Ἄν μία μέρα ἡ Κύπρος χανόταν, θὰ μποροῦσε νὰ ζωντανέψῃ ὁλάκερη μέσα ἀπ’ τὸ ἔργο τοῦ γέρο-Κάσιαλου, τοῦ μεγάλου κι ἴσως τελευταίου λαϊκογράφου τῆς Κύπρου…
Στὶς 30 αὐγούστου τοῦ 1974, ὁ Κύπριος λαϊκὸς καλλιτέχνης [χαράκτης καὶ ζωγράφος] Μιχάλης Κάσιαλος, ὁ «Θεόφιλος» τῆς Κύπρου, πέθανε μετὰ τὴν κτηνώδη ἐπίθεσι ποὺ δέχθηκε στὶς 16/8 ἀπό τοὺς τούρκους εἰσβολεῖς στὸ σπίτι του στὴν κατεχόμενη μέχρι σήμερα Ἄσσια. Ὁ ἀνυπεράσπιστος γέροντας,[89 ἐτῶν] ἔμεινε γιὰ μερικὲς ἡμέρες ἀβοήθητος, μέχρι ποὺ μεταφέρθηκε στὸ νοσοκομεῖο τῆς Λάρνακας. Στὸ σύντομο διάστημα ποὺ νοσηλεύτηκε, μία μέρα πρὶν ξεψυχήση, περιέγραψε τὴν τουρκικὴ βαρβαρότητα, τὸ πῶς χύμηξαν στὸ σπίτι του μὲ προτεταμένα τὰ ὅπλα τους ἀπαιτῶντας νὰ τοὺς δώσῃ χρήματα.
Τοὺς ἔδωσε ὅ, τι εἶχε [δέκα λίρες] ἀλλά ἐκεῖνοι ἔκαναν τὸ σπίτι ἄνω κάτω, μὴ πιστεύοντάς τον ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΣΙΑΛΟΣ Ο ΘΕΟΟΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ καὶ στὸ τέλος ξέσπασαν πάνω στὸ γέρικο κορμὶ, κτυπώντας το ἀλύπητα μὲ τοὺς ὑποκόπανους τῶν ὅπλων τους, προκαλῶντας του κατάγματα καὶ βαρειὲς κακώσεις.
Σίγουρα ἐκεῖνο τὸ πρωινὸ, εἰσβάλοντας στὸ ταπεινό σπίτι τοῦ Κύπριου λαϊκοῦ καλλιτέχνη, γνώριζαν ὅτι ἐκτός ἀπό τὴν ψυχὴ του, μαχαίρωναν καὶ τὴν σκλαβωμένη βόρεια Κύπρο, ὁλόκληρη τὴν Κύπρο, στοχεύοντας στὶς πολιτιστικὲς της ρίζες καὶ παραδόσεις, ἀξίες ποὺ φθονοῦσαν καὶ ἤθελαν νὰ καταστρέψουν καὶ διαγράψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου