Πίστη είναι 24 ώρες αμφιβολία και ένα λεπτό ελπίδα

Χάθηκα μου είπε χτες,μια φίλη αγαπημένη.Έχασα το δρόμο μου,την πίστη μου.Χαιρομαι για σένα που πιστεύεις τόσο πολύ,κατέληξε.
Κι αναρωτήθηκα μετά, τι να'ναι άραγε η πίστη;
Η πίστη σίγουρα δεν είναι μια ιδέα,μια φιλοσοφία, μια θεωρία που είτε την αποδέχομαι και την έχω σίγουρη στο τσεπάκι μου,είτε δεν την αποδέχομαι και απλά απέχω.

Η πίστη είναι ζωντανή,μόνο αν πάλλεται.Πάνω και κάτω.
Πιστεύω αλλά μετά από λίγο χάνομαι,αμφιβάλλω,κλονίζομαι.
Τώρα νιώθω το Θεό στη ζωή μου,μα είναι στιγμές που είναι απών.
Στον πόνο και την οδύνη,Τον φωνάζω και είναι σιωπών.
Η πίστη είναι μια σχέση.Εσύ κι ο Θεός.
Είναι ένα άφημα,μια εμπιστοσύνη.
Ότι σε ξεπερνά,ότι δεν μπορείς να καταλαβεις και να εξηγήσεις,δεν το απορρίπτεις αλλά συνεχιζεις να ελπίζεις.
Αφηνω τη γη που πατω και πηδάω στο κενό,με εμπιστοσύνη ότι ξέρει Αυτός.
Έστω την τελευταία στιγμή θα μου απλώσει το χέρι να σωθώ.

Πίστη τελικά είναι αυτό το εκπληκτικό που είπε στην ταινία "Οι αθώες",μια νεαρή μοναχή:
"Πίστη είναι 24 ώρες αμφιβολία και ένα λεπτό ελπίδα."
Κανείς δεν πιστεύει απόλυτα και συνεχόμενα.
Όλο αυτό είναι μια διαρκής πάλη με τον εαυτό σου και με το Θεό σου.
Και είν'ωραίο να συνειδητοποιείς ότι έχασες το δρόμο της πίστης.
Αυτό φανερώνει πως δεν είσαι ρηχός κι αδιάφορος.Ψάχνεις,ψάχνεσαι,παλεύεις.
Κι όποιος ψάχνει θα βρει...να είσαι σίγουρη γι'αυτό.
Μόνο συνέχισε να ελπίζεις.
Και μη ξεχάσεις ποτέ πως ο Θεός σ'αγαπάει πολύ.

Αλέξης Αλεξάνδρου

πηγή