ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΕ

 Συναντάμε τον  Αρθούρο Ρεμπώ, έναν Γάλλο ποιητή που έζησε μια παράξενη και εντελώς ταξιδιάρικη ζωή. Αφού έγραψε λίγα αλλά πολύ σημαντικά έργα μέχρι τα 19 του χρόνια (που μάλιστα ήταν η αιτία αργότερα να θεωρηθεί κύριος εκπρόσωπος του συμβολισμού, με σπουδαία επίδραση στη μοντέρνα ποίηση), αποφάσισε να σταματήσει.
Άξαφνα εγκατέλειψε την λογοτεχνία στα 20 του χρόνια. Έγινε ταξιδευτής και όπως γράφει και σε ένα ποίημά του μεταμορφώθηκε στον «άνθρωπο με τις φτερωτές πατούσες». Τι έκανε έχει ενδιαφέρον όμως, έφυγε από την μικρή γαλλική πόλη που έζησε τα πρώτα του χρόνια και ξεκίνησε την πολύχρονη περιπλάνηση του σε πολυάριθμες πόλεις της Ευρώπης. Στη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του ταξίδεψε σε δεκατρείς διαφορετικές χώρες και έζησε ως ζητιάνος, μισθοφόρος, εργάτης, παιδαγωγός και ναυτικός. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας ήδη εγκαταλείψει την ποίηση, περιπλανήθηκε στην βορειοανατολική Αφρική όπου εργάστηκε ως έμπορος και εξερευνητής. Έκανε τα πάντα! Και ταξίδεψε όσο κανείς άλλος. Σε όλη την υπόλοιπη λίγη ζωή του.
«Ν’ αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σ’ ένα σώμα» έλεγε. Πεθαίνει πριν συμπληρώσει τα 37 του, κηδεύεται στη Σαρλβίλ και κανείς δεν νιώθει την ανάγκη να εκφωνήσει επικήδειο. Έτσι κι αλλιώς, ο θρύλος του, που από καιρό είχε θεριέψει στο Παρίσι, τον ήθελε νεκρό πολύ νωρίτερα από το πραγματικό του τέλος. Θα τον αγαπούσαν αργότερα. Και θα τον έκαναν διάσημο..
Με την ποίηση του ενέπνευσε ροκ καλλιτέχνες όπως ο Τζιμ Μόρισον, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Τζον Λένον και η Πάτι Σμιθ αλλά και τους δικούς μας Γιάννη Αγγελάκα και Γιώργος Χριστιανάκη ενώ και ο Μάνος Χατζιδάκις με τον Νίκο Γκάτσο έγραψαν ένα τραγούδι που μιλάει γι' αυτόν, το "Μεθυσμένο Καράβι" "Αρθούρε Ρεμπώ θα μπω στο μεθυσμένο σου καράβι να δω ποια σπίθα σώθηκε κι ανάβει". Πολλά έχουν γραφτεί για τη ζωή του Γάλλου ποιητή, πολλά περισσότερα τουλάχιστον από τον αριθμό των ποιημάτων που δημοσίευσε. Σύμφωνα με τον Ρεμπώ, ο αληθινός ποιητής αποτελούσε ένα είδος προφήτη, ικανός να διαμορφώσει μία νέα πραγματικότητα, εφευρίσκοντας το άγνωστο.
Ως χρέος του, αντιλαμβανόταν τη γνωριμία με τον εαυτό του, την καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχής του, ώστε τελικά να δημιουργήσει μία «οικουμενική γλώσσα». Και όπως είπε: "Είναι ακριβώς η δυνατότητα να πραγματοποιήσεις ένα όνειρο που κάνει τη ζωή να έχει ενδιαφέρον.."
  "Το ταξίδι, όπως και η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα.."
 

Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Στίχοι: Μιχάλης Κουμπιός
Τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης
 


--