Προτού οι άνθρωποι προδώσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους προδίδουν τις λέξεις και παραποιούν το νόημά τους
Διακοπές δεν σημαίνει να συνεχίζεις αυτά που σε φθείρουν. Δεν σημαίνει να κάνεις τα ίδια και τα ίδια που σε αποξηραίνουν, σε αποκαρδιώνουν, σε υποχρεώνουν να αναρωτιέσαι τι έχεις πράξει τόσο στραβά κι ανάποδα και τρέχεις σαν το σκυλί το μαύρο δίχως ελπίδα και δίχως λυτρωμό.
Προσοχή! Η κούραση, η αποκαρδίωση και η καντήφλα δεν προκαλούνται σε όλους με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους.
Αλλοι δεν θέλουν να βλέπουν δημόσια υπηρεσία ούτε σε θολή φωτογραφία τραβηγμένη από δορυφόρο και κάποιοι άλλοι λατρεύουν να εμπλέκονται σε δαιδαλώδεις διαδικασίες και καβγάδες με το Δημόσιο (κυρίως δικαστικής υφής) για να γλιτώσουν ένα λεπτό του ευρώ - αδιαφορώντας επιδεικτικά για την απώλεια του βίου τους μπροστά στα γκισέ.
Απίστευτο είναι, αλλά αληθινό: Εχουν παρατηρηθεί κρούσματα Ελλήνων πολιτών που «φτιάχνονταν» με την τρεχάλα για το Κτηματολόγιο.
Αυτοί πρέπει να μελετηθούν από διεπιστημονικές ομάδες και να κρατηθούν δείγματα από το DNA τους διότι αυτό το είδος είναι σπανιότατο.
Αν αναπαραχθεί τούτη η παράξενη φυλή μπορεί να δημιουργηθεί ένας νέος λαός, ο οποίος θα ηδονίζεται να χαροπαλεύει ατέρμονα στα θηριώδη κύματα της χαρτοφουρτούνας της ελληνόφωνης γραφειοκρατίας.
Η λέξη, λοιπόν, «διακοπές» είναι μαθηματικός τύπος και συνεπάγεται διακοπή των ψυχοφθόρων και αφαίρεση των ανούσιων.
Αν νιώθεις καλύτερα στη δουλειά παρά στο σπίτι πάρε άδεια από το σπίτι σου. Δίχως χρονοτριβή.
Η επίγνωση της ανθρώπινης φύσεως και η κατανόηση και αποδοχή της άφευκτης θνητότητός μας επιβάλλουν να μην αναβάλλουμε αυτά που οφείλουμε (στον εαυτό μας) να πράξουμε.
Η ρουτίνα σκοτώνει επειδή είναι ρουτίνα - δηλαδή μια άχρωμη, άοσμη και άγευστη διαδικασία που υποκαθιστά το πολύχρωμο τοπίο της μεγαλειώδους πραγματικότητας.
Στ' αλήθεια είναι μεγαλειώδης η πραγματικότητα, αρκεί να έχεις την πνευματική διαύγεια και την ικανότητα να την αντιληφθείς.
Διακοπές επίσης είναι και η παύση των διάφορων ψυχικών «τικ» που μας καταδυναστεύουν προσποιούμενα τους... φίλους και την παρέα.
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου