Μην περιμένετε εισβολή των Τούρκων σε κατοικημένο ελληνικό έδαφος.

Επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό για πιθανό θερμό επεισόδιο με τους Τούρκους στο Αιγαίο, αυτό που πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους τους Έλληνες, είναι πως ΔΕΝ είναι ζήτημα ισορροπίας πολεμικής ισχύος το τι θα γίνει με τους γείτονες στο προσεχές διάστημα, αλλά καθαρά και μόνο ζήτημα πολιτικής βούλησης.
 Τα χρήματα που δαπανούμε επί δεκαετίες για την εθνική άμυνα πάνε ουσιαστικά στράφι διότι πολύ απλά δεν υπάρχει πολιτική βούληση για χρησιμοποίηση των όπλων. 
Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του είναι ψοφοδεές και έχει μαύρα μεσάνυχτα πάνω σε θέματα στρατηγικής. Θεωρεί τη χρήση στρατιωτικής πυγμής ως απεχθή αναχρονισμό και δεν έχει ιδέα για το πώς χειρίζεται κανείς τις ένοπλες δυνάμεις ως μέσο αποτροπής του πολέμου.
 Ουσιαστικά έχουμε μεταβιβάσει την απόφαση χρήσης των όπλων στους Αμερικανούς, και πράττουμε ό,τι μας υποδείξουν αυτοί κάθε φορά. Αυτά που διατυμπανίζουν οι πολιτικοί μας στις εθνικές επετείους και στις παρελάσεις ότι τάχα είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ότι δεν παραχωρούμε σπιθαμή γης είναι παραμύθια για αφελείς - την είδαμε την αποφασιστικότητα το 1996 στα Ίμια. 
Όταν μας είπαν οι Αμερικανοί να μαζέψουμε πλοία, στρατιώτες και σημαία και να ξεκουμπιστούμε από τις ελληνικότατες βραχονησίδες, το κάναμε χωρίς δεύτερη κουβέντα και τους είπαμε και δημοσίως «ευχαριστώ» που μας έβγαλαν από την υποχρέωση να πολεμήσουμε για την πατρίδα μας. 

Πριν στείλουν οι Τούρκοι πλωτό γεωτρύπανο στην κυπριακή ΑΟΖ έλεγαν μερικοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε Ελλάδα και Κύπρο ότι «καθίστε να στείλουν πρώτα γεωτρύπανο οι Τούρκοι και μετά τα λέμε, διότι δεν θα τολμήσουν να το κάνουν με τόσες μεγάλες Δυνάμεις να έχουν συμφέροντα στην περιοχή».
Όταν έστειλαν οι Τούρκοι το πλωτό γεωτρύπανο, οι ίδιοι άνθρωποι μάς έλεγαν «ναι, αλλά δεν τρύπησε στον βυθό κι επομένως η πρόκληση είναι τζούφια». 
Τώρα που τρύπησε στον βυθό λένε «ναι, αλλά δεν βρήκε φυσικό αέριο». 
Όταν βρει και φυσικό αέριο θα λένε «εντάξει μωρέ, και τι έγινε; Έχει φυσικό αέριο για όλους. Σάμπως από τα αδειοδοτημένα κοιτάσματα της Κύπρου αντλούν;». 
Τέτοια ξεδιάντροπη κοροϊδία του ελλαδικού και κυπριακού λαού γίνεται αυτή τη στιγμή από τους δειλούς και προδότες πολιτικούς και τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους. 

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αποδεχτεί σιωπηρά εδώ και πολλά χρόνια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα στρατιωτικά με την Τουρκία, την οποία θεωρεί περιφερειακή υπερδύναμη. 
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δώσει εντολή να ανοίξουν πυρ οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, όσο σοβαρή πρόκληση κι αν κάνουν σε βάρος μας οι Τούρκοι, αν πρώτα δεν λάβει σχετική εντολή από τους Αμερικανούς - και οι Αμερικανοί βεβαίως δεν έχουν καμία όρεξη να ανοίξουν πληγές στην ευαίσθητη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. 
Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό νοιάζεται ΜΟΝΟ για την παραμονή του στην εξουσία και για τη διατήρηση των προνομίων του. Φοβάται ότι ενδεχόμενος πόλεμος, ή ακόμα και ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα επιφέρει αυτομάτως πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, δηλαδή μια νέα Μεταπολίτευση όπως έγινε και το 1974 με τα γεγονότα της Κύπρου - και αυτό θέλει να το αποφύγει πάση θυσία.
 Για τον λόγο αυτό το ελληνικό πολιτικό προσωπικό φροντίζει πονηρά να κρατάει πάντα ανοιχτή την οδό διαφυγής από τη δύσκολη απόφαση να μεταχειριστεί στρατιωτική βία. 
Η πιο τρανή απόδειξη για αυτό είναι ότι έχει αποφύγει συστηματικά επί δεκαετίες να ορίσει ΑΟΖ ή έστω όρια υφαλοκρηπίδας, και για την τελευταία μάλιστα δέχεται επισήμως ότι αποτελεί το μόνο ζήτημα διαπραγμάτευσης και επίλυσης με την Τουρκία.
 Άρα αν αύριο εμφανιστεί το τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο κοντά στο Καστελόριζο, τι ακριβώς θα κληθούν να υπερασπιστούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις; Μία ΑΟΖ που δεν έχει ανακηρυχθεί ή μία υφαλοκρηπίδα που παραδεχόμαστε κι εμείς οι ίδιοι ότι πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους Τούρκους;  

Με αυτόν το πονηρό τρόπο το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει ανά πάσα στιγμή έτοιμη τη δικαιολογία ότι δεν συντρέχει λόγος στρατιωτικής αντίδρασης εκ μέρους μας αφού έχει φροντίσει να αφήσει επίτηδες «φλου» το καθεστώς τόσο της ΑΟΖ όσο και της υφαλοκρηπίδας. 
Αυτό απαντά στο αγωνιώδες ερώτημα των ημερών αν θα πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία. Για να γίνει πόλεμος χρειάζονται τουλάχιστον δύο αντίπαλοι που να θέλουν και να είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν για κάτι. 
Αν θέλει μόνο ο ένας ενώ ο άλλος ψάχνει διαρκώς να βρει δικαιολογίες για να φυγομαχήσει, αποκλείεται φυσικά να γίνει πόλεμος. Είναι φύσει αδύνατον να αναγκάσεις έναν Τσίπρα, έναν Κατρούγκαλο ή έναν Καρανίκα να πάρει την απόφαση να προσφύγει σε στρατιωτικά μέσα, όποιον τρόπο κι αν σκαρφιστείς για να τον προσβάλεις ή να τον εξευτελίσεις. 
Ο αριστερός είναι αρκούντως χοντρόπετσος ώστε να κάνει το κορόιδο σε κάθε προσβολή προκειμένου να κρατήσει την καρέκλα του, και αρκούντως πονηρός ώστε να κάνει μόνο αυτά που θα του πουν οι Αμερικανοί και τίποτα παραπάνω. Θεωρώ βέβαιο ότι ακόμη κι αν οι Τούρκοι προχωρήσουν στην πιο ιταμή πρόκληση, όπως π.χ. μία γεώτρηση κοντά στο Καστελόριζο, δεν θα υπάρξει καμία δυναμική στρατιωτική απάντηση από ελληνικής πλευράς.
 Θα προβούμε απλώς σε διαβήματα στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ και στις ΗΠΑ και θα «παρακολουθούμε στενά» τα τουρκικά σκάφη επιδεικνύοντας «ψυχραιμία» όπως κάνουμε πάντα - κατά σύσταση της Ουάσινγκτον φυσικά.  

Υποτίθεται ότι η απαραβίαστη «κόκκινη γραμμή» μας που θα μας οδηγήσει με βεβαιότητα σε στρατιωτική αντίδραση είναι μόνο μια τουρκική εισβολή σε κατοικημένο ελληνικό έδαφος - αλλά ακόμη και σ' αυτό το ενδεχόμενο είναι απολύτως σίγουρο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει αυτό που θα της πουν οι Αμερικανοί. 
Αν οι υπερατλαντικοί προστάτες μας κρίνουν ότι δεν πρέπει να αντιδράσουμε, δεν θα δοθεί η διαταγή στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να ανοίξουν πυρ, και το πιθανότερο είναι να προτιμηθεί η εκτόνωση της κρίσης με διπλωματικά μέσα. Όπως το ελληνικό πολιτικό προσωπικό παρέδωσε τα ιστορικά δικαιώματα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς χωρίς να ανοίξει μύτη, δήθεν για χάρη «της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνεργασίας στην περιοχή μας», έτσι θα παραδώσει και την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ του Καστελόριζου στους Τούρκους χωρίς να ρίξει ούτε τουφεκιά.
 Δεν είναι απίθανο μάλιστα να ελπίζει σε ένα μικρό στρατιωτικό επεισόδιο που θα σοκάρει τον ελληνικό λαό (π.χ. κατάρριψη ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών από τους ρωσικούς πυραύλους S-400 που θα αρχίσει να παραλαμβάνει από τον Ιούλιο η Τουρκία) και θα λύσει τα χέρια στους πολιτικούς να ξεπουλήσουν τα πάντα, σύμφωνα με τις αμερικανικές οδηγίες. Οι Τούρκοι τα έχουν καταλάβει όλα αυτά και προκαλούν εκ του ασφαλούς, όντες βέβαιοι ότι δεν θα τους αντιταχθεί κανείς.  

Έχει αποδειχθεί διαχρονικά ότι ο Τούρκος σέβεται μόνο αυτόν τον οποίο φοβάται, και ότι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει είναι αυτή των όπλων - είχαμε την ευκαιρία άλλωστε να το διαπιστώσουμε αυτό για πολλοστή φορά από τη θρασεία απάντηση που έδωσε ο Ερντογάν στους Ευρωπαίους όταν του έκαναν χλιαρές συστάσεις αυτοσυγκράτησης σχετικά με τη γεώτρηση του «Πορθητή» στην κυπριακή ΑΟΖ. 
Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως επιμένουν ανόητα να πιστεύουν ότι ο κατευνασμός μπορεί να λειτουργήσει απέναντι σε ένα κράτος-άρπαγα όπως η Τουρκία για το οποίο έχει λεχθεί πολύ εύστοχα ότι «δεν έχει Ιστορία αλλά ποινικό μητρώο». 
Όπως είχε πει το 1938 και ο Τσώρτσιλ στους συμπατριώτες του που επιχειρούσαν να κατευνάσουν τον Χίτλερ υπογράφοντας μαζί του τη Συμφωνία του Μονάχου, «η βρετανική κυβέρνηση είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και τη ντροπή. Διάλεξε τη ντροπή αλλά θα έχει και τον πόλεμο». Όποιος νομίζει ότι η Τουρκία θα κατευναστεί με την υποχωρητικότητά μας και ότι δεν θα της ανοίξει η όρεξη για περισσότερη λεία, είναι τουλάχιστον αφελής.  

Μην περιμένετε εισβολή των Τούρκων σε κατοικημένο ελληνικό έδαφος. Δεν είναι ηλίθιοι να προκαλέσουν τον ελληνικό λαό με τόσο ξεκάθαρο τρόπο που να τον καταλαβαίνει μέχρι κι ένας αγράμματος. Φυσικά και δεν θα ρισκάρουν να εξαγριώσουν τους απλούς Έλληνες διότι ξέρουν ότι αυτό θα τους γυρίσει μπούμερανγκ κι εκεί που πάνε για μαλλί θα βγουν κουρεμένοι. 
Το παιγνίδι τους οι Τούρκοι το κάνουν αποκλειστικά με την ελληνική κυβέρνηση και δεν θέλουν να μπλέξουν με τον ελληνικό λαό (όπως ακριβώς οι Σκοπιανοί έλυσαν το πρόβλημά τους κάνοντας παιγνίδι μόνο με τον Τσίπρα και τον Κοτζιά και όχι βέβαια με τον ελληνικό λαό ο οποίος δεν θα δεχόταν ποτέ να επικυρώσει την επαίσχυντη πλαστογράφηση της Ιστορίας που επιθυμούσαν διακαώς). 
Γι' αυτό και οι Τούρκοι φροντίζουν ώστε οι εκάστοτε προκλήσεις τους να είναι τόσο πολύπλοκες και δυσνόητες από νομική άποψη, και να γίνονται σε χώρο τόσο μακριά από τα μάτια των απλών πολιτών ώστε να υποχωρούν μονίμως άφοβα οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις χωρίς οι αντίστοιχοι λαοί να νοιάζονται ιδιαίτερα, να ανησυχούν ή να κατεβαίνουν στους δρόμους απαιτώντας δυναμική αντίδραση.  

Απώτερος σκοπός των Τούρκων (προς το παρόν) δεν είναι να καταλάβουν ελληνικό έδαφος αλλά να ληστέψουν κυριολεκτικά Ελλάδα και Κύπρο. Από την Κύπρο ζητούν τα μισά έσοδα που θα έχει από τους υδρογονάνθρακες επειδή τάχα έχουν δικαιώματα στα κοιτάσματα του νησιού και οι Τουρκοκύπριοι (οι οποίοι όμως ανακήρυξαν ανεξάρτητο κράτος από το 1983).
 Δυστυχώς με αυτή την εκβιαστική και ανήθικη τουρκική αξίωση συμφωνούν και οι Αμερικανοί οι οποίοι επανειλημμένα έχουν δηλώσει από τα πιο επίσημα χείλη ότι τάσσονται υπέρ της «ακριβοδίκαιης κατανομής των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες και στις δύο κοινότητες του νησιού». 
Σκοτίστηκαν φυσικά οι Αμερικανοί αν οι Τούρκοι απειλούν και εκβιάζουν. Αυτοί απλώς θέλουν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους στην Ανατολική Μεσόγειο και να κάνουν «business as usual». 
Οι Τούρκοι θέλουν επίσης να σύρουν την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, όπου είναι 100% βέβαιο ότι θα χάσουμε επειδή υπάρχει δεδικασμένο που ευνοεί την Τουρκία ως ηπειρωτικό κράτος με μεγάλη ακτογραμμή (υποθέσεις Μάλτας κατά Λιβύης το 1983 και Τυνησίας κατά Λιβύης το 1985).  

Μία τέτοια εξέλιξη θα δώσει στους πολιτικούς μας εξαιρετικό άλλοθι να «νίψουν τας χείρας τους» ως Πόντιοι Πιλάτοι, να ισχυριστούν ότι δυστυχώς δεν μπορούν παρά να συμμορφωθούν με την απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου αφού η Ελλάδα σταθερά διακηρύττει ότι σέβεται το διεθνές δίκαιο, και να επαναλάβουν το γνωστό τροπάριο ότι όλα έγιναν για χάρη δήθεν «της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνεργασίας στην περιοχή μας». 
Ήδη το λένε ανοιχτά αυτό οι υπουργοί Εξωτερικών μας, και ο πρώην (Κοτζιάς) και ο νυν (Κατρούγκαλος), ενώ και ο Σημίτης δήλωσε πρόσφατα σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι «η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων (με την Τουρκία) με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή». 
Πράγμα που σημαίνει σε απλά ελληνικά «ας δώσουμε από μόνοι μας ειρηνικά στην Τουρκία αυτά που θέλει, για να μην αναγκαστεί να τα πάρει δια της βίας και μπλέξουμε σε περιπέτειες».
 Με την προδοσία της Μακεδονίας από την κυβέρνηση Τσίπρα έσπασε ένα μεγάλο ταμπού. Οι δυνάμεις του ραγιαδισμού και της εθνικής μειοδοσίας δοκίμασαν τα αντανακλαστικά του λαού και διαπίστωσαν πως παρά τα συλλαλητήρια και τις διαμαρτυρίες δεν υπάρχει καμία προοπτική σθεναρής και οργανωμένης αντίστασης στο ενδεχόμενο μιας ακόμη μεγαλύτερης εθνικής προδοσίας στο προσεχές μέλλον. Οι δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου με αριστερή μπουρδολογία από την τηλεόραση και με το ξεχαρβάλωμα της Παιδείας, έφεραν αποτέλεσμα. Τους ελάχιστους Έλληνες πατριώτες που θα αντιδράσουν στη νέα εθνική προδοσία θα τους ονομάσουν τα ΜΜΕ «μεμονωμένους ακροδεξιούς πολεμοκάπηλους» και καθάρισαν. 




Το βέβαιο είναι ότι με τις διεκδικήσεις και τις αξιώσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε εύκολα. 
Ή θα υπερασπιστούμε με τα όπλα τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου δίνοντας συντριπτικό στρατιωτικό μάθημα στους Τούρκους που θα τους κάνει να λουφάξουν για 20 χρόνια τουλάχιστον, ή θα υποστούμε ντροπιαστική ήττα σε σύντομο θερμό επεισόδιο όπου δεν θα ρίξουμε ούτε τουφεκιά αλλά θα καθίσουμε απλώς να «τις φάμε» και θα συρθούμε μετά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου οι Τούρκοι θα πάρουν «και με τον νόμο» σχεδόν όλα όσα ζητάνε έχοντας και τη δική μας υπογραφή στον διεθνή εξευτελισμό μας. 
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, και βεβαίως δεν υπάρχει ανώδυνος τρόπος διαφυγής από το πρόβλημα. Όσοι βασίζουν τις ελπίδες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή στις ΗΠΑ ή στο Ισραήλ πως θα σπεύσουν να μας στηρίξουν σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία, πλανώνται πλάνην οικτρά. 
Από όσα έχω δει μέχρι τώρα οδεύουμε ολοταχώς για το ντροπιαστικό δεύτερο σενάριο, και η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία ψάχνει απλώς να βρει εύσχημο τρόπο να μας σερβίρει τη νέα εθνική μας ήττα. 

Υ.Γ. Οι φίλοι του forum θα θυμούνται ασφαλώς ένα υπέροχο σχόλιο που είχε αναρτήσει ο 2966 πριν λίγο καιρό ζητώντας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εισαγάγει στα σχολεία ως υποχρεωτικό μάθημα τα στοιχειώδη οικονομικά. 
Φυσικά είχε απόλυτο δίκιο και το αναγνωρίσαμε όλοι πανηγυρικά. Δυστυχώς όμως κανείς δεν έχει διατυπώσει παρόμοιο αίτημα για τη διδασκαλία της στρατηγικής στα σχολεία μας. Όχι μόνο η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών αλλά δυστυχώς και εκείνη των πολιτικών και των στρατιωτικών έχουν μαύρα μεσάνυχτα περί στρατηγικής, και η άγνοια αυτή πολλές φορές μπορεί να αποβεί ολέθρια. 
Ο ελληνικός λαός, που όχι μόνο αγνοεί τη στρατηγική αλλά έχει και τελείως στρεβλές εντυπώσεις γι' αυτή, πέφτει πολύ συχνά θύμα χειραγώγησης επιτήδειων πολιτικών απατεώνων οι οποίοι για λόγους στενού προσωπικού συμφέροντος υποθηκεύουν το στρατηγικό μέλλον της χώρας και δεν διστάζουν να κοροϊδέψουν ξεδιάντροπα τους πολίτες ότι τάχα ενεργούν προς όφελός τους. Ένας λαός που θα είχε στέρεο γνωστικό υπόβαθρο για τις διαχρονικές αρχές της στρατηγικής και για το πώς οι παράμετροι ισχύος καθορίζουν τις διακρατικές σχέσεις με ποικίλους τρόπους, δεν θα έπεφτε τόσο εύκολα θύμα της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας και του ψεύδους. 
Θα ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερο το όφελος αν τα παιδιά μας μάθαιναν στο σχολείο π.χ. την ουσία των διδαχών του Θουκυδίδη περί στρατηγικής, παρά να αναλώνονται μόνο στη γραμματική και το συντακτικό των αρχαίων ελληνικών όπως γίνεται σήμερα. 
Για όσο διάστημα εξοβελίζουμε τη στρατηγική από τα σχολεία μας, θα «είμαστε άξιοι της μοίρας μας» όπως πολύ σωστά λέει και ο  Στούπας στο άρθρο του.

Stirlitz

σχόλιο: Πολύ καλό άρθρο που περιγράφει με ενάργεια την κατάσταση. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό (όλου του φάσματος) ενώ είναι άτεγκτο προς το λαό όσον αφορά την οικονομική πολιτική, είναι απολύτως εθελόδουλο προς τον ξένο παράγοντα και εξαιρετικά υποχωρητικό προς την Τουρκία. Την κατάσταση αυτή και τον χαρακτήρα των πολιτικών μας διαπίστωσε "ιδίοις όμμασι" (κοινώς: "τους ψώνισε") ο Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα και είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε οι προκλήσεις πολλαπλασιάστηκαν. Η κατάσταση στις ΕΔ δεν είναι καλή, όπου έχει παραγίνει η αναξιοκρατία και ο κομματισμός και η εκπαίδευση των εφέδρων είναι αστεία (οι μαμάδες φοβερίζουν(!) αξιωματικούς ότι θα μιλήσουν στο βουλευτή αν κακοπεράσει ο κανακάρης τους). Η πολεμική βιομηχανία φθίνει τη στιγμή που πληροφορούμεθα καθημερινά για νέα οπλικά συστήματα που κατασκευάζει ή αγοράζει η Τουρκία. Δυστυχώς με τέτοιο κακό γείτονα οι μισθοί και οι συντάξεις πρέπει να "περιμένουν" και η ανάγκη για σύγχρονα όπλα είναι αδήριτη. Όπλα, όμως, που είναι απαραίτητα και αποτελεσματικά και δεν παραγγέλλονται για τις μίζες. Μόνο τότε θα δυναμώσει και η εξωτερική πολιτική. Αν δεν υπάρξει ένας ηγέτης που να εμπνεύσει το λαό προς αυτή την κατεύθυνση (ο Τσίπρας είναι ακατάλληλος, ο Μητσοτάκης φαίνεται "λίγος") θα περιμένουμε από την Αμερική, τη Γερμανία και την ΕΕ να μας σώσουν, πράγμα που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει.