Εἶμαι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θεωροῦν τὸν Τρὰμπ τὸ imperfect hand of almighty αὐτὴ τὴν ἐποχή.Διαβάζω πρῶτο θέμα στὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ τὴν ἀνακοίνωση τοῦ Στέητ Ντηπάρτμεντ γιὰ τὴν Τουρκία καὶ τοὺς ἀναλόγους διθυράμβους γιὰ τὸ δίκαιο τῶν ἑλληνικῶν θέσεων.
Τί εἶπε λοιπὸν ἐχθές τὸ Στέητ Ντηπάρτμεντ;
Εἶπε ἐν ὀλίγοις, ὅτι «ἡ Τουρκία μὲ τὴν πρόθεσή της νὰ διεξάγῃ γεωτρήσεις στὴν ΑΟΖ αὐξάνει τὴν ἔνταση στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο».
Κάτι ἀνάλογο εἶπε καὶ ὁ Μακρὸν προχθὲς (ὅπου εἴχαμε ἄλλους διθυράμβους) ἐπίσης.
Ἡ ἐρώτησις ἡ μεγάλη, ποὺ κάποτε πρέπει νὰ ἀπαντήσῃ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι «ΣΟ ΦΑΚΕΝ ΓΟΥΑΤ;;;;;;».
Πραγματικὴ ἀπειλὴ καὶ στήριξις τῶν ἑλληνικῶν θέσεων θὰ ἦταν, ἀπὸ πλευρᾶς ΗΠΑ τὸ ἐμπάργκο ὅπλων στὴν Τουρκία (συνολικὸ καὶ χωρὶς ἀστερίσκους) καὶ ἡ ἀπαγόρευσις τῶν ἐμπορικῶν συναλλαγῶν ἀπὸ πλευρᾶς τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνώσεως, ὅπως ἔκανε μὲ τὴν Ρωσσία.
Ὁ,τιδήποτε ἔξω ἀπὸ αὐτὸ εἶναι, ἀλλὰ λόγια νὰ ἀγαπιόμαστε.
Οἱ ΗΠΑ δὲν μποροῦν (ἀκόμα;;;) νὰ κατανοήσουν τὸν κόσμο τους χωρὶς τὴν Τουρκία καὶ ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη (ἡ μαμὰ Γερμανία δηλαδὴ) εἶναι ὁ ἀφανὴς καὶ ἐπιτήδειος γεωπολιτικός της ἑταῖρος (ὅπως καὶ μὲ τὴ Ρωσσία δηλαδή).
Ὅταν γίνουμε μεγάλα παιδιὰ κάποτε καὶ κατανοήσουμε πῶς παίζεται τὸ παιχνίδι, ἴσως καταφέρουμε νὰ γίνουμε καὶ ἕνα ἀξιόπιστο ἔθνος τῆς περιοχῆς.
Ἔς τότε θὰ εἴμαστε ἕνα δευτερεῦον παρακολούθημα τῆς Γερμανικῆς καὶ Ἀμερικανικῆς πολιτικῆς.
Συνέλθετε……
«Ἕνας»
