μια παράλληλη δικαιοδοσία. Και φαίνεται ότι ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος δεν αισθάνεται καθόλου άβολα με αυτό.

Τι είναι το πιο σημαντικό: Η ενότητα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ή η ενότητα με τον Χριστό;

Η όλη ουσία των αποφάσεων της Συνόδου της Ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας και η θέση των Επισκόπων όπως ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος εκφράζεται στο ακόλουθο χωρίο: «Υπερασπιζόμαστε οι πάντες το άρθρο 3 του Συντάγματος, μη επιθυμώντας να αλλάξει.

Όπως σωστά είπε ο Πρόεδρος της σημερινής Ελληνικής Βουλής, αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει με τη σχέση Κράτους και Εκκλησίας, έχει να κάνει με την ενότητα της Εκκλησίας μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μια ενότητα που δεν επιτρέπεται να διασαλεύσουμε, δεν δυνάμεθα να διακυβεύσουμε επ’ ουδενί, διότι αφορά στην ενότητα του Σώματος της Εκκλησίας μας, της ίδιας μας της Ιεραρχίας».

Πριν από αυτή τη φράση, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος αναφέρει ως ιδιαίτερα θετικό παράδειγμα το γεγονός ότι οι Επισκόποι των «Νέων Χωρών» συμμετείχαν στη Σύνοδο του Φανάρι, αλλά αν δεν αναγνωριστεί η Ουκρανική Αυτοκεφαλία, δεν θα μπορέσουν να συμμετάσχουν σε αυτήν. Έτσι, οι σχέσεις μεταξύ Φαναρίου και Ελλάδας θα διακοπούν, κάτι που, σύμφωνα με τον Επίσκοπο, δεν μπορεί να επιτραπεί, επειδή κάθε Ελληνας ονειρεύεται την αναβίωση του Βυζαντίου, το σύμβολο του οποίου είναι το Φανάρι.

Σε αυτή τη νεο-αυτοκρατορική λογική, το "Ουκρανικό πρόβλημα" είναι απλά μία υποτιμημένη τιμή διαπραγμάτευσης, η οποία πρέπει να πληρωθεί για το μεγαλείο της ελληνικής ιδέας. Το γεγονός ότι δεν εναρμονίζεται με τους Κανόνες της Εκκλησίας και τις αρχές του Ευαγγελίου δεν φαίνεται να ενοχλεί πάρα πολύ λίγους Έλληνες Ιεράρχες.

Φυσικά, ο καθένας δεν σκέφτεται όπως ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος. Υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι στην Ελλάδα που καταλαβαίνουν ότι ο δρόμος που έχουν επιλέξει οι υποστηρικτές του Φαναρίου είναι ο δρόμος της πλήρους αυτοκαταστροφής.

Αλλά οι επίσκοποι που καθοδηγούνται στις αποφάσεις τους από τα επιχειρήματα που δόθηκαν στην ομιλία του Μητροπολίτη Δημητριάδος, έχουν ήδη διαχωριστεί από την κοινωνία με δεκάδες εκατομμύρια Ορθόδοξων ρωσικών και ουκρανικών Εκκλησιών. Τώρα που οι σχισματικοί της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία της Ελλάδας, ένα σχίσμα όχι μικρότερο από το Μέγα Σχίσμα του 1054 μπορεί να τινάξει την παγκόσμια Ορθοδοξία.

Τι έχουν να πάρουν σαν αντάλλαγμα; Την αμαρτία του σχίσματος, η οποία δεν εξαλείφεται ούτε με μαρτύριο, όπως είπε κάποτε ο Έλληνας Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Και τα όνειρα μιας αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;

Στην ιστοσελίδα της Ενωσης Ορθοδόξων Δημοσιογράφων έχει γραφεί επανειλημμένα: Γιατί τόσοι πολλοί Ουκρανοί (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί) υποστηρίζουν τα συνθήματα: «Δόξα στην Ουκρανία», «η Ουκρανία είναι πάνω απ 'όλα» όπως και άλλα για ένα δοξασμένο έθνος;

Όλα είναι απλά: Δοξάζοντας το έθνος, ο "μικρός Ουκρανός" δοξάζει τον εαυτό του στο πρόσωπό του, όταν είναι περήφανος για το έθνος - είναι περήφανος για τον εαυτό του.

Αυτή δεν είναι και η λογική των Ελλήνων Ιεραρχών, οι οποίοι υπολογίζουν περισσότερο τους δεσμούς τους με το Φανάρι και το μεγαλείο του Ελληνισμού και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας; Δεν βλέπουν ότι η «υποτελής στάση» τους, βλάπτει την Οικουμενική Εκκλησία και καταστρέφει την Ορθοδοξία;

Θα θέλαμε να τους υπενθυμίσουμε ότι πριν από 500 χρόνια έκαναν ήδη ένα θανατηφόρο λάθος, προσπαθώντας να κάνουν έναν «μικρό συμβιβασμό» για να σώσουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να συμφωνήσουν με τους «δυτικούς εταίρους» στο πρόσωπο του Πάπα, την Ένωση των Εκκλησιών στη Φλωρεντία. Θυμόμαστε όλοι πολύ καλά τις συνέπειες - την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την καταστροφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Και σήμερα, προσπαθώντας και πάλι να εκπληρώσουν τα όνειρα της αναβίωσης της «Οικουμένης», ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και μια ομάδα ονειροπόλων Επισκόπων έσπευσαν να φτάσουν σε μια νέα ένωση - αυτή τη φορά βασισμένη με την υποστήριξη των ξένων ισχυρών εταίρων.

Η ιστορία είναι κυκλική και για όσους δεν έχουν μάθει από τα παλιά παθήματα, προσφέρονται εμπρός τους νέα.

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και είναι αδύνατο να καταστραφεί, αλλά είναι και δυνατόν να απομακρυνθούμε από αυτό.

Ακόμα, ορισμένοι Ιεράρχες της Ελλάδας έχουν την ευκαιρία να στρέψουν τα μάτια τους μακριά από το Φανάρι και να τα γυρίσουν προς τον Χριστό. Θα πάρουν αυτή την ευκαιρία;

Πηγή: spzh.news