«ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ»( Ο ήλιος νεφανίσκει)

Γοητευμένοι...

Όπως και στους στίχους του Πάμπου σε αυτό μας το τραγούδι, συχνά ασήμαντα συννεφάκια θολώνουν τον ουρανό μας και μας παρασύρουν σε μια ψευδαίσθηση πως τα πάντα γύρω είναι μουντά, πως μας… «αρρώνουν» απειλητικά!
Ευτυχώς όμως υπάρχουν Άγγελοι που με τα λόγια, το παράδειγμα αλλά και την ίδια τους την ζωή μας δείχνουν το δρόμο προς το φως.
Τον πιο φωτεινό δρόμο, την πιο καθαρή Ανατολή εμένα μου την έδειξε ο Στέλιος Πισής. Τι και αν "η ζωή του χάρισε μόνο μαύρα κραγιόν"*, αυτός φτιάχνει με τις μουσικές και τη σοφία του, τους πιο πολύχρωμους και λαμπερούς πίνακες χαρίζοντας μας ελπίδα, χαρά, αισιοδοξία.
Στέλιο μου να μας ζήσεις!
Τώρα όσον αφορά το περιεχόμενο του βίντεο, πρόκειται για το ίδιο τραγούδι που είχα ανεβάσει πρόσφατα, με εμένα να το συνθέτω ποδηλατώντας. Μόνο που αλλάξαμε τον τίτλο και αντί «Ο Ήλιος Νεφανίσκει» το βαφτίσαμε πιο λιτά ως «Το Σύννεφο».
Με την 15χρονη Μαρίνα Βερζανλή. Χωρίς όργανα, χωρίς σάλτσες, ώστε να αναδειχθεί το μεγάλο ερμηνευτικό ταλέντο της.
Υ.Γ. Η Μαρίνα είναι από την Λάρνακα και έτσι για να μην κουβαλώ αυτήν και τους γονείς της 2 ώρες στη Λεμύθου, μοιράσαμε την απόσταση και η ηχογράφηση έγινε στο σπίτι μου στη Λεμεσό.
Κώστας Κακογιάννης

μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
ερμηνεία ΜΑΡΙΝΑ ΒΕΡΖΑΝΛΗ & ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ


Σύννεφον πά’ στον ουρανόν
θωρώ μαραζωμένο
Μα τα μματούθκια σου θωρούν
λιοντάρι θυμωμένο
Πάνω στου ανέμου τα φτερά
βουρά σε να σε πιάσει
Αρρώνει σου τζι αροθυμάς
τζιαι σκοτεινιάζ’ η πλάση
Που μες στα νέφη ολόφωτος
ο ήλιος νεφανίσκει
Βάλλει σε στην αγκάλην του
τζι ο φόος σου μαρανίσκει
Άμα διψάσεις για νερό,
φέρνω να σε δροσίσω
Τζι αν πεθυμήσεις τον χορό,
θα ’ρτω να τραουδήσω
* Με αυτή τη φράση θα επανέλθω γιατί είναι τα λόγια ενός κοριτσιού που μας άφησε