Και τώρα κατεβάστε το δάκτυλο

 

Ναι, αυτό το εισαγγελικό δάκτυλο που κουνούσατε τόσα χρόνια μπροστά στα μούτρα μας, τώρα κατεβάστε το. Ισιώστε επίσης τα σμιχτά φρύδια του αυτόκλητου, ανεξέλεγκτου και παντοδύναμου τιμωρού. Και καταπιείτε αμάσητο τον αυθάδη συνδυασμό σιγουριάς και την αφ υψηλού ειρωνείας που ήταν σμιλεμένος στο πρόσωπο σας. Αποχαιρετήστε την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Εκείνη την παλιά μουτσούνα της συντριβής και της ταπεινοσύνης, θυμάστε μήπως που την είχατε καταχωνιάσει πριν χρόνια; Για ψάξτε την, μήπως και σώσετε τουλάχιστον τα προσχήματα. Διότι ξέρετε πως μοιάζει ο καθένας από σας ετούτη τη βαριά στιγμή; Σαν σαστισμένο παιδάκι που έφαγε έναν ξαφνικό φούσκο απ’ την δασκάλα και δεν ξέρει αν πρέπει να βάλει τα κλάματα ή ν’ αρχίσει τις κλωτσιές.

Θα πείτε πως κρατήσατε σχετικά ψηλό ποσοστό. Σωστά, αν σας βολεύει πανηγυρίστε για την απόσπαση σας από τους original Πασόκους και ξεχάστε βολικά ότι ο Κυριάκος πάει σφαιράτος για αυτοδυναμία. Το ξέρετε δα ότι η διαφορά θα αυξηθεί όταν ξαναπάμε στην κάλπη. Πάει να πει, ούτε επαναληπτικές εκλογές θα υπάρξουν μετά, ούτε απλές αναλογικές. Κανονικό κόμμα δεν λέγατε πως γίνατε; Αμ δεν υπάρχει κανονικός που δεν έχει βιώσει την ήττα. Ως τώρα είχατε μάθει μόνο σε θριάμβους. Τώρα λοιπόν, για σπουδάστε και την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Έτσι είναι συντρόφια. Οι γεμάτοι έπαρση και κυνισμό νεφελοκαβαλάρηδες των ουρανών της εξουσίας, ξεχνούν ότι κάτω στα χαμηλά υπάρχει η ημέρα της κρίσεως, με την επιβράβευση ή την τιμωρία. Τα χαστούκια που επαναφέρουν τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, τον κάθε ψευταράκο στην αλήθεια και τον κάθε πολιτικό κουτσαβάκη στο πραγματικό ειδικό του βάρος, αργά ή γρήγορα καταφθάνουν. Κανείς δεν τα γλυτώνει.

Κατεβάστε λοιπόν τώρα το αλαζονικό σας βλέμμα, το μονίμως καρφωμένο στους μακρινούς ορίζοντες της ιστορικής νομοτέλειας, που ήσασταν βέβαιοι ότι σας είχε ορίσει εσαεί νικητές και αιώνιους εκλεκτούς της. Η ύβρις φέρνει την νέμεση. Πιο χαμηλά το βλέμμα τώρα, στο χώμα που θα πατάτε σαν όλα τα ανθρωπάκια του Θεού.

Κι εκείνον τον αμανέ που είχατε πάρει τόσο ψηλά και μας είχε γανώσει τ’ αυτιά, για προσγειώστε τον στα γρήγορα σε Αρτινό μοιρολόι. Αυτό ταιριάζει με το σημερινό σας χάλι. Πάνε τα τσάμικα στο Σύνταγμα, σύντροφοι. Και ξεκαβαλήστε από τις κρατικές Μερσεντές με τα δερμάτινα καθίσματα, για να ξαναθυμηθείτε πως είναι να οδηγείτε το ΙΧ αυτοκινητάκι σας στην κίνηση και να πατάτε γκάζι-φρένο με το δικό σας ποδάρι, όχι με του οδηγού.

Βέβαια χθες δεν έγιναν εθνικές εκλογές, οπότε θα την έχετε για λίγο ακόμα την κρατική κουρσάρα. Για καλό και για κακό όμως, κάντε ένα σέρβις στο παλιό σας σαραβαλάκι. Αγαπήστε το ξανά, θα σας χρειαστεί οσονούπω. Κι αν δείτε ότι ο οδηγός της Μερσεντές σας (που ως χθες σας γέμιζε σάλια) ξάφνου αρχίζει να αυθαδιάζει μπροστά σας, μην πέσετε στην παγίδα του. Επίτηδες το κάνει για να τον τιμωρήσετε και να το παίξει αντιστασιακός στους επόμενους που ξέρει ότι έρχονται. Τι να σας κάνω, that’s life sintrofi.

Όσο για το περιβόητο ηθικό σας πλεονέκτημα που τόσο ξεδιάντροπα ξεζουμίσατε (εκ του μηδενός το εφεύρατε και καταχρηστικά το οικειοποιηθήκατε για να εξουσιάσετε, να εκδικηθείτε και να καλοπεράσετε), πετάξτε το τώρα στα σκουπίδια και ψάξτε από την αρχή τον μίτο της πραγματικής πολιτικής και προσωπικής σας ηθικής. Ποτέ δεν το ‘χατε άλλωστε το ηθικό πλεονέκτημα, ένα τέχνασμα ήταν, γι αυτό και ο κόσμος (μόλις βρήκε κάλπη) έτριψε το κουφάρι του στα μούτρα σας.

Τώρα λοιπόν μουρμού, που λέει κι ο Πολάκης στα tweet του. Το οποίο «μουρμού», στα Χανιώτικα σημαίνει «σιωπή» ή «σκασμός», διαλέγετε και παίρνετε. Ο (καθαγιασμένος από σας) λαός απεφάνθη. Στέκεται μπροστά σας σοβαρός, με το δάκτυλο κολλημένο κάθετα στα κλειστά του χείλη για να σας εξηγήσει τι απαιτεί πλέον από την στραπατσαρισμένη αφεντομουτσουνάρα σας.

Σας αποκαθηλώνει από τον χρυσό θρόνο σας και σας στέλνει στην έρημο για να διαλογιστείτε. Για να ανακαλύψετε ότι δεν γίνεται να είσαι και μ’ αυτόν που δέρνει και μ’ αυτόν που τις τρώει και μ’ αυτόν που υποδαυλίζει τον καυγά και μ’ αυτόν που προσπαθεί να τους χωρίσει. Για να θυμηθείτε επίσης ότι όλα εδώ πληρώνονται.

Όλα: Οι τζούφιες μεγαλόστομες υποσχέσεις, οι κολοτούμπες, οι νοθεύσεις δημοψηφισματικών αποτελεσμάτων, τα κινέζικα και ρώσικα λεφτά που θα φέρνατε, οι Καμένοι ως πολιτικοί αδελφοποιτοί, οι Χαϊκάληδες ως υπουργοί ασφάλισης, οι έξαλλες φορολογίες, οι Κατρουγκάλειες εισφορές, τα χυδαία τσουβαλιάσματα σε συλλήβδην έντιμους και κλέφτες, οι απόπειρες ελέγχου της ενημέρωσης, τα μαζικά γιουρούσια στις κρατικές μισθοδοσίες, η παράδοση της δημόσιας περιουσίας, οι Μερκελικές λύσεις του Μακεδονικού, τα ξεδιάντροπα επικοινωνιακά σώου πάνω από εκατόμβες νεκρών.

Όλα: Οι χαρούλες για τα ματωμένα υπερπλεονάσματα, οι εξαγορασμένες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, οι φιλοαμερικανικοί αντιιμπεριαλισμοί, οι Πολάκηδες, οι Θάνου, οι Παπαγγελόπουλοι, οι Ρουβίκωνες, οι Τόλκες, οι Τζουμάκες, οι κρουαζιέρες με τα κότερα των ελίτ που δήθεν πολεμάτε. Και βέβαια, τα ντροπιαστικά τρακοσάρια που κραδαίνατε ως δόλωμα πάνω απ’ την κάλπη, σε μια φτωχολογιά που στα λόγια δοξάζετε, αλλά κατά βάθος θεωρείτε εξαγοράσιμο κοπάδι.

Τραβήξτε λοιπόν τώρα για την πολιτική σας έρημο, όπου θα έχετε άφθονο χρόνο να σκεφτείτε τι διάολο έφταιξε και μέσα σε πέντε χρόνια από εκλεκτοί του Έλληνα, καταντήσατε περίγελοι και αποσυνάγωγοι. Μην ψάχνετε για κάποια μοναδική κομβική αιτία, δεν υπάρχει. Όλα μαζί τα κρίματα σας φταίνε και όλοι σας μαζί τα κάνατε. Ουδείς εξ υμών χωρίς ευθύνη.

Κι αν δεν μπορείτε τώρα να σκεφτείτε ψύχραιμα, κάντε την γρήγορη βιοψία της ήττας: Ας σταθεί ο καθένας σας μπροστά σ’ έναν καθρέφτη, ας δει πως είναι σήμερα, ας θυμηθεί πως ήταν προ πενταετίας και αμέσως θα λάμψουν όλα μπροστά του ολοκάθαρα. Το καλοπερασμένο, ιδεολογικά στρογγυλεμένο και ηθικά διάτρητο είδωλο σας, θα σας πει διαμιάς την καθαρή αλήθεια για το Βατερλό σας. Ένα πορτραίτο, εκατό χιλιάδες λέξεις.

 Του Δημήτρη Καμπουράκη