Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται.
Kαι ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.
Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται: Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο – το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά. Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο. Το δέντρο μεγάλωσε.
Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι ‘αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά.
Ο Κύριος έστειλε παγετό και … το δέντρο πέθανε.
Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος. Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του. Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα – απάντησε ένας άλλος μοναχός. Το δέντρο του έχει μεγαλώσει όμορφα. Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά. Είπα στον Θεό ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι ‘αυτό. Απλώς ζήτησα από τον Θεό να τον φροντίσει και το κάνει. Αυτό ισχύει για εμάς. Συχνά ρωτάμε, κατά τη γνώμη μας, τι χρειαζόμαστε.
Αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε.
Τον εμπιστευόμαστε εντελώς!
1 σχόλιο:
"Τον Απρίλη η συκιά μου έβγαλε νέα, δροσερά, καταπράσινα φύλλα και τον Ιούλιο μου πρόσφερε τα ολόγλυκα , γεμάτα μέλι σύκα της. Κατέβαζε χαμηλά τα τρυφερά κλαδιά της και μου χάριζε τον γευστικό και εύγευστο καρπό.
Εγώ, όχι μόνο δεν της έλεγα ένα "ευχαριστώ" κι ούτε αισθανόμουν καμιά υποχρέωση απέναντί της αλλά μερικές φορές της έκανα και ζημιά, τραβώντας κάτω και σπάζοντας μερικά ψηλότερα κλαδιά, στην προσπάθειά μου να φτάσω τον καρπό! Ποτέ δεν παραπονιόταν, δεν φώναζε, ούτε γκρίνιαζε.
Σκέφτηκα: Γιατί άραγε αυτό το άψυχο πράγμα, αυτό το δέντρο, εργάζεται αθόρυβα, μέρα και νύχτα, λεπτό προς λεπτό, ακόμα και τις ώρες που εγώ κοιμούμαι, έχοντας σαν κατευθυντήρια γραμμή και στόχο να δουλέψει, να παράξει, να προσφέρει; Και τι της ανταποδίδω εγώ; Τίποτα σχεδόν! Απλά κάποτε, αν θυμηθώ, την ποτίζω λίγο και την σκαλίζω.
Ποιος λοιπόν τη βοηθά; Είναι ο Θεός και Δημιουργός όλης της πλάσης. Είναι Αυτός που αγαπά, φροντίζει και τρέφει όχι μόνο τους ανθρώπους μα και τα ζώα, τα πουλιά, τα έντομα, ακόμα και τα φίδια και τα σκουλήκια. [..]
Τέλειωσε το Φθινόπωρο, σώθηκαν και τα σύκα που έθρεψαν ανθρώπους, πουλιά και ζώα. Τα φύλλα, νιώθοντας πως συμπλήρωσαν την αποστολή τους κιτρινίζουν, ξεκολλούν και πέφτουν αφήνοντας γυμνό το δέντρο, που πέφτει τώρα σε χειμερινή νάρκη περιμένοντας την Άνοιξη για ν' αρχίσει τον νέο του κύκλο. Θα στείλεις πάλι Θεέ μου από τον ουρανό όλα τα τέλεια δωρήματά σου,
τον ήλιο,
τον αέρα,
τη βροχή
για να αναζωογονήσουν ξανά όλα τα ζωντανά και να μας φέρουν πάλι τους καρπούς τους.
Σ' ευχαριστώ Κύριε και Σε δοξολογώ που όλα τα έκαμες με άπειρη σοφία και αγάπη για να μας προσφέρουν καρπούς και υπηρεσίες.
Σε παρακαλώ βοήθησε κι εμένα και όλους τους ανθρώπους να βλέπουμε παντού και να μελετούμε τα θαυμάσια Σου και ν' αρχίσουμε κι εμείς να παράγουμε και να προσφέρουμε πνευματικούς καρπούς."
Iacovos
Δημοσίευση σχολίου