Άκυρη η απόφαση χωρίς ψηφοφορία

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὑπεβίβασε τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δεχόμενος ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ ψευδοχειροτονηθέντος Ἐπιφανίου δῶρον…

 

Γράφει ὁ  Παναγιώτης Κατραμάδος

Τραγικὰ γεγονότα ἐξετυλί­χθησαν κατὰ τὴν πρόσφατον ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 2019. Ἡ Ἱεραρχία παρουσιάζεται ὡς νὰ ἀπεφάνθη ἐπὶ τοῦ «Οὐκρανικοῦ» ἄνευ ἀποφάσεως! Αὐτὸ καταδεικνύει τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν αὐτῆς:

«(Ὁ Μακαριώτατος)…εἰσηγήθηκε «τὴν ἀναγνώρισιν ὑπὸ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς ἀνεξαρτήτου Δημοκρατίας τῆς Οὐκρανίας». Ἐπηκολούθησε ἐποικοδομητικὸς διάλογος καὶ τοποθετήσεις πολλῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καὶ ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάσισε, ὅπως ἀποδεχθῆ τὴν ἀπόφαση τῆς παρελθούσης Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τὴν εἰσήγηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἤτοι ἀναγνωρίζει «τὸ κανονικὸ δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν παραχώρηση τοῦ Αὐτοκεφάλου, καθὼς καὶ τὸ προνόμιο τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ χειρισθῆ περαιτέρω τὸ ζήτημα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», ἐνῶ ἑπτὰ Μητροπολίτες ἐζήτησαν τὴν ἀναβολὴ λήψης Ἀποφάσεως».
Διαφαίνεται ἤδη εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν μία σύγχυσις! Ἀναρωτιέται κανείς: ἔγινε ἢ ὄχι δεκτὴ ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου; Ἂν ἔγινε δεκτή, τότε δὲν εἶναι ἀνακόλουθον τὸ γεγονὸς ὅτι γίνεται ἀναφορὰ εἰς τὴν ἀπόφασιν τῆς ΔΙΣ; Ἢ δὲν θὰ ἔπρεπε ἔστω νὰ ἀναγράφεται μὲ σαφήνεια ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος ἔχει εἰς τὸ ἑξῆς πλήρη κοινωνίαν μὲ τὴν «Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας»;

Εἶναι περισσότερον ἀπὸ προφανὲς ὅτι αὐτὴ ἡ ἀσάφεια ἀποτυπώνει τί πραγματικὰ συνέβη εἰς τὴν Ἱεραρχίαν: δὲν ἐλήφθη ἀπόφασις, διότι δὲν ἔγινε ψηφοφορία καὶ τοιουτοτρόπως ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου δὲν ἔτυχεν ἐγκρίσεως ἢ ἀπορρίψεως. Τοιουτοτρόπως συν­εχίζει νὰ εὑρίσκεται ἐν ἐνεργείᾳ, τρόπον τινά, ἡ προσωρινὴ ἀπόφασις τῆς ΔΙΣ. Αὐτὸ ὅμως σημαίνει ὅτι ἡ ὑποτιθεμένη «ἀπόφασις» τῆς Ἱεραρχίας δὲν ὑφίσταται, διότι κατεπατήθη ἡ παράγραφος 3 τοῦ ἄρθρου 6 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὁρίζει:

«Αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱ.Σ.Ἱ. λαμβάνονται κατὰ πλειονοψηφίαν τῶν παρόντων, νικώσης ἐν ἰσοψηφίᾳ, ἐπὶ φανερᾶς ψηφοφορίας, τῆς ψήφου τοῦ Προέδρου αὐτῆς. Ἐπὶ ζητημάτων ὅμως θεμελιώδους κατὰ τὴν κρίσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας σημασίας καὶ σπουδαιότητος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς τῆς ἐπιβολῆς ποινῆς Ἀφορισμοῦ καὶ τῆς ἀσκήσεως κατ’ Ἐκκλησιαστικὴν οἰκονομίαν συγκαταβάσεως καὶ ἐπιεικείας τῆς Ἐκκλησίας, αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται διὰ πλειονοψηφίας τῶν 2/3 τουλάχιστον τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας».

Εἰς τὴν συγκεκριμένην περίπτωσιν ὄχι μόνον δὲν διενεργήθη φανερῶς ἢ μυστικῶς ψηφοφορία, ἀλλὰ καθόλου! Αὐτὸ εἶναι παράβασις ὄχι μόνον τῶν Ἱ. Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ὁρίζουν ὅτι «ἡ γνώμη τῶν πλειόνων κρατείτω», ἀλλὰ καὶ παράβασις τοῦ Νόμου τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καὶ κλονισμὸς τῆς ἐμπιστοσύνης μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, καθὼς ὁ Καταστατικὸς Χάρτης ἔχει συν­ομολογηθῆ καὶ ἐπικυρωθῆ ὡς ἡ βάσις λειτουργίας τῆς Ἐκκλησίας ἐντὸς τῆς εὐνομουμένης Ἑλλαδικῆς ἐπικρατείας.
Εἶναι γνωστὴ ἡ τακτικὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος καὶ ἄλλοτε συνεκάλεσε τὴν Ἱεραρχίαν «πρὸς ἐνημέρωσιν» καὶ ὄχι «πρὸς ἀπόφασιν», ὅπως διὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Πρόκειται διὰ μὴ σεβασμὸν εἰς τὰ θέσμια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ παράβασιν τῶν ἁρμοδιοτήτων του συμφώνως πρὸς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην. Ἡ Ἱεραρχία δὲν εἶναι ὑπηρετικὸν ὄργανον τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θεσμοῦ, ἀλλὰ κυρίαρχον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας! Ἑπομένως ἐκεῖνο ἀποφασίζει καὶ ὄχι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἢ ἡ ΔΙΣ! Διότι εἴμεθα εἰς τὸ «ἴδιο ἔργον θεαταί»: ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πολλάκις κατὰ τὴν ἑνδεκαετῆ θητείαν του ἔχει προσυνεννοηθῆ μὲ τὸν Πατριάρχην ἢ τὸν Ὑπουργόν, ἐν συνεχείᾳ ἐκμαιεύει ἀπὸ τὴν ΔΙΣ μίαν ἀπόφασιν καὶ συγκαλεῖ τὴν Ἱεραρχίαν, διὰ νὰ τὴν ὁδηγήση ἐκεῖ ποὺ ἐπιθυμεῖ ἐπικαλούμενος ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ ἢ τῶν Ἐπιτροπῶν! Ὅλα αὐτὰ ἄνευ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ!

Δηλαδὴ ἡ ΔΙΣ καὶ ἡ ὅποια Ἐπιτροπὴ (ποὺ ὡς θεσμοὶ δὲν προβλέπονται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες) χρησιμοποιοῦνται ὡς ἄλλοθι, διὰ νὰ ὑπερβαίνη τὸν σκόπελον τῆς Ἱεραρχίας.

Τοιουτρόπως ἡ σύγκλησις τῆς Ἱεραρχίας δὲν ἔχει νόημα καὶ ἀπαξιώνεται ὁ θεσμὸς τοῦ Ἀρχιερέως, ὁ ὁποῖος εἶναι τὸ θεμέλιον τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος, τόσον ἀπαραίτητος ὥστε ἀκόμη καὶ ἡ Σύνοδος νὰ μὴ δύναται νὰ ἐπέμβη εἰς οἱανδήποτε Ἐπισκοπήν, παρὰ μόνον δι’ ἐκλογὴν ἢ καθαίρεσιν τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου. Ὁ εὐτελισμὸς τῆς Ἱεραρχίας ἔγκειται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι καταντᾶ συνάθροισις «καφενείου», ὅπου ὁ καθεὶς λέγει ὁ,τιδήποτε ἐπιθυμεῖ, προκειμένου τύποις νὰ ὑπάρχη ἐλευθερία τοῦ λόγου, ἀλλὰ εἰς τὸ τέλος τῆς ἡμέρας τὰς κλεῖς αὐτοῦ κατέχει ὁ ἰδιοκτήτης, ποὺ ἔχει προαποφασίσει χωρὶς νὰ συναποφασίζη. Ἡ ψηφοφορία εἶναι ἀπαραίτητος ὄχι μόνον, διὰ νὰ τηροῦνται οἱ Ἱ. Κανόνες καὶ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης, ἀλλὰ κυρίως ἐπειδὴ ἀπαιτεῖται ἡ ἀνάληψις τῆς εὐθύνης ἀτομικὰ καὶ συλλογικὰ ἀπὸ τὸν κάθε Ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπόδειξις τῆς καταπτώσεως τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ εἶναι αἱ πρόσφατοι ἐκλογαὶ Ἀρχιερέων. Ἐξελέγησαν τρεῖς Μητροπολῖται, ὁ Φθιώτιδος Συμεών, ὁ Καλαβρύτων Ἱερώνυμος καὶ ὁ Λήμνου Ἱερόθεος, διὰ τοὺς ὁποίους εἶχεν ἤδη προαναγγελθῆ ἀπὸ μέσα ἐνημερώσεως ἡ ἐκλογή των πρὸ διμήνου! Συγκεκριμένα μεγάλη τοπικὴ ἐφημερίς τῆς Φθιώτιδος εἶχε τότε γράψει μὲ πηχυαίους τί­τλους «Αὐτὸς εἶναι ὁ νέος Μητροπολίτης μας», τοποθετοῦσα φωτογραφίαν τοῦ Σεβ. Συμεών, τότε ἀκόμη πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς. Ποῖος ὁ λόγος, ἑπομένως, νὰ συγκαλῆται ἡ Ἱεραρχία, ἂν αἱ ἀποφάσεις εἶναι προειλημμέναι κατὰ πῶς ἀποφασίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Διότι, ἐγράφη δημοσίως ὅτι πρὸ ἡμερῶν ἐπεσκέφθη τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον νέος Μητροπολίτης, διὰ νὰ τοῦ προτείνη κάποιον ὑποψήφιον καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τὸν ἐδίωξε κακὴν κακῶς. Ποῖος ὁ λόγος νὰ τὸν ἀποπέμψη, ἐνῶ θὰ ἠδύνατο ἁπλῶς νὰ τοῦ εἴπει «Ἀδελφέ, δὲν ἀποφασίζω ἐγώ, ἀλλὰ ἡ Ἱεραρχία»; Δὲν ἀποφασίζει ὅμως ἡ Ἱεραρχία…

Πῶς ἄλλωστε νὰ ἀποφασίση ἐν μέσω πιέσεων καὶ ἐκβιασμῶν; Εἴμεθα ὅλοι μάρτυρες κατὰ τὸ προηγούμενον διάστημα τῶν ἐπισκέψεων τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβεως κ. Πάιατ εἰς Μητροπολίτας ἀλλὰ καὶ τῆς ἀφίξεως εἰς τὴν Ἑλλάδα τοῦ ΥΠΕΞ τῶν ΗΠΑ κ. Πομπέο, ποὺ ἐκκλησιάσθη εἰς τὸν Καθεδρικὸν τῶν Ἀθηνῶν, παραμονὰς τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας. Κάτι φαίνεται ἐγνώριζεν ὁ Πατριάρχης Κων/λεως, ὅταν ἀπὸ τὸν Ἰούνιον διελάλει ὅτι «πρώτη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ ἀναγνωρίση»… Καὶ αὐτὰ ὅλα ἦσαν μόνον ὅσα εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Ποῖος γνωρίζει τί συνέβη εἰς τὸ σκότος;

Ἢ μήπως νὰ προσπεράσωμεν τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἑλληνικὴ ἐφημερὶς τῆς Ἀμερικῆς «Ἐθνικὸς Κήρυκας», ἰδιοκτήτης τῆς ὁποίας εἶναι ὁ ἀν. ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Ἀντώνης Διαματάρης, εἰς ἄρθρον τοῦ κ. Καλμούκου ἔγραφε πρὸ ἑβδομάδος:

«Ὄφειλε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος στὴν πρώτη κι ὅλας Λειτουργία του, ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀνακήρυξη τῆς Αὐτοκεφαλίας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο, νὰ μνημονεύσει κανονικὰ τὸ ὄνομα τοῦ Προκαθημένου της Ἐπιφανίου»!

Παρὰ τὸ ἀπίστευτον παρασκήνιον, τελικῶς, ἐκερδήθη κάτι σπουδαῖον: ἀπόφασις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐτέθη ὑπὸ ἀμφισβήτησιν καὶ ἐθεωρήθη ἀναγκαία ἡ ἀπόφασις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὸ μέλλον οἱοσδήποτε Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης δύναται νὰ ἐπικαλεσθῆ τὸ ἱστορικὸν προηγούμενον, δηλ. νὰ τίθεται ὑπὸ κρίσιν ἡ ἀπόφασις τοῦ Φαναρίου, παρὰ τὰς ἐπ’ αὐτοῦ ἀντιρρήσεις τοῦ Σεβ. Ναυπάκτου, τοῦ ὁποίου ἡ πρότασις διὰ τὴν λύσιν τοῦ «Οὐκρανικοῦ» δὲν εἶχε καμίαν ἐπιτυχίαν εἰς τὴν συνεδρίασιν τῆς Ἱεραρχίας.

Ὁ ἴδιος καὶ ὁμόφρονες Μητροπολῖται κατεφέρθησαν κατὰ τοῦ «ἡγεμονισμοῦ» τῆς Μόσχας ἀδιαφοροῦντες διὰ τὸ «πρῶτος ἄνευ ἴσων» τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ τὴν ὑπ’ αὐτοῦ μετάδοσιν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τὸν οὐνίτην κ. Ποροσένκο. Τὸ πλέον σημαντικὸν ὅμως ἦτο ὅτι δὲν ὑπάρχει εἰς τὴν εἰσήγησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅπως καὶ εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱεραρχίας, καμία ἀναφορὰ εἰς τὴν ἱερωσύνην τῶν ψευδοαυτοκεφάλων τῆς Οὐκρανίας, τῆς ὁποίας τὴν ἀναγνώρισιν εἰσηγήθη.

Ἡ εἰσήγησις ὅμως δὲν ἐπέχει θέσιν ἀποφάσεως καὶ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας δὲν ὑπάρχει, διότι δὲν ὑπάρχει ἀπόφασις «διὰ βοῆς». Ὀφείλουν οἱ Ἱεράρχαι νὰ ζητήσουν ἐπανασύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία πρῶτα θὰ ἀποφανθῆ διὰ τὴν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ τῶν Οὐκρανῶν καὶ ἔπειτα θὰ θέση εἰς ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΝ τὸ ζήτημα τοῦ Αὐτοκεφάλου.

orthodoxostypos