Άλλο Γέροντας, άλλο πνευματικός, άλλο εξομολόγος.

 

Παπά - Τύχωνας ο Αγιορείτης 

Υποτακτικός του ήταν ο Άγιος γέροντας Παΐσιος που τον γηροκόμησε, τον έθαψε και τον διαδέχθηκε στο Καλύβι. Μετά έγραψε τον βίον του παπα-Τύχωνα που του παρουσιάστηκε μετά την κοίμησή του.

Καλούσαν τον παπα-Τύχωνα στήν Εσφιγμένου για να εξομολογεί τα καλογέρια. Τότε ήταν πάνω από εξήντα πατέρες... - Γιατί δεν είχε η Εσφιγμένου εξομολόγο; ή Γέροντα- πνευματικό; - Είχε... μα ήταν τέτια η πνευματική κατάσταση του Γέροντα, που θα έδεινε μια βοηθητική συμβούλη ωφέλιμη, και δεν απαγόρευαν στούς πατέρες της μονής να εξομολογηθούν. Ενω βλέπουμε στόν κόσμο ιερείς λανθασμένα να ''απαγορεύουν'' στα πνευματικά τούς παιδιά να εξομολογηθούν αλλού....

Επειδή με ρωτάνε με μηνύματα, ας παραθέσω καποιες πληροφορίες πού συγκέντρωσα ένθεν κακείθεν. Ας το καταλάβουμε: Άλλο Γέροντας, άλλο πνευματικός, άλλο εξομολόγος. 

Το επαναλαμβάνω για να γίνει συνείδηση, γιατί εντοπίζουμε και προσωπολατρείες και αντιεκκλησιαστική φατριαστική συμπεριφορά εκ μέρους των χριστιανών μας.

Επίσης, μπερδεύουμε το μοναχικό ήθος με το κοσμικό ήθος, πράγμα πού ειναι προσβολή για το όγδοο μυστήριο , κατά αγ. Γρηγόριον Θεολόγον, του μοναχισμού. Την έννοια του υποτακτικού με το πνευματικοπαίδι και της πνευματικής πατρότητας με την ιερά εξομολόγηση.

Γέροντας είναι ο πνευματικός πατερας των μοναχών. Οι μοναχοί έχουν Γέροντα. 

Ένας γέροντας σε μοναστήρι μπορεί να είναι πνευματικός και εξομολόγος κοσμικών πού επισκεπτονται γι αυτο τον λόγο το μοναστήρι, αλλά πάντα θα είναι ο πνευματικός ή ο εξομολόγος τους ή και τα δύο, αλλά όχι ο γέροντας τους. 

Στον Γέροντα κάνουν υπακοή οι μοναχοί, και δείχνουμε εμπιστοσύνη εμείς σαν κοσμικοί. Υπάρχει διαφορά. Επίσης, οι αδελφότητες στον κόσμο, έχουν Πνευματικό προιστάμενο και όχι Γέροντα, καν αυτός είναι Γέροντας για τους μοναχούς ή Γέροντας στην Εκκλησία.

Πνευματικός είναι ο άνθρωπος πού έχει χάρη από τον Θεό, να νουθετεί και να μας καθοδηγεί στην εν Χριστώ ζωή, να του εναποθέτουμε τα προβλήματα και τους πνευματικούς μας προβληματισμούς, να μας ποιμαίνει και να μας καθοδηγεί πνευματικά.

Πνευματικός μπορεί να είναι ένας απλός μοναχός, ο οποίος δεν ειναι εξομολόγος, ακόμα και ένας λαϊκός! Σπάνιο αλλά όχι απίθανο. Το Πνεύμα όπου θέλει πνεί.

Πνευματικός ήταν ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, ο οποίος δεν ήταν ούτε ιερέας, ούτε εξομολόγος.

Εξομολόγος είναι ο ιερέας εκείνος, άγαμος ή έγγαμος, πού έχει ειδική άδεια από τον οικείο αρχιερεα, να τελεί το μυστήριο της εξομολόγησης. Στον εξομολόγο πάμε, αφού έχει προηγηθεί μετάνοια και απόφαση, για να του πούμε τις αμαρτίες μας και αυτός μας διαβάζει την συγχωρητική ευχή εις άφεσιν αμαρτιών και ενίοτε, όποτε και αν χρειαστεί μας δίνει νουθεσίες και ίσως κάποιον κανόνα.

Η συγχώρηση των αμαρτιών τελείται με την μετάνοια την δική μας και την συγχωρητική ευχή από χειροτονημένο ιερέα εξομολόγο και όχι με τα επιτίμια και τους κανόνες, πού είναι παιδαγωγικά μέσα στην ευχέρεια του πνευματικού εξομολόγου.

Το ιδανικό είναι ο πνευματικός μας να είναι εξομολόγος, και εξομολόγος μας να είναι ο πνευματικός μας, αλλά όχι απαραίτητο. 

Πνευματικός εξομολόγος ήταν λχ ο Άγιος γ. Πορφύριος. Έχουμε έναν πνευματικό και πολλούς εξομολόγους. 

Ο πνευματικός θα μας οδηγήσει στην εξομολόγηση, θα μας συμβουλέψει σε διάφορα θέμματα, αν έχει πλούσια την χάρις ακόμα και να μας θεραπεύσει μπορεί, ο εξομολόγος θα εξομολογήσει, ο πνευματικός εξομολόγος και τα δύο. 
πηγή 

 π. Παντελεήμονας Κροῦσκος