Γιατί αν εσύ μας εγκαταλείψεις πού άραγε θα προστρέξουμε;
Και τότε τί θα γίνουμε, ω Παναγία Θεοτόκε, σι που είσαι η πνοή και ζωή των Χριστιανών;
Όπως το σώμα μας έχει την αναπνοή ως απόδειξη της ζωής, έτσι και το πανάγιον όνομά σου προφερόμενο συνεχώς από τους δούλους σου κάθε στιγμή, σε κάθε τόπο και με κάθε τρόπο, δεν θα είναι μόνο απόδειξη, αλλά θα προκαλεί τη ζωή και τη χαρά και τη βοήθεια.
Ποιος άλλος μετά τον Υιό σου φροντίζει το ανθρώπινο γένος όπως εσύ;
Ή ποιος με τέτοιο τρόπο μετέχει στις δικές μας θλίψεις;
Ποιος με τόση ταχύτητα μας απαλλάσσει από τους επερχόμενους πειρασμούς;
Ποιος τόσο πολύ ακούει τις ικεσίες και υπερασπίζεται τους αμαρτωλούς;
Ποιος υποστηρίζει τόσο πολύ τους αδιόρθωτους;
Επειδή εσύ έχεις μητρική παρρησία και δύναμη προς τον Υιό σου, εμάς τους καταδικασμένους λόγω των αμαρτιών μας, που δεν τολμούμε να κοιτάξουμε προς το ύψος του ουρανού, με τις προσευχές και τις μεσιτείες σου, και μας σώζεις και μας λυτρώνεις από την αιώνια κόλαση.
Γι’ αυτό ο θλιμμένος προς Σε καταφεύγει, ο αδικημένος τρέχει Σε σένα· όποιος πιέζεται από συμφορές ζητά τη βοήθειά Σου. Ό,τι είναι δικό σου δεν το χωράει ανθρώπινος νους.
Ποιο άλλο γένος ανθρώπων εκτός από τους χριστιανούς απόλαυσε τόσο
μεγάλη δόξα, κέρδισε τόσο μεγάλη βοήθεια και τόσο μεγάλη προστασία;
Ποιος κοιτάζοντας με πίστη την Τιμία σου Ζώνη, Θεοτόκε δεν γεμίζει αμέσως με χαρά και ευχαρίστηση;
Ποιος που με πόθο την προσκύνησε έφυγε χωρίς απάντηση στο αίτημά του;
Ποιος βλέποντας την εικόνα σου δεν ξέχασε αμέσως κάθε θλίψη του;
Όσοι δε προσέρχονται στον σεπτό ναό σου στον οποίον θέλησες να βρίσκεται η Τιμία σου Ζώνη, που την κατάθεσή της σήμερα εορτάζουμε, δεν μπορούμε να περιγράψουμε τη μεγάλη χαρά, την ευφροσύνη και την απόλαυση που αξιώνονται.
Αλλ’ ω Θεοτόκε, συ είσαι η στάμνα, από την οποία ήπιαμε το δροσιστικό μάννα όλοι οι ταλαιπωρημένοι από τα δεινά! Θεοτόκε, συ είσαι η τράπεζα, από την οποία χορτάσαμε με τον άρτον της ζωής όλοι οι πεινασμένοι.
Ω Θεοτόκε, συ είσαι η λυχνία, από την οποίαν όσοι καθόμασταν στο σκοτάδι γεμίσαμε από το μεγάλο φως!
Συ Θεοτόκε έχεις από τον Θεόν τον έπαινο που σου αξίζει και σου αρμόζει.
Μην απορρίψεις και τον δικό μας ανάξιο έπαινο, τον οποίον όμως με πόθο σου προσφέρουμε.
Μην αποστραφείς τον ικετευτικό λόγο που προέρχεται από ανάξια χείλη. Αλλά, Θεοδόξαστε, αφού υπολογίσεις τον πόθο δώσε μας την συγχώρηση των αμαρτιών, την απόλαυση της αιώνιας ζωής και τη λύτρωση από κάθε βλάβη.
Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως
Ποιος κοιτάζοντας με πίστη την Τιμία σου Ζώνη, Θεοτόκε δεν γεμίζει αμέσως με χαρά και ευχαρίστηση;
Ποιος που με πόθο την προσκύνησε έφυγε χωρίς απάντηση στο αίτημά του;
Ποιος βλέποντας την εικόνα σου δεν ξέχασε αμέσως κάθε θλίψη του;
Όσοι δε προσέρχονται στον σεπτό ναό σου στον οποίον θέλησες να βρίσκεται η Τιμία σου Ζώνη, που την κατάθεσή της σήμερα εορτάζουμε, δεν μπορούμε να περιγράψουμε τη μεγάλη χαρά, την ευφροσύνη και την απόλαυση που αξιώνονται.
Αλλ’ ω Θεοτόκε, συ είσαι η στάμνα, από την οποία ήπιαμε το δροσιστικό μάννα όλοι οι ταλαιπωρημένοι από τα δεινά! Θεοτόκε, συ είσαι η τράπεζα, από την οποία χορτάσαμε με τον άρτον της ζωής όλοι οι πεινασμένοι.
Ω Θεοτόκε, συ είσαι η λυχνία, από την οποίαν όσοι καθόμασταν στο σκοτάδι γεμίσαμε από το μεγάλο φως!
Συ Θεοτόκε έχεις από τον Θεόν τον έπαινο που σου αξίζει και σου αρμόζει.
Μην απορρίψεις και τον δικό μας ανάξιο έπαινο, τον οποίον όμως με πόθο σου προσφέρουμε.
Μην αποστραφείς τον ικετευτικό λόγο που προέρχεται από ανάξια χείλη. Αλλά, Θεοδόξαστε, αφού υπολογίσεις τον πόθο δώσε μας την συγχώρηση των αμαρτιών, την απόλαυση της αιώνιας ζωής και τη λύτρωση από κάθε βλάβη.
Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου