Δεν έχω εχθρούς. Και τώρα πώς θα αγιάσω;

Ο π. Virgil Gheorghiu, Μολδαβικής καταγωγής, γράφει στο ημερολόγιό του ότι όταν ήταν 15 ετών, παραπονέθηκε στον ιερέα πατέρα του ότι έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του. 

Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής και εάν ήθελε, μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος, ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν Άγιο Βιργίλιο.
Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την αγιότητα. 

Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος. 

Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά. Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:
- "Να αγαπάς τους εχθρούς σου".
Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του, αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται ο πατέρας του, γιατί ακούει αναφιλητά.
- Τί έχεις παιδί μου;
- Πατέρα δεν έχω εχθρό... άρα δεν μπορώ να γίνω Άγιος...
Και ο πατέρας απαντά:
- Είσαι ακόμα μικρός... κάποιος εχθρός θα εμφανιστεί στην ζωή σου...
Τα φέρνει έτσι όντως η ζωή και στα 60 του χρόνια ανακαλύπτει ποιος είναι ο δολοφόνος του πατέρα του. 

Και τότε το θυμήθηκε... 

Να η ευκαιρία... 

Να τον συγχωρέσει για να βαδίσει τα πρώτα σκαλιά της αγιότητας!

Εάν όλα τα παραπάνω μοιάζουν σαν παραμύθι, δεν είναι. 

Μάλλον σαν παραμύθι μοιάζει η δική μας προοπτική να βρούμε τη δύναμη να συγχωρούμε φίλους και εχθρούς.

πηγή