Ένα «μαρξιστικό κλόουν σε κουστούμι Δον Κιχώτη»!

Η ρητορική του για το μεταναστευτικό θυμίζει κάτι από τα σχετικά κείμενα του Τζωρτζ Σόρος : “Cross Border”, “grass roots”, «Τρίτη Εναλλακτική», «Πανευρωπαϊσμός». Συμπεριφέρεται σαν όλους εκείνους τους ωραιοπαθείς «ιμάντες» της παγκοσμιοποίησης που θέλουν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν τη δική τους Νέα Τάξη, προσποιούμενοι τον «μαρξιστή». Και ως γνήσιος «Πανευρωπαϊστής» εμφορείται από το ψευτοδίλημμα : «Ή θα σώσουμε την Ευρώπη εγκαταλείποντας την εθνική κυριαρχία, ή όλη η Ευρώπη θα καταρρεύσει».
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι παράδοξο που στήριξε ολόθερμα την μερκελική πολιτική των ανοιχτών συνόρων δηλώνοντας στη Deutsche Welle τον Οκτώβριο του 2015 : «Σαν Ευρωπαίος, είμαι υπερήφανος για την πιστή σε αξίες στάση της καγκελαρίου Μέρκελ στο προσφυγικό πρόβλημα. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πόσο λανθασμένη είναι η κριτική κατά της Γερμανίας σαν πηγή των ευρωπαϊκών προβλημάτων, που δεν είναι μόνο στην Ελλάδα πολύ διαδεδομένη, αλλά και στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ισπανία. Πιστεύω ότι η στάση της Άγκελα Μέρκελ μπορεί να είναι ένας προάγγελος καλών πραγμάτων για την Ευρώπη. Όταν κάποιος χτυπά τις κλειστές σου πόρτες, που είναι τραυματισμένος και πεινά, τότε έχεις την ηθική υποχρέωση – και πιστεύω ότι η καγκελάριος Μέρκελ το καταλαβαίνει – ν΄ ανοίξεις την πόρτα και να τους φέρεις μέσα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε ν’ αποδείξουμε ξανά τον ευρωπαϊκό μας ουμανισμό». Δύο μήνες αργότερα εξομολογήθηκε μάλιστα στο περιοδικό Stern ότι αν ήταν Γερμανός θα ψήφιζε Μέρκελ. Και αυτόν τον «νάρκισσο», με τις «μυστηριώδεις» σχέσεις ανά την υφήλιο, θέλουν κάποιοι - με κάθε τρόπο - να τον δουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο κατήφορος συνεχίζεται.