π.Ιερόθεος Σουρβανός και άγιος Πορφύριος

"Έρχομαι και του κάνω παρέα. Κάθομαι στ' αριστερά του μαξιλαριού του".

Ο π. Ιερόθεος ήταν για τρεις μήνες πολύ άρρωστος. Χωρίς φωνή, με πάρεση, κλεισμένος στο δωμάτιό του δεν μπορούσε να δεχθεί άνθρωπο. Ωστόσο, η ανιψιά του, η κ. Πολυξένη Πολλάτου, επέμενε να τον δει λέγοντας στην αδελφή του ότι του φέρνει ένα σημαντικό μήνυμα. Μπήκε, λοιπόν,  στο δωμάτιό του και τον βρήκε σε κακή κατάσταση.

“ Θείε, ήρθε μια πνευματική κόρη του π. Πορφυρίου και μου είπε ότι έχει καλά νέα για σένα από τον Γέροντα. Να μην στενοχωριέσαι και σύντομα θα γίνεις καλά. Και αυτός έρχεται και σου κάνει παρέα. Και μάλιστα ξέρεις πού κάθεται; Στ' αριστερά του μαξιλαριού σου, όπως είπε”. Μόλις άκουσε αυτό, κυριολεκτικά πετάχτηκε από το κρεβάτι και πήρε μιαν εικόνα του Αγίου Πορφυρίου που είχε στ' αριστερά του μαξιλαριού του και άρχισε να την ασπάζεται. Αυτό ήταν προάγγελος της αποθεραπείας του, γιατί σύντομα, με λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου, από το Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, επανήλθε και η υπέροχη φωνή του. Και η κ. Πολυξένη θυμάται πώς γνώρισε και αυτή, αλλά και ο π. Ιερόθεος τον Άγιο Πορφύριο. Νεαρός τότε ο π. Ιερόθεος, με το όνομα Γεράσιμος Σουρβάνος, πριν καταταγεί στο ναυτικό, πήγε να πάρει την ευχή του π. Πορφυρίου. Στη Πολυκλινική Αθηνών των αδελφών Αλιβιζάτου, στο μικροβιολογικό εργαστήριο, δούλευε η θεία του, Αλεξάνδρα Κανελάτου, η οποία του είχε μιλήσει για τον αγιασμένο ιερέα. Είχε ακούσει ότι ο ακαδημαϊκός Αμίλκας Αλιβιζάτος, όταν γνώρισε εκείνο τον ιερέα, τριαντατετράχρονο, εξεπλάγη και ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο να τον τοποθετήσει -αυτόν που είχε πάει μόνο στην πρώτη Δημοτικού-εφημέριο στην Πολυκλινική Αθηνών, στην Ομόνοια. Ο π. Πορφύριος βρισκόταν εκεί επί 33 χρόνια (1940 -1973). Πήρε, λοιπόν, την ευχή του και όποτε ο νεαρός ναύτης είχε έξοδο, έφευγε από τον Πειραιά και πήγαινε στον Άγιο Γεράσιμο στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου έψαλλε στις θείες ακολουθίες που τελούσε ο Άγιος Πορφύριος. Είχε αρχίσει μια θεϊκή σχέση που θα κρατούσε για πάντα. Με την ευχή αυτού του μεγάλου Αγίου της εποχής μας, όταν ο Γεράσιμος αποστρατεύτηκε, χειροτονήθηκε παίρνοντας το όνομα Ιερόθεος. Κι όπως ο Άγιος Πορφύριος, είχε κι ο π. Ιερόθεος μιαν αύρα του Αγίου Πνεύματος και ένα θείο χαμόγελο για όλους τους κουρασμένους ανθρώπους που τον πλησίαζαν .