Υπήρξε μόνιμος
νοσταλγός του Θεού. Γεννήθηκε στην ένδοξη Αδριανούπολη το 1889. Τα λίγα γράμματα
που έμαθε του ήταν αρκετά για τον αγιασμό και τη σωτηρία του. Με την ευχή των
γονέων του ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας. Μετέβη στη Λαυριώτικη Βίγλα, στο
ερημικό ησυχαστήριο του Αγίου Βασιλείου, στην υπακοή του αυστηρού Γέροντος
Χαρίτωνος. Μετά τριετή δοκιμασία ο Γέροντάς του τον κείρει μοναχό και από
Εμμανουήλ τον ονομάζει Βασίλειο, στ’ όνομα του μεγάλου άγιου του ησυχαστηρίου
τους. Ο νεαρός μοναχός δείχνει προθυμία και αντοχή στους ασκητικούς αγώνες.
Μιμητής αρχαίων ασκητών στην ξενιτεία, την ακτημοσύνη, την αγρυπνία, τη
νηστεία, το χαροποιό πένθος, την κατάνυξη, τη συνεχή της σαρκός βία. Σε μία
Λειτουργία του ναϋδρίου τους -είχαν καλέσει ιερέα εκεί- μόλις ο Γέροντας του
μετάλαβε των αχράντων Μυστηρίων, επέστρεψε στο στασίδι του και χαμογελώντας
ανεπαύθη αιώνια τον ύπνο των δικαίων. Με τη συνδρομή συνασκητών του, ο
Βασίλειος κήδεψε κι έθαψε τον σεβάσμιο Γέροντά του. Μετά λίγα χρόνια αναχώρησε
για την Πελοπόννησο.
Πρώτα μόνασε
στη μονή Παναγίας Ελώνας και κατόπιν για πολλά έτη στη μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών.
Χαριτωμένος και χαρισματικός, λιγομίλητος και προσευχόμενος, ευλογημένος και
χαρίεις, φιλότιμος διακονητής και φιλακόλουθος. Τις τελευταίες ημέρες της ζωής
του, άρρωστος βαριά, ζούσε μόνο με τη θεία Κοινωνία. Ένα χαμόγελο καλοσύνης
φώτιζε τη βιβλική μορφή του. Η μνήμη του Αγίου ’Όρους τον συνόδευε πάντοτε.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ειρηνικά στις 12.7.1980 περιποιούμενος από τους αδελφούς της
μονής του Αγίου Νικολάου Βαρσών. Την επομένη ετάφη στο κοιμητήρι της μονής,
προσδοκώντας ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου